De politie werd op 14 maart 2013 naar de woning van de strafpleiter gestuurd voor een inbraak. De dader had de voordeur met bruut geweld geforceerd en had de kluis met juwelen en horloges gestolen. De kluis werd enkele dagen later leeggeroofd teruggevonden op een verlaten buurtweg in Essen.

In de woning werden bloedsporen aangetroffen. DNA-onderzoek leidde naar Kristof D.R., een man met een rijkgevuld strafblad, die ook een gewezen cliënt bleek te zijn van een medewerkster van Jan De Man.

Omdat Kristof D.R. pas in juli 2014 gelinkt werd aan dat DNA-staal en pas in 2015 verhoord werd, vond de rechter in eerste aanleg dat de redelijke termijn overschreden werd. Hij kreeg daardoor een minder zware straf.

Het hof van beroep was het daar niet mee eens. De beklaagde had niet gereageerd op de uitnodigingen van de politie, waardoor het zijn eigen schuld was dat hij niet sneller verhoord werd. Geen overschrijding van de redelijke termijn dus.

Bij het bepalen van de straf werd rekening gehouden met zijn zeven eerdere veroordelingen voor gelijkaardige feiten. Kristof D.R. had de inbraak bovendien gepleegd terwijl hij beperkte detentie had. Hij mocht de gevangenis overdag verlaten om te gaan werken, maar had daar misbruik van gemaakt om nieuwe feiten te plegen.

Het hof van beroep veroordeelde hem daarom tot veertig maanden cel. Kristof D.R. zal zich later ook nog moeten verantwoorden voor de kluizenkraak bij de KBC-bank in de Boerentoren.