Direct naar artikelinhoud
column

Geen enkele Vlaamse politicus komt aan de hielen van Donald Trump

Mark Coenen.Beeld Bob Van Mol

Mark Coenen (°1958), adviseur en opleidingshoofd van de Hasseltse hogeschool PXL, gaat op wandel met de week.

Er zijn lokale mandatarissen die als ­toornige tjiftjafs reageren op ­buitenlandse krantenartikels die hen met Donald Trump vergelijken. Zij dwalen.

Geen enkele Vlaamse politicus komt aan de hielen van Der Donald. Al hebben sommigen misschien dezelfde ambitie, ze durven niet toe te geven dat Der Donald een rolmodel is. Terwijl hij het is. Zeker weten.

Heerlijke man. Niemand benadert van verre zijn rijke persoonlijkheid.

Er zijn er die langere tenen hebben dan Donald.

Er zijn er die kinderachtiger zijn dan Donald.

Er zijn er die boertiger zijn dan Donald.

Er zijn er die twitteren zoals Donald.

Er zijn er die racistischer zijn dan Donald.

Er zijn er die meer cumuls hebben dan Donald.

Er zijn er die even slecht kunnen ­rekenen als Donald.

Er zijn er echt heel weinig die evenveel hairspray gebruiken als Donald.

Maar geen een heeft al deze ­kwaliteiten tegelijk. Die hij dan nog naadloos combineert met een hartadervervettende liefde voor fastfood en Cola Zero en Napoleon-bollen. Cholesterol: 235. Niemand doet hem dat na.

Hij is iemand die schijnbaar alle defaults die men menselijkerwijs en in één leven kan verzamelen in één en dezelfde persoonlijkheid balt.

Daar werd hij toch redelijk populair mee.

Na de taxshift van 1.500 miljard dollar trok hij zich terug in zijn vertrekken met een gsm en een aftandsbediening. Een zonnekoning gelijk

Genoeg om bijna de helft van de Amerikanen die gingen stemmen op hem te laten stemmen. De rest zat thuis dankzij de door de Amerikaanse media opgestookte overtuiging dat dit vlaggenschip van onvermogen geen enkele kans op winnen had.

Hij werd tot zijn eigen verbazing ­president. Onvergetelijk was zijn gelaatsuitdrukking toen hij het podium op liep toen de uitslag bekendraakte. Een combinatie van verbijstering, ongeloof en onzekerheid beving hem en de hele wereld zag het.

Dat was meteen zijn laatste zwakke moment.

Bompa Lawijt ging ervoor.

Hij twitterde een gat in de ozonlaag en bulldozerde zich een plaats in de geschiedenis. Hij gebruikte dat ongefilterde doorgeefluik om in 280 tekens vooroordelen samen te vatten als belangrijkste communicatiemiddel naar het Amerikaanse volk. Waarvan driekwart niet op Twitter zit maar op een tractor.

Dankzij de gratis megafoon van de media resoneerde zijn boodschap tot in de kleinste hoeken van het land.

Hij heeft de politieke communicatie gedynamiteerd en de media gekleineerd.

99 procent van de kranten gaf een advies om op Hillary te stemmen. Landslide. Vingers in de neus. Alleen de kleine Times Gazette uit Ohio en een handvol andere gingen tegen de stroom in. De andere 1.250 kranten waren ­unisono voor Hillary.

“Hoe ongelukkig is het niet dat hoewel uit de opiniepeilingen blijkt dat ongeveer de helft van het electoraat voor Trump kiest, 99 procent van de kranten van ons land hem niet wil steunen. En dan vraag je je af waarom die kranten het zo moeilijk hebben”, schreef hoofdredacteur Gary Abernathy een beetje jennerig. Waarna hij levenslang een suite ter beschikking kreeg in de Trump Tower.

Dankzij de moderne technologie kon Der Donald de storende mediafilter ­neutraliseren: he cut out the middle man. Daar dromen ze hier ook van. Zeker weten.

En dat allemaal op zijn 71ste.

Wij lachen smalend dat den Amerikaan hem steeds minder ­vertrouwt. Dat is een fabeltje. Volgens de laatste cijfers van de VRIND vertrouwt slechts 30 procent van de Vlamingen onze federale overheid. Der Donald kan nog altijd rekenen op de steun van 32 procent van de Amerikanen. Die hij vervolgens paaide met een taxshift van 1.500 miljard dollar.

Waarna hij zich terugtrok in zijn ­vertrekken, met medeneming van een scheepslading Big Macs, een afstandsbediening en zijn gsm.

Een zonnekoning gelijk.

Op weg naar een tweede ambstermijn, een Dow Jones boven de 50.000 en een diepe vriendschap met Kim Jung-un.

Zeker weten.