Alexander Deprez (22) portretteert zijn zieke vrouw Nathalie (46): "Ik wil dingen tonen die mensen anders verbergen”
"Ik fotografeer autobiografisch”, zegt Alexander Deprez (22). “Ik heb mijn camera altijd bij me, en ik begin niet met voorbedachten rade aan een reeks.” Toch lijken alle gevoelige portretten van Nathalie Nijs, Deprez’ 24 jaar oudere vrouw en zelf ook fotografe, met elkaar verbonden. Door intimiteit. Door breekbaarheid. Door liefde.
Nijs lijdt aan ME, een neuro-immuunziekte die ook ‘chronischevermoeidheidssyndroom (CVS) genoemd wordt, al dekt die vlag de lading niet helemaal. “Ze heeft een tekort aan energie. Soms crasht ze volledig. Dan kan ze nauwelijks nog praten.”
Deprez toont zijn vrouw terwijl ze ’s ochtends uit bed rolt, terwijl ze zich opmaakt, terwijl ze een bad neemt. Niet altijd vleiend, maar wel altijd van een oprechte schoonheid. “Veel mensen zijn alleen geïnteresseerd in perfecte afbeeldingen van zichzelf. Maar iedereen heeft verschillende facetten, en soms zijn die onflatterend. Ik wil dingen durven te tonen die mensen anders verbergen.”
Uit elk beeld spreekt de innige band die de twee hebben, ook al weegt Nijs’ ziekte op haarzelf, en op hun relatie. “Aanvankelijk dachten de mensen dat het leeftijdsverschil het moeilijkst zou zijn. Maar de ziekte speelt een grotere rol in onze relatie. Er zit een onevenwicht in wat we kunnen.”
“Er werd lang geloofd dat ME geen fysieke aandoening was, maar iets wat tussen je oren zit. Dat maakt het extra zwaar. Die ziekte beheerst niet alleen Nathalies leven, maar de aandoening werd ook lange tijd niet ernstig genomen. Pas nu wordt er een beetje vooruitgang geboekt.”
