Ik begin te kwijlen als ik denk aan wat ik allemaal met een spies kan klaarmaken

Of ik al een idee had van wat ik voor Kerstmis wilde, vroeg mijn mama gisteren. Een paar maanden geleden vroeg ze hetzelfde, maar dan rond mijn verjaardag. Hoe komt het toch dat, als je tips moet geven voor een cadeau, je nooit weet wat te kiezen? En dat je vlak na de feestdagen het ene idee na het andere krijgt? Meestal zeg ik dan dat een flesje wijn altijd welkom is, en dat ik droom van een grote wijnkelder – ook al is dat een hopeloze zaak, omdat de flessen wijn bij mij niet langer dan een paar weken overleven. 

Een echt lijstje heb ik dus niet, in tegenstelling tot mijn madam. Telkens als zij een leuk idee heeft, zet ze het in de notities op haar iPhone. Daar ben ik te ongeduldig voor. Als ik naar iets verlang, wil ik het. En wel hier en nu.

Gelukkig brengt de nacht soms raad. Ik lig nu al twee weken over hetzelfde te dromen: een elektrische spies. Je weet wel, zo’n ding dat ronddraait boven het vuur.

Ik heb een zwak voor BBQ. Mocht ik alleen wonen, ik zou elke dag barbecueën. Als mijn madam op uitstap is en ik alleen met mijn zoon een dinertje in elkaar steek, is het meestal BBQ. Zelfs in de herfst en in de winter: juist dan kan een vuurtje gezellig zijn, als het niet regent. Perfect om je apero te drinken, terwijl je je handen warmt aan het vuur. Het moet wel echt vuur zijn, want ik heb een hekel aan gas of elektrisch.

Koken met vuur is een kunst. Ik ben eens gaan helpen bij een bakker in de Ardennen en die kerel bakte brood in een vloer­oven, enkel met de warmte van hout. Wat een techniek, prachtig om te zien. Mijn copain Peppe, de Italiaanse chef uit Genk, weet alles van vuur. Hij bakt er zijn pizza’s in; hij kijkt naar de kleur van de stenen in de oven en zwiert het brandende hout van de ene kant naar de andere; door de extreme warmte hebben zijn pizza’s maar een paar minuutjes nodig.

Maar ik ben dus verliefd, verliefd op een elektrische spies of spit. Het ding is besteld en ze gaan me bellen als het binnen is. Het is zeker nog voor deze week. Ik begin echt te kwijlen als ik denk aan wat ik er allemaal mee kan klaarmaken. Een varkensgebraadje of een superkip? Ik denk dat gevulde kalkoen de max moet zijn, op zo’n spit. De paar keer dat ik ermee heb gewerkt, blijkt het superhandig. Eten kan bijna niet aanbranden, je vuur mag iets heftiger staan dan bij een normale BBQ op de grill, want je stuk vlees of vis is constant in beweging. 

En dan heb ik het nog niet over het ‘bedruipen’, wanneer je het vlees met een lekkere marinade insmeert, terwijl het langzaam roostert. Al kan het ook met enkel groenten, dat kan je zien op de Instagram van Noma-chef René Redzepi. Hij post foto’s van een spies die eruitziet als een döner kebab, maar dan enkel met knolselder, wortel, raap, kool en marinade, veel marinade!

Ik hoop dat ik morgen een sms’je krijg dat mijn spit binnen is. Dan kan ik mijn mama eens wat anders vragen dan een wijntje.