Vroege aftocht realistisch: Jordan Henderson kon de zwakte van Ajax nooit verbloemen

“Ik ga Ajax eten, ademen en slapen,” zei Henderson bij z’n entree in januari. Bijna een halfjaar later is het de vraag of de Engelsman al genoeg van de club heeft gegeten, geademd en geslapen. Want het zijn teleurstellende maanden geweest, zowel voor Ajax als voor Henderson zelf. Het is veelzeggend dat coach John van ’t Schip na afloop van het duel met Vitesse zei dat hij niet wist of Henderson volgend seizoen nog Ajacied is.

“Hij heeft wisselvallig gepresteerd,” zo schetste Van ’t Schip de inbreng van de 33-jarige middenvelder. Waar het duel met PSV in februari aanleiding bood voor optimisme, was de wedstrijd tegen Vitesse duidelijk een van Hendersons mindere. Zo leed hij veel balverlies en slaagde hij er niet in om de verdediging van Ajax goed te organiseren. De ruimte tussen de aanvallende en verdedigende linie was zo groot dat elk balverlies op de helft van Vitesse een gevaarlijke counter richting Ajaxdoelman Gerónimo Rulli kon inleiden, wat twee doelpunten opleverde.

Ajax scoorde zelf ook twee keer, waardoor het voor de achtste keer in 34 competitiewedstrijden 2-2 werd.

Te weinig gebracht

Het bewaken van de verdedigende organisatie was juist een voorname reden voor Ajax om Henderson over te nemen van het Saudische El-Ettifaq. ‘Ik ben geen Luis Suárez, Steven Gerrard, Virgil van Dijk of Mo Salah,’ schrijft Henderson over zijn jaren bij Liverpool in Jordan Henderson – The Autobiography. ‘Het succes komt niet door mij. Ik speel mijn rol, absoluut, maar ik ben niet de uiteindelijke reden dat we winnen.’

Henderson was altijd meer het type dat zorgt dat z’n team niet verliest. Zijn kracht ligt niet zozeer in het creëren van kansen voor z’n medespelers, maar in het voorkomen van kansen voor de tegenstander. Maar ook dat lukte te weinig in z’n periode Amsterdam.

De redenen daarvoor zijn divers. Allereerst kampte Henderson na een halfjaar in ‘de woestijn’ met spierblessures, waardoor hij slechts 13 van de 21 wedstrijden voor Ajax kon spelen. Doordat Ajax in die periode ook sterkhouders als Steven Bergwijn, Steven Berghuis en Brian Brobbey regelmatig moest missen, kwam er maar geen vastigheid in de bezetting.

Daarnaast ontbrak het aan tactische houvast; Van ’t Schip slaagde er niet in om de veelal jonge en onervaren spelers in een vast stramien te laten spelen. Verder miste Henderson bij Ajax het professionele klimaat dat hij bij Liverpool gewend was. Ook hoopte hij op zijn landgenoot Graham Potter als nieuwe trainer, maar waarschijnlijk wordt het Francesco Farioli. Zodoende is een vervroegde aftocht uit Amsterdam realistisch, ondanks zijn doorlopende contract tot 2026.

EK-selectie

“Ik vond Henderson afgelopen seizoen een echte leider,” zei Devyne Rensch desondanks. “Ik heb veel van hem geleerd. In zijn spel: hij is heel goed in direct spelen en in het geven van crossballen. Daarnaast praat hij veel met iedereen in de selectie. Niet alleen over voetbal, ook over het leven.”

Maar toch, de jaren beginnen te tellen voor Henderson – in juni wordt hij 34. Het is dan ook een teken aan de wand dat hij in de laatste twee interlands van Engeland niet in actie kwam. Het is de vraag of bondscoach Gareth Southgate hem opneemt in de EK-selectie, die dinsdagmiddag bekend wordt gemaakt.

Ook de financiële situatie van Ajax speelt mee in de sportieve toekomst van Henderson. Met z’n jaarsalaris van naar schatting ruim vijf miljoen euro drukt de Engelsman immers zwaar op de begroting, en Ajax zit krap bij kas. Hendersons moeizame wedstrijd in Arnhem – met een wisselbeurt in de 80ste minuut vanwege vermoeidheid – is mogelijk z’n laatste wapenfeit voor Ajax geweest.

Over de auteur: Jop van Kempen werkt meer dan 15 jaar voor Het Parool, onder meer als Ajaxverslaggever. Sinds 2015 richt hij zich op zorggerelateerde onderwerpen, momenteel volgt hij weer tijdelijk Ajax.

Luister ook naar onze Ajaxpodcast Branie