‘Maar’ 11.500 fans zakten ­gisteren naar de niet­ uitverkochte Bosuil af voor de allerlaatste match van het seizoen, maar de afwezigen hadden ongelijk. Antwerp maakte er tegen Charleroi een spektakelstuk van. Na 12 minuten leek de thuisploeg uitgeteld, maar niks was minder waar. Ze knokte zich helemaal terug in de match en dankte daarvoor ook ‘God’. Dieumerci ­Mbokani dus, die voor de rust de aansluitingstreffer maakte en na rust de winning goal. De 33-jarige Congolees, in tegen­stelling tot ploegmaat Bolingi vreemd genoeg níét geselecteerd voor de Africa Cup, klokte zo af op 14 stuks en trapte zijn ploeg Europa in. Of dat dan de tweede of derde voorronde van de Europa League wordt, valt nog te bezien. Dat hangt af van het lot van KV ­Mechelen in de zaak ‘Propere Handen’.

Windstil bij Anderlecht

De vreugde was bijzonder groot in Deurne-Noord, maar ­Mbokani temperde die wel even. “We verdienen dit, na zo’n goed seizoen”, kwam de spits voor de camera’s van Proximus vertellen. Maar gevraagd naar zijn toekomst - logisch, hij is ­einde contract - kwam het volgende ­eruit: “Ik weet niet of ik dit mag zeggen, maar dit was mijn laatste match.” Zijn laatste van het ­seizoen, maar hij bedoelde natuurlijk zijn ­laatste voor Antwerp. Ai, daar had de achterban niet op gerekend.

Het was natuurlijk al langer een thema, want iedereen weet dat Mbokani bij ­Anderlecht al een tijdje op de shortlist staat. U weet wel, de club die dik spijt heeft dat ze hem vorige zomer ­ondanks dat overgewicht en die trainings­achterstand niet terug­haalde. Maar aangezien manager Michaël Verschueren ons vorige week nog zei dat het windstil is in dat dossier, leek paars-wit alvast van de baan. Alleen is ook rood-wit nu van de baan, als je hemzelf mag geloven.

De vraag is: mogen we dat? Want bij de Great Old hebben ze er wél nog hoop in dat hun topschutter blijft. “Dat hij zijn afscheid aankondigde? Typisch Dieu, hè”, zegt ­bestuurder en sportief raadgever Sven ­Jaecques grijnzend. “Hij ­bespeelt de situatie op een fantastische manier. Je zou niet altijd denken dat hij dat kan, maar hij weet heel goed wat hij doet. Ik concludeer dus nog niks. Wat mij betreft is er nog evenveel kans dat hij blijft dan dat hij vertrekt. We hopen hem te houden want we willen een ploeg bouwen die de ambitie heeft om volgend ­seizoen top drie te spelen.”

Ook in de entourage van Mbokani laten ze nog een opening. Daar klinkt het dat Antwerp nog ­altijd een optie is en dat ze wachten op een concreet voorstel - liefst voor twee jaar. Afwachten dus, want hoewel Paul Gheysens graag investeert en de aanvaller al groot­verdiener ís, willen ze ook niet meegaan in een waanzinnig opbod. Er is ook veel interesse uit het buitenland - zo zijn er bijvoorbeeld ­contacten in Turkije - maar een akkoord met een of andere club is nog niet in de maak.

Zoon van Bölöni

Wie of wat Mbokani nog in Antwerpen kan ­houden? Wel, zijn trainer misschien. Laszlo Bölöni is zowat de enige die echt in zijn hoofd kan ­kruipen en sprak gisteren nog eens lovende ­woorden over zijn poulain, al is die zelfs méér dan dat. “Hij is zowat mijn zoon”, zei de Roemeen. “Dat wist u misschien niet. Maar we lijken toch op ­elkaar, vindt u niet? (lacht) Neen, serieus: ik ken Dieu heel goed. Ik had het geluk om hem lang ­geleden (in 2008 bij Standard, red.) al te hebben ontmoet en sindsdien onderhouden we een zeer vriend­schappelijke relatie. Ik kan stellen dat hij een vriend is. Hij is ook gewoon de beste aanvaller in België. En de speler - euh, een van de ­spelers - die het meest heeft bijgebracht om dit succes te bereiken.” Ook voor Bölöni - als hij zelf trainer blijft ­natuurlijk - is het dus nog even bang ­afwachten. “Ik heb ook gehoord wat Dieu heeft gezegd. Ik ben geen waar­zegger, ik weet niet wat er zal gebeuren. Maar ik heb mijn wensen besproken met het ­bestuur en ik hoop dat het nodige wordt gedaan opdat hij in onze kleuren blijft spelen.”