Direct naar artikelinhoud
Albumrecensie

'Everything Is Love' van The Carters (Beyoncé & Jay-Z): vuile was voor uw vertier

Koningspaar van de zwarte pop blijft onoverwinnelijk
Beeld Photo News

Everything Is Love, de samenwerking tussen Beyoncé en manlief Jay-Z, verscheen vorige zaterdag uit het niets op streamingsdienst Tidal. Het is ontiegelijk veel meer dan het getoonzette hervonden huwelijksgeluk van de Carters. Véél meer.

“In het milieu waar ik opgroeide, konden mannen geen emotionele lessen trekken uit hun fouten”, biecht Jay-Z op in het Netflix-interviewprogramma My Next Guest Needs No Introduction, gepresenteerd door David Letterman. Met een mix van authentiek schuldbesef en fijngeslepen mediatraining bekent het rapicoon: “De enige les die we kregen was: wees een man, niet huilen. (…) Maar ik wíl huilen. Ik wil open zijn, ik wil emotioneel bekwaam zijn om mijn familie samen te houden. Ik ben blij dat ik een prachtige vrouw heb die dat begrijpt en die weet dat ik beter ben dat dan. We hebben jaren therapie achter de rug. Het was hard werk. De muziek die ik nu maak, is daar het resultaat van. Ik ben trots op de vader en de echtgenoot die ik vandaag ben.”

Becky

De vrucht van de noeste relatietherapie heet Everything Is Love, een collaboratie van Jay-Z en vrouwlief Beyoncé. Onder de naam The Carters. Tekenend, want die naam zegt: we zijn onverwoestbaar als getrouwd koppel. Beyoncé schaart zich achter haar man die een scheve schaats reed met “Becky With The Good Hair", zoals ze haar rivale noemde op Lemonade, haar album uit 2016 dat de ontrouw aankaartte. Jay vertaalde zijn mea culpa vorig jaar naar 4:44, een puike plaat die begin dit jaar geen enkele van acht Grammy-nominaties kon verzilveren. “Tell the Grammys fuck that zero for eight shit / Have you ever seen the crowd goin' apeshit?”, snauwt hij vandaag in ‘Apeshit’.

Heerlijke track, trouwens. In de videoclip flaneren Jigga en zijn Queen B. door het Louvre in Parijs, waar ze poseren voor beroemde schilderijen om de machtsverhouding tussen blank en zwart te duiden en te ontkrachten. De choreografie is van Sidi Larbi Cherkaoui, de regie van Ricky Saiz, die hoge ogen gooit met spectaculaire, onwerkelijke fotografie. Pharrell Williams tekende voor de productie van het nummer: een soort glossy neo-trap vol epileptische percussie, blikkerige synths en de stonede bad boys-achtergrondvocals van de Migos-leden Quavo en Offset. 

Het is een erg hedendaagse blauwdruk die wel vaker opduikt op Everything Is Love. Jay en Bee adopteren het populaire subgenre, kapselen het in, parasiteren en herinterpreteren. Terloops demonstreert het duo met een weinig aplomb hoe je van trap een volwaardige pophit maakt. 2 Chainz, Migos en Rae Sremmurd nemen maar beter notitie.

Fuck Spotify

Op muzikaal vlak lijken The Carters wel erg gretig uit één vaatje te tappen maar dat is schijn. Goed, de nummers blijven veelal bij een lijzig downtemporitme hangen en maken zoals gezegd trap music onbekommerd het hof (zie ook: ‘Boss’ en ‘Nice’). Maar Bey en Hova tillen zelfs die schijnbaar generische tracks naar ongeziene niveaus met hun verbluffende flows. Yep, ook Beyoncé rapt nu en dan en doet dat krachtig,  onverzettelijk, haast achteloos. Wie haar de stoere meid hoorde uithangen in ‘Top Off’ van Dj Khaled wist dat natuurlijk al maar deze keer drapeert ze écht onverwoestbare rhymes over de bonkende beats, met een cadans waar Cardi, Nicki en Lil' Kim bij zullen hyperventileren. “Patiently waiting for my demise”, spuugt ze in ‘Nice’. “Cause my succes can’t be quantified / If I gave two fucks - two fucks about streaming numbers / Would have put Lemonade up on Spotify / Fuck you, fuck you - You’re cool, fuck you - I’m out”. In Zweden gaan ze vast helemaal over de rooie.

rvBeeld rv

Hoezo te weinig variatie? ‘Summer’ al eens deftig beluisterd? Spookachtige seventiessoul op een kurkdroge funkbeat gespeeld door The Dap Kings (ja, die van Sharon Jones en van Amy Winehouse!), ten dele geproduceerd door de New Yorkse funkateer Leon Michels, die er een sport van maakt om integrale Wu-Tang Clan-albums om te turnen tot instrumentale soulclassics. Beyoncé zingt er krols en ingehouden, alsof ze net is ontwaakt en zich loom soezend tegen ons aan vlijt. 

Elders doemen meer street cred en slimme knipoogjes naar de hiphopgeschiedenis op dan u van twee hitparadekanonnen zou verwachten. Zoals in het uitgebeende ‘713’ (de area code van Houston, Beyoncé’s thuisstad) dat stoeit met de lyrics van ‘S.T.I.L.L. Dre’ van Dr. Dre en ‘The Light’ van Common. Of in ‘Black Effect’ waar ‘Umi Says’ van Mos Def wordt bewierookt. Kijk, zo weet u meteen waarmee u straks op café kunt pochen.

Watch the throne

“Get your hands up high like a false arrest”, klinkt het in datzelfde ‘Black Effect’, de meest Afro-centrische track op dit album. Gestoeld op een sample van de Japanse acidrockband The Flower Travellin’ Band schippert het nummer tussen verontwaardiging en onoverwinnelijkheid, tussen diepkervende blues en gebalde militante hiphop. Het verraderlijk vrolijke ‘Lovehappy’ zal dan weer de rabiate roddelpers plezieren met een soms venijnig één-tweetje tussen Jigga en Bee die de bal uiteindelijk in Becky’s doel koppen. Het gaat er heftig aan toe bij het echtpaar, puur voor uw vertier nog wel. “Yeah, you fucked up the first stone, we had to get remarried”, aldus Bey. Waarop Jay gespeeld-verschrikt “Yo, chill man” roept. Waarop zij weer: “We keepin' it real with these people, right? / Lucky I ain't kill you when I met that b- "  Wow! “Nah, aight, aight!”, onderbreekt Jay haar lacherig, het zweet parelend op het voorhoofd. The Bold and the Beautiful  is er niets tegen.

'Everything Is Love' is als 'Black Panther': een lichtjes overmoedige, maar van trots blakende coup die de mainstream naar zijn hand zet. Wie niet volgt, leeft voor altijd in het verleden

“We came, and we saw, and we conquered it all”, besluit het übergelukkige duo aan het slot van deze impressionante plaat. Zijn flair vloeit niet zozeer voort uit het vermakelijke buitenhangen van de vuile was, noch uit de blitse, Instagram-waardige esthetiek die met deze release gepaard gaat. Nee, Love Is Everything is de consolidatie van Jay’s en Bey’s reputatie als het ultieme, onverwoestbare koningspaar van de Afro-Amerikaanse popcultuur. Het onderstreept de kracht van de hedendaagse urban-cultuur en eert de allesverslindende orkaan die de zwarte popmuziek is geworden. 

Volmaakt is deze plaat niet, maar zijn eigengereidheid en zelfvertrouwen geven haar vleugels. Everything Is Love is als Black Panther: een lichtjes overmoedige maar van trots blakende coup die de mainstream naar zijn hand zet. Wie niet volgt, leeft voor altijd in het verleden.

Everything Is Love streamt nu op Tidal.