De gegadigden stonden in de wachtrij toen bleek dat Indy Boonen een verlengd verblijf bij ManU niet zag zitten. Er was deze zomer ook interesse van, jawel, KRC Genk. Uiteindelijk werd Oostende ietwat verrassend zijn nieuwe werkgever. “Het was geen makkelijke keuze”, blikt Boonen terug. “Maar Gert Verheyen wilde me er graag bij en ik had met hem een goeie band opgebouwd bij de nationale U19. Ik heb ook getwijfeld over het aanbod van Genk. Maar als ik zie hoe goed die ploeg nu draait, besef ik dat het heel lastig zou geweest zijn om in de basiself te geraken.”

Bij de Kustboys heeft Boonen het trouwens naar zijn zin. “Oostende is een echte familieclub. Onze ploeg bestaat voor de helft uit Vlamingen en we hebben geen vedetten in de ploeg. Ik zit hier in de ideale omgeving om me verder te ontwikkelen. In de eerste maanden heb ik me moeten aanpassen, omdat ik niet eerder in een eerste elftal had gespeeld. Maar de laatste weken loopt het steeds beter. Ik voel ook dat ik nog progressie kan maken als ik meer mag spelen.”

Zondag zal de technisch onderlegde linkspoot ongetwijfeld een pak bekend volk terugzien. “Het zal speciaal worden”, knikt Boonen. “Ook al ga ik geen ex-ploegmaats tegenkomen. Mijn generatiegenoten zoals Vanzeir en Sabak zijn allemaal uitgeleend of spelen intussen elders. Maar Genk zal sowieso altijd speciaal blijven voor mij. Ik doorliep er de hele jeugdopleiding en woonde op een kwartiertje van het stadion. Veel vrienden zijn ook Genk-supporter.”

Voor vader Jacky Boonen valt de verplaatsing dit weekend voor een keer reuze mee. De gewezen middenvelder van Lierse, Lokeren en Beveren probeert zo veel mogelijk wedstrijden van zijn zoon mee te pikken en pendelt elke twee weken tussen Limburg en de kust. “Alleen in Zulte Waregem kon hij er niet geraken. Uitgerekend in die match maakte ik mijn eerste goal in de competitie. Ook in de bekermatch op Moeskroen zat papa niet in de tribune en ja hoor, ook toen scoorde ik. Misschien moet ik hem wel vragen om zondag thuis te blijven.” (lacht)

Herrera en Valencia

Aan zijn driejarige passage bij Manchester United houdt Boonen vooral goede herinneringen over. Hij speelde er voor de U18, U19 en U23 en mocht ook geregeld meetrainen met de A-kern, in het sterrenensemble van José Mourinho. “De eerste keer was ik bloednerveus. Maar hoe vaker ik tussen die grote namen stond, hoe minder zenuwachtig ik werd. Zij zijn ook maar gewone jongens. Ik kwam vooral goed overeen met Ander Herrera en Antonio Valencia, die vrienden zijn geworden. Zij hielpen me op training als ik iets niet begreep.”

Dat hij op Old Trafford het eerste elftal niet haalde, ervaart Boonen niet als een gefaalde missie. Noch heeft hij spijt dat hij Engeland de rug heeft toegekeerd. “Ik heb er drie goede jaren gekend en heel veel geleerd. Zo’n opleiding zou ik nergens in België kunnen krijgen. Ik kon ook blijven, maar dan had ik opnieuw een seizoen met de beloften moeten spelen. Of ik zou uitgeleend worden aan een ploeg uit de Championship. Dat wilde ik niet. Ik voelde me klaar om de overstap te maken naar een eerste ploeg. Bij United zou dat quasi onmogelijk zijn.”

Britse vriendin

Boonen hield aan zijn Brits avontuur meer over dan technische en tactische bagage. De Britse Isabella McMillan stak met hem mee het Kanaal over naar Oostende. Samen namen ze hun intrek in een appartementje dicht bij het stadscentrum. “Ik leerde Isabella kennen toen we een wedstrijd speelden met de beloften van ManU. Voor de match moesten we eten op de club en daar was zij aan het opdienen. Ik heb niet getwijfeld en haar telefoonnummer gevraagd. Van het één kwam het ander en intussen zijn we al twee jaar samen. Isabella probeert hier nu eerst Nederlands te leren en daarna wil ze verder gaan studeren.”