Direct naar artikelinhoud
Wielrennen

Lance Armstrong op het schild hijsen is en blijft een erg fout signaal dat de klok vele jaren terugdraait

Hans Vandeweghe.Beeld Bob Van Mol

Hans Vandeweghe is sportjournalist bij De Morgen.

De Heilige Vlaamse Wielerweek, die van de week is begonnen met een Driedaagse van één dag en gisteren voor echt met de E3 Harelbeke, is een opgeklopt marketingconcept. Een hype, ontsproten aan de hersenen van event managers en koerseigenaars, die wortel schoot in de tweede helft van de jaren 90 met Johan Museeuw, de Leeuw van Vlaanderen. Kort nadat die van zijn voetstuk viel, nam Tom Boonen de rol over. De sportwoestijn Vlaanderen – in alles klein behalve de koers – plooide zich definitief terug op zichzelf. Zo rap mogelijk op kasseien fietsen, al of niet bergop, werd een religie en kleine en grote renners zwoeren voortaan bij de Kwaremont, de Paterberg en de Haaghoek.

Hinault had één keer die onzin van een Koppenberg onder de wielen gekregen en liet ‘Vlaanderen’ daarna links liggen

Eddy Merckx heeft nooit last gehad van hypes. Hij was de beste die we ooit hebben gehad en van de monumenten won hij onder meer zeven keer Milaan-Sanremo (dus geen loterij), vijf keer Lombardije en vijf keer Luik-Bastenaken-Luik. De Ronde van Vlaanderen won hij maar twee keer: in 1969, kort na het begin, en in 1975, kort bij het einde. De Ronde was toen een klassieker als een andere, nog lang geen bedevaart van het Vlaamsch cyclisme zoals nu. De beste na Eddy Merckx weigerde zelfs te starten. Bernard Hinault had één keer die onzin van een Koppenberg onder de wielen gekregen en liet ‘Vlaanderen’ daarna links liggen.

Hypocrisie

Tijden zijn veranderd. Vincenzo Nibali komt nu speciaal naar België voor de Giro delle Fiandre. Zelfs Lance Armstrong komt, niet met de fiets maar met de laptop voor een klapke en ongetwijfeld een podcast achteraf. Eerlijk? Ik had verwacht dat hij alsnog had afgezegd, maar de commotie is sneller gaan liggen dan kon worden vermoed. De Vlaming keek al snel de andere kant op. De hypocrisie is van ons, net als de koers.

De Amerikaanse journalisten, die zich bij de bekendmaking van Lance’ grote oversteek nog hadden verbaasd over het gebrek aan ethiek en historisch besef bij de organisatoren om de grootste dopingzondaar uit de geschiedenis van het wielrennen zomaar op het schild te hijsen, laten niet meer van zich horen.

Lance Armstrong tijdens zijn laatste Ronde van Vlaanderen in 2010.Beeld BELGA

Hoewel, van de week nog een mail gekregen van B., die altijd naar de Tour kwam en voor ESPN The Magazine werkt. “Lance is not an issue any more. Cycling is not an issue any more. We moved on.” “Lance en wielrennen interesseren ons niet meer. Dat hebben we gehad.” Wij blijkbaar niet. Dat Lance hen niet meer interesseert, is ook weer gelogen. De meeste journalisten aan de andere kant van de oceaan hopen dat hij in mei wordt veroordeeld in het proces waar hij riskeert 100 miljoen dollar (81 miljoen euro) te moeten teruggeven. Eerst de andere kant opkijken en je dan verkneukelen, ook zielig dat make a hero, break a hero.

Het uitnodigen van Lance Armstrong door Wouter Vandenhaute voor een commerciële omkadering van de Ronde van Vlaanderen en op zondag bij de wedstrijd als eregast (wat later werd ingetrokken, weeral die hypocrisie) valt niet uit te leggen aan iemand bij het volle verstand. Je denkt eerst aan opportunistische wereldvreemdheid van zakenmannetjes, die in een ivoren Vilvoords torentje een plannetje uitvogelen om aan die Ronde van Vlaanderen eindelijk eens een echte euro te verdienen. Tot het bij nader inzien gewoon gaat om een opgestoken middenvinger naar de wielrennerij in het algemeen en in het bijzonder naar de Fransen met hun gestrengheid tegenover doping van buitenlanders. Daar valt iets voor te zeggen. Het gemak waarmee de Tour Armstrong heeft uitgevlakt, maar zijn Franse helden Richard Virenque, Bernard Thévenet en Laurent Jalabert met of zonder dopingbekentenissen in de armen heeft gesloten, doet pijn aan de ogen.

Het uitnodigen van Armstrong gaat om een opgestoken middenvinger naar de wielrennerij in het algemeen en in het bijzonder naar de Fransen

Debatavond

Lance Armstrong ging in zijn doping niet verder dan zijn tijdgenoten, dat klopt, maar er was meer aan de hand dan doping. Als u van deze fijne man en zijn fijne kompanen het fijne wilt weten, moet u volgende week donderdagavond afzakken naar de Aula van de UGent in de Volderstraat. Daar wordt avondvullend gedebatteerd over het fenomeen-Armstrong en bij uitbreiding doping.

Surf naar sportartsen.be en u vindt alle info. Het kost een cent, jawel, en voor mij hoeft u niet te komen. Ik zal als lid van het debatpanel proberen mijn mond te houden omdat genoeg eminente sprekers aanwezig zijn. Zoals onder meer David Walsh, de auteur van (te) veel boeken waarvan de eerste (L.A. Confidentiel) er echt toe deed. Dat boek luidde de val van Armstrong in. Op dat debat zal uit de doeken worden gedaan wie Armstrong echt was en wat hem kan worden verweten behalve bloed- en andere doping.

Armstrong en co. hebben niet alleen bedrogen en gelogen, gedreigd en gemanipuleerd, ze hebben de grenzen van het fatsoen meer dan één keer overschreden

Lance Armstrong op het schild hijsen in de wielergekste regio van de wereld is en blijft een erg fout signaal, dat de klok vele jaren terugdraait en de inspanningen rond zuiver sporten teniet doet. Het wel erg lauwe protest vanuit de wielerinstanties en het ministerie van Sport is niet te begrijpen. Als het hen menens was met de strijd tegen de doping, méér dan met de eigen populariteit bij de achterban, dan hadden ze hun hakken in het zand gezet, maar neen.

Fenomeen en klootzak

Wie was die Armstrong echt? Wel, een fenomeen, en als iemand Armstrong probeert te herleiden tot een chemisch experiment dat zonder epo of bloedzak geen brug zou over zijn geraakt, zoals weleens wordt beweerd, zal ik mij verplicht zien tegengas te geven. Als iemand Armstrong daarentegen neerzet als de grootste klootzak van zijn generatie, die een heel peloton terroriseerde, die bijna in zijn eentje een sport naar de vaantjes heeft geholpen en die een werelddeel heeft vervreemd van een sport nadat ze die hadden omarmd, zal niemand dat tegenspreken.

Armstrong en co. hebben niet alleen bedrogen en gelogen, gedreigd en gemanipuleerd, ze hebben de grenzen van het fatsoen meer dan één keer overschreden. David Walsh heeft de slechtheid van de bende van Armstrong aan den lijve ondervonden toen ze hem ridiculiseerden met zijn overleden zoontje. Dat dieptepunt hebben ze nog eens bereikt vorig jaar, door in de laatste maanden van zijn leven te proberen al hun vuilnis in de hoek van de ten dode opgeschreven ex-UCI-voorzitter Hein Verbruggen te vegen. Kom luisteren donderdag en u zult al heel wat wijzer worden.

Lance Armstrong tijdens zijn podcast.Beeld BELGAONTHESPOT