Als we het politieke debat tijdens ‘De Zevende Dag’ mogen geloven, dan mogen de Arco-spaarders een kruis maken over hun spaargeld dat ze in de Arco-vehikels gestopt hebben. N-VA-voorzitter Bart De Wever was de boodschapper van dienst: “De Arcospaarders bereiden zich er best op voor dat ze geen cent van Arco zullen terugzien.” Dat was de teneur van zijn boodschap. Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten sprong meteen op de kar, collega Wouter Beke van CD&V stribbelde nog tegen door te stellen dat Belfius méér zal opbrengen bij een beursgang als het Arco-probleem is opgelost. Hij riep daarvoor de hulp in van een huis met een gerepareerd dak: dat haalt ook een hogere prijs bij een verkoop. Het mag niet baten. Het ziet er naar uit dat het kalf nu definitief verzopen is. De Wever vond het zelfs niet de moeite om te wachten op het voorstel van premier Michel dat nog bij de Europese Commissie ligt te sudderen. Het is duidelijk dat Bart De Wever – net zoals Gwendolyn Rutten – ervan overtuigd is dat dit voorstel ook op een Europees njet zal stuiten. Niet enkel omdat er via een superdividend bij een beursgang van staatsbank Belfius toch weer sprake zal zijn van overheidssteun, maar ook omdat de rechtstreekse Dexia-aandeelhouders van toen niet op een gelijke manier behandeld zullen zijn. Arco is daarmee deskundig verzopen in het moeras van Europese regels. De regeringspartijen kunnen handig met de vinger wijzen naar het stoute Europa, zoals politicoloog Carl Devos terecht opmerkt. Dat een actieteam rond Arco oproept om de N-VA tijdens de volgende verkiezingen daarvoor af te straffen, zal weinig zoden aan de dijk brengen.

De Arco-coöperanten werden er destijds van overtuigd dat het om een veilige spaarrekening ging. Dat het feitelijk om aandelen ging, werd zedelijk verzwegen. Daardoor trekken de coöperanten nu aan het kortste eind

Wat overblijft, is een erg wrang gevoel. De Arco-coöperanten werden destijds overhaald om hun spaarcenten in het Dexia-anker te stoppen, en werden ervan overtuigd dat het om een veilige spaarrekening ging. Dat het feitelijk om aandelen ging, werd zedelijk verzwegen. Daardoor trekken de coöperanten nu aan het kortste eind. Nochtans heeft de gelijkaardige coöperatieve vennootschap CERA, anker van de groep KBC, bewezen dat het anders kan. De CERA-vennoten kunnen hun coöperatieve aandelen via een weliswaar ingewikkelde omweg nog altijd omruilen in KBC Ancora- aandelen. Een gelijkaardige constructie is meermaals voorgesteld om de Dexia-aandeelhouders én Arco-spaarders te vergoeden via warrants, financiële instrumenten die om te zetten zijn in Belfiusaandelen. Niet zonder risico, akkoord, maar het snijdt tenminste hout. Dat voorstel zou iedereen goed uitkomen en kwam van Erik Monard van advocatenhuis Monard Law in Hasselt. Vraag blijft waarom dit idee niet verder onderzocht is?