ADVIES. “Ik ben jaloers op de therapeuten van mijn vriendin”

Ik ben een gescheiden man van 52 en heb sinds drie jaar een relatie met een eveneens gescheiden vrouw. De laatste tijd hebben we veel conflicten omdat mijn vriendin een fortuin besteedt aan therapeuten en lichaamswerkers in het alternatieve circuit. Geld dat ik voorschiet, en ik heb niet het gevoel dat het haar beter maakt. Ze worstelt met haar verleden, een jeugd van misbruik en agressie. Ik geef toe dat ik vaak jaloers ben op die mensen bij wie ze langsgaat. Ik zou graag weten wat daar gebeurt, maar dat wil ze niet met me delen. Ik begrijp mijn eigen gevoelens niet, schaam me ervoor en denk dat ik effectief te bezitterig ben, zoals ze mij verwijt. Ik voel me heel slecht bij de hele situatie, maar weet niet hoe hiermee om te gaan. Relatiecoach Rika Ponnet geeft advies.

Jaloersheid wordt vandaag makkelijk weggezet als een ongezonde emotie die je dient te overstijgen. Ik volg dat niet. Emoties zijn niet goed of fout. Ze kennen een eigen logica en zijn een belangrijke leidraad in onze zoektocht naar zelfkennis en inzicht in onze relaties. Jaloers zijn op de relatie die je partner heeft met hulpverleners, het klinkt mogelijk overtrokken, maar is het niet.

Zo gaat het er niet over dat je je vriendin verdenkt een liefdesrelatie te hebben met een van hen. Veel meer heb je het gevoel dat de vorm van intimiteit die ze daar opbouwt en ervaart niet of veel te weinig aanwezig is in jullie relatie. En meer nog: dat ze door haar zorgen daar te delen, haar verlangen naar nabijheid en zelfs vormen van lichamelijkheid daar in te vullen, die dingen niet (langer) doet bij jou. Dat je vriendin zich makkelijker toont en deelt in een therapeutische context, is logisch. Dat ze het alleen daar kan, zegt iets over haar vermogen om kwetsbaar te zijn in een echte liefdesrelatie.

Bovendien wijst het veelvuldig en langdurig gebruik van therapie op een ongezonde afhankelijkheid van die contacten. De doelstelling van elke therapie is zichzelf overbodig te maken, ervoor te zorgen dat iemand nadien opnieuw zelf verder kan. Problematiseer je gevoelens dus niet: ze lijken me volstrekt in lijn met de situatie. Probeer toch aansluiting te vinden bij je vriendin. Vraag haar om eens mee te mogen naar bepaalde sessies, om haar beter te begrijpen en zo in jullie relatie dichter bij elkaar te komen. Het is een vraag om echt toegelaten te worden in haar leven. Is het antwoord daarop negatief, weet dan dat de gevoelens van vervreemding die je nu ervaart, zullen blijven.

Relatiecoach Rika Ponnet runt relatiebureau Duet,www.duetrelatiebemiddeling.be Heb je ook een vraag voor haar? mail ze naar relatie@nieuwsblad.be

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer