“Neem ons vooral niet te ­serieus. Wij doen dat ook niet. Onze muziek is ernst, maar voorts hebben we zelfrelativering zat. Sterker: zelfspot is het begin van alle wijsheid.”

Mathieu Terryn (24), Simon Nuytten (25) en Oliver Symons (25) stellen het meteen duidelijk: mensen meten hen vaker een strak imago aan dan zijzelf doen. Die verfijnde popstermaniertjes en de überhippe outfits? Zie daar geen grote regie achter. De clevere opeenvolging dit najaar van docu, album en Sportpaleis? Overschat hun marketingstrategie niet. “We doen niets enkel voor het geld. We willen zaken blijven maken waar we volledig achter staan en de focus moet altijd op de muziek liggen. Ook al deed onze eerste plaat het goed, we hebben onszelf geen druk laten opleggen. Anders verlies je je ziel.”

De muziek, dus. De ambassadeurs van het ‘Brasschaathaar’ – dat is wel degelijk een ding, zoek maar op – doopten hun jongste 2. Droog, maar als bands als Van Halen en Led Zeppelin je voorgaan, zeurt niemand. Het leidt ook niet af van de muziek: een mooie blend van soul en pop, ergens tussen zomers verlangen, dromerigheid en melancholie in. “Onze smaak is gelukkig redelijk gelijklopend, maar elk nummer dat op de plaat komt, moet de goedkeuring van iedereen hebben. Ieder van ons heeft een soort vetorecht. Dat geldt eigenlijk voor alles rond Bazart. Uiteraard wordt er soms over gediscussieerd en zijn er hobbels in de weg, maar dat is goed. We moeten elkaar scherp houden.”

Ook de teksten vallen op: “Ik heb nood aan adem, ik loop weg van alles” of “Is het einde nabij?” Het zijn bijtijds voorzichtige existentiële bedenkingen in een melodieus jasje. Mathieu: “Ik stel me altijd wel die universele vragen. Over de situatie waarin ik me bevind, en of het soms niet beter is eens weg te lopen. Die teksten zijn misschien vaag, maar tegelijk heel direct: iedereen kan ze voor zichzelf concreet en persoonlijk invullen. De ene ziet er een boodschap in over de liefde, een ander over wat hij moet met zijn leven. Dat schrijven is bovendien een uitlaatklep, omdat ik in het echte leven niet altijd de behoefte voel om voortdurend over die zaken te spreken.”

En voor wie twijfelt: het is de ambitie van de groep om verder te doen in het Nederlands. “Het is een kleine markt, maar dat is net de reden waarom dit werkt. Als Bazart een Engelstalig project zou zijn, mochten we een nummertje gaan trekken. Het Nederlands is de kern van ons concept, dat maakt ons authentiek en uniek in wat we doen. Waarom zouden we dat verloochenen? Maar zeg uiteraard nooit nooit, want creatief staat er niets vast. Go with the flow, en we zien wel wat er gebeurt.”

Overtollig vet

De steile klim naar succes de jongste jaren schopte de drie middenin de publieke belangstelling. “Bij relaties of relatiebreuken kom je jezelf dan tegen op sites en in magazines. Dat is de ziekte van onze maatschappij, de keerzijde van de medaille. Maar het kan niet altijd leuk zijn, zeker? En dat vergrootglas dat op ons staat, al bij al went dat wel. We mogen ook niet te zeer klagen: we gaan vaak op restaurant of café en het is niet dat ons eten koud is tegen dat we klaar zijn met poseren voor selfies. Al zijn we wel strikt in wat we prijsgeven, zoals bij onze documentaire: de makers mochten niet bij ons in de keuken komen filmen om te zien wat we ’s middags tussen onze boterham leggen. Het gaat altijd om ons in de context van de muziek.”

Het drietal volgt wél wat over hen wordt gezegd op Twitter. “We moeten daar maar eens mee stoppen. Twitter is een kweekvijver van haat, een bron van veel te veel meningen. Een schrijnend, ongefilterd medium. Eer je daar iets zinvols vindt, moet je eerst het overtollige vet wegschrapen. Maar uiteraard is het verleidelijk om dat te checken, we zijn kinderen van onze generatie. Je wéét dat daar meningen zijn over jou. En dan is het soms op je lip bijten om niet te reageren.”

Maar zeuren willen ze niet. Want de kick van het optreden, die blijft. “Veel terugkrijgen van je publiek, ik vind dat dat verslavend werkt. Je wil dat dat blijft duren, je wil altijd maar meer. We zien nu al op tegen de dag waarop dat eens wat minder wordt.”

‘Het Begin Voorbij’ gaat vrijdagavond in avant-première in Antwerpen, en is zaterdag en zondag te zien bij Kinepolis. Op 20 oktober staat Bazart in het Sportpaleis.