Niet dat Bernard Sainz maandagochtend steil achterover viel bij de huiszoeking in Almenêches, bij hem in Normandië. Docteur Mabuse is het gewoon om af en toe opgepakt te worden voor nog eens een affaire waarvan vermoed wordt dat hij de centrale figuur is. Toen hij in 2002 tijdens een verkeerscontrole in Dendermonde werd tegengehouden op weg naar Frank Vandenbroucke, werd van alles in zijn auto gevonden. Sainz hield vol dat het homeopathisch spul was, maar het incident leidde wel naar het nachtkastje van VDB waarin morfine, clenbuterol en epo lag. Uiteindelijk ging Mabuse vrijuit. Het was het eerste akkefietje niet en al zeker niet het laatste. Al meer dan veertig jaar weten onze zuiderburen niet wat ze moeten aanvangen met de zogenaamde ‘natuurgenezer’. Vóór de Festina-affaire van 1998 werd hij gedoogd als mentor van vooral coureurs en… renpaarden.

Whiskey met appelsiennen

Sainz studeerde naar eigen zeggen homeopathie en acupunctuur in Parijs, is hij een zelfverklaarde osteopaat en zou hij ook bij Afrikaanse kruidendokters hebben rondgehangen. In 1972 werd hij zelfs tot ploegdokter van GAN-Mercier gebombardeerd. Hij zorgde voor de tweede jeugd van kopman Raymond Poulidor. De Franse bondscoach Cyrille Guimard reed daar toen ook. ­Autocoureur Alain Prost schonk hem zelfs uit dankbaarheid een racehelm. Het rijtje topsporters en bekende Fransen met wie Mabuse werkte is hallucinant lang: Zoetemelk, Madiot, Vandenbroucke, Mattan, Chavanel, Cathérine Deneuve en zelfs ­Mitterand.

“Alle Franse toppers kennen hem”, zegt Nico Mattan, die je nog altijd niet op een slecht woord over Mabuse betrapt. “Hij kon je zodanig inpalmen dat je aan hem verslaafd raakte. Op drie eetlepels olijfolie won ik de proloog van Parijs-Nice. Voor zo’n korte oefening moet je honger hebben, zei hij. Frank, noch ik kreeg van hem ooit verboden spul. We deden wel alles wat hij zei.”

“Een bronchitis? Keelpijn? Hij droeg ons op om naakt te slapen met een sjaal om en niets te nemen. Na twee dagen zou het voorbij zijn. Soms mochten we vanaf de zondagavond drie dagen lang niets eten. ’s Ochtends nam je een Engels poeder, waarvan je onmiddellijk diarree kreeg. ’s Middags en ’s avonds een thee. De vierde dag nam je op je nuchtere maag vier ­appelsienen samen met whisky, twee vingers hoog. Op de middag een slaatje met kip en zo herbegon je te eten. In 2000 kreeg ik de windpokken. Het was kort voor de Tour. De ploegdokter schreef zware antibiotica voor. Bernard zei: Niet doen. Hij gaf druppeltjes en zei dat ik het homeopathische middel ­Solvarome op mijn lichaam moest smeren. Na een week was alles weg. Ik werd 22ste in de stand. Mijn beste resultaat ooit.”

Toch loopt de controversiële Sainz meer en meer tegen de lamp. In september werd hij nog veroordeeld door de correctionele rechtbank van Caen voor een dopingzaak waarbij amateurs waren betrokken. In 2013 was het ook al prijs in een affaire met renpaarden. Maar het gerecht heeft hem al langer in het vizier. In 1988 al werden bij zijn paard Seba le Rouge sporen van testosteron gevonden. In dat milieu stond Mabuse (een bijnaam die komt uit een film uit de jaren twintig) erom bekend om van afgeschreven knollen opnieuw winnaars te maken.

Boemerang

Af en toe belandt Sainz in de cel. In 1999 zat hij drie maanden in voorarrest. Dé vraag is of Pierre-Henri Lecuisinier hem nu definitief aan de galg praatte. Na het zien van de reportage op France 2 draaide Sainz alvast de rollen om. “Wat? Heb ik een handleiding voor corticoïden en epogebruik gegeven? Niets van.”

Sainz zegt nu dat de renner al twee jaar gezondheidsproblemen heeft en dat het dringend tijd was dat hij ophield met corticoïden te gebruiken. “Als homeopaat stelde ik hem een zuivering van het lichaam voor.” Wat het gerecht ook oordeelt, Docteur Mabuse is als een boemerang: hij komt altijd terug. Al laat je in het bijzijn van de familie van onder anderen Philippe Gaumont en Frank Vandenbroucke beter de naam van deze kwakzalver niet vallen.