Zelden tegenover zo’n enthousiaste winnaar gestaan als Dylan Van Impe (nee, geen familie van, red.) zaterdag na de wedstrijd voor elite 2 en U23 van de Booischotse Pedaalridders. De vrij onbekende renner uit Merksem stak achteraf een lange monoloog af. “Ik ben al 32 maar koers nog maar vier jaar”, verbaasde hij. “Vroeger speelde ik rugby, maar in die jonge jaren bezondigde mij vooral aan rock-and-roll, drank en drugs. Ik weet er alles van. Tot ik er eensklaps genoeg van had en mijn leven over een totaal andere boeg gooide. Wielrenner worden was een kinderdroom en zo begon ik als gek te fietsen. Dit jaar heb ik al 12.000 km in de benen. Ik train als een bezetene. Ga maar na op Strava. Vandaag pluk ik daar met die allereerste zege de vruchten van. Dat ik hier zegekoning Rutger Wouters ervan langs geef, geeft die zege nog meer glans. Al zal Rutger zelf mij deze overwinning ongetwijfeld gunnen. Zoals meerdere collega-renners, die weten wat ik er voor doe en laat.”

Dylan Van Impe getuigt inderdaad van een zelden geziene gedrevenheid. “Al mijn training werk ik voor een groot gedeelte af na mijn dagtaak als administratieve kracht bij een logistiek bedrijf in de Antwerpse haven. Af en toe ga ik ook trainen in Spanje, waar mijn mama woont.”

Met zijn zege in Booischot bereikte de dertiger een eerste mijlpaal in zijn op late leeftijd gestarte wielerloopbaan. “Een koers winnen, was het doel dat ik al die tijd heb nagejaagd”, zegt hij. “Nu die er is, kijk ik uit naar een nieuwe uitdaging. Ik wil alles op het Belgisch kampioenschap zetten en nadien op de eindzege in de Beker van België, waarin ik momenteel de tweede plaats bekleed.”

Trainen en koersen vergt ook offers. “Ik heb een vriendin, maar omdat al mijn vrije tijd naar mijn koersfiets gaat, staat onze relatie momenteel jammer genoeg op een laag pitje. Misschien doen deze eerste zegebloemen die opnieuw opflakkeren”, sprak hij tot slot nog een vurige wens uit.