Hoewel de dood altijd al een interesse was van Achiel Van Ginkel (90) is het geen neerslachtige man. “Ik heb een map met knipsels over de dood. Er zijn zoveel gekke en uiteenlopende manieren waarop mensen nu de oversteek maken.”

Omdat hij zich al jaren verdiept in de materie, heeft hij een duidelijk beeld van zijn afscheid. Dus nam hij het heft in eigen handen en organiseerde tien jaar geleden zijn eigen koffietafel. “Heerlijk gebak, frisse pintjes en goede babbels: het was een mooi afscheid. Veertien van mijn vrienden wilden het ook organiseren. Jammer genoeg heeft het lot voor hen beslist dat de dood sneller kwam”, vertelt Achiel.

Pluk de dag

Ondertussen plukte hij de afgelopen tien jaar elke dag, en ondervond vaak dat de zaken niet lopen zoals gepland. Achiel en zijn vrouw Gilberte droomden ervan om oud te worden in hun eigen huisje in Merksem. “Een half jaar geleden kwamen er twee plekjes vrij in het woonzorgcentrum De Vink. Ik woon nu bij haar op de gang. We eten nog elke dag samen en maken mooie wandelingen doorheen het groen hier op het terrein.”

Hij koestert de foto op zijn bureau waarop zijn dementerende vrouw hem wel nog met een levendige blik aankijkt. Ook voor haar verzamelde hij duidelijke laatste richtlijnen, voorzag een doodsprentje en schreef zijn laatste brief.

Maar hun plannen om samen begraven te worden in het urnenbos De Eekhoorns in Merksem schaafde hij bij. “We hebben amper nog familie die ons kan bezoeken, misschien moeten we gewoon uitgestrooid worden en wegwaaien.”

Vinnige pen

Hoewel zijn wereld nu beperkt is, laat hij geen kans liggen om zijn stempel achter te laten. In cafe Den Hopsack las hij elke tweede donderdag van de maand zijn gedichten voor. Op grote panelen verschenen twee van zijn schrijfsels in het park van Merksem. En nadat hij wekelijks naar toneelstukken ging kijken in Multatuli, waagt hij nu zelf ook een poging.

“Ik schreef een humoristisch stuk over een lesbisch koppel dat alleen maar miserie kent, vandaar de titel Een ongeluk komt nooit alleen. Ik wil het graag doneren aan een vereniging. Misschien kunnen een scouts- en chirogroep dit samen opvoeren. Want er zijn zeker tien acteurs nodig.”

Muziek

Hij wil zijn levenswerk nieuw leven geven. “Ik heb hier nog een dikke bundel muziekteksten waar andere artiesten iets moois van kunnen maken.”

“Ik heb hier nog een dikke bundel muziekteksten waar andere artiesten iets moois van kunnen maken”

Achiel Van Ginkel

90 jaar

De Antwerpse band ’T Zen Waai van Glenn Pellis is misschien wel kanshebber. “Ik bezocht zo veel mogelijk optredens van hen. Glenn is hier ook al op bezoek geweest. En zij hebben ervoor gezorgd dat ik de droom van mijn eigen cd heb kunnen waarmaken.”

In De stad van A komen verschillende liedjes van Achiel tot leven. “Op mijn echte begrafenis moet mijn cd weerklinken.”

Café Beveren was voor Achiel sinds de jaren zestig een vaste stek. “Ik was daar dj en zorgde voor het amusement van de klanten met mijn orgel.” Nog een dikke map komt tevoorschijn: aan de hand van oude cd’s en unieke informatieboekjes die hij speciaal voor zijn collectie van het orgelmuseum in Hilvarenbeek kreeg, bracht hij de geschiedenis van het orgel in beeld.

“Ik wil graag mijn orgelcollectie doneren aan Guido Belcanto. Hopelijk geraakt ze nog tot bij hem, hij mag me hier komen bezoeken hoor.”

Eddy Wally

Tot twintig jaar geleden bouwden Gilberte en Achiel een repertoire op van figurantenrolletjes in Thuis, Het geslacht De Pauw, Left Luggage.... Zijn videocollectie kon hij jammer genoeg niet bijhouden.

“Mijn mooiste herinnering is de videoclip van Eddy Wally waarin hij zong Mambo hier, Mambo daar, Mambo overal. Ik werd gegijzeld en Eddy Wally ging mijn plaats innemen”

Achiel Van Ginkel

90 jaar

“Mijn mooiste herinnering is de videoclip van Eddy Wally waarin hij zong Mambo hier, Mambo daar, Mambo overal. Ik werd gegijzeld en Eddy Wally ging mijn plaats innemen. Toen er op hem geschoten werd, redde het singletje in zijn borstzakje zijn leven.”

Nostalgisch herbeleeft hij zijn rijke herinneringen, maar met een grote portie realisme kijkt Achiel vooruit. “Ik ben blij met elke dag die ik nog krijg. Verder wil ik doen wat ik al 66 jaar doe: zo veel mogelijk voor mijn vrouwtje zorgen.”