Naar aanleiding van de verkiezingen had het Brusselse Regenbooghuis een debat gepland dat alle politieke partijen behalve het Vlaams Belang bij elkaar zou brengen. Het debat werd door het Regenbooghuis zelf gecanceld. De reden zou zijn: enkele Franstaligen betwistten de aanwezigheid van N-VA (en ook MR) omdat deze partijen zich als extreemrechts zouden profileren. Die visie past niet in het ‘opendebat­beleid’ van de organisatie. Een opendebatbeleid dat meer op een ‘geslotendebatbeleid’ lijkt.

Maar er is meer. Het Regenbooghuis wentelt zich graag in slachtofferschap en geeft er de voorkeur aan in gebrekkig Nederlands via sociale media zijn cancelcultuur te rechtvaardigen. Een gevaarlijk precedent voor een organisatie gesubsidieerd met overheidsgeld. Het zou me niet verwonderen indien de uitgesloten politieke partijen publiekelijk rekenschap vragen van haar werking. Zo creëert de werking van het Regenbooghuis een bangelijk scenario waarbij de organisatie zich profileert als de spreekbuis van de waarheid.

In de volksmond van de Kolenmarkt, de uitgaansbuurt voor holebi’s en vrienden, krijgt het Regenbooghuis allang niet meer de goedkeuring van wat zij zelf een gemeenschap noemen. De buurt is een palet van honderden individuen en identiteiten waar iedereen al eens een praatje maakt met elkaar. Zo komen individuen die anders nooit met elkaar in contact komen bij elkaar zonder onderscheid van huidskleur, afkomst of gender en worden vaak vriendschappen gesmeed. Dat doet het Regenbooghuis niet.

Het Regenbooghuis hanteert een eigen identitaire agenda en gaat ervan uit dat wanneer je tot hun gemeenschap hoort, je voor eeuwig en altijd slachtoffer bent. Het huis zal je altijd reduceren tot je huidskleur, je seksuele voorkeur, je gender, terwijl de Kolenmarkt een totaal andere realiteit weerspiegelt. Dat is geen inclusief beleid, dat is een ideologie waarachter de meeste holebi’s zich niet scharen.

Eigenbelang

Zo vertegenwoordigt het Regenbooghuis het eigenbelang en een eigen waarheid. Al wie of wat daarbuiten ligt, interesseert hen niet. Slachtoffer ben je en zal je tot in de eeuwigheid blijven. Waar is het Regenbooghuis verdwaald? Waar heeft het zijn geheugen van de eigen geschiedenis verloren? Een regenboogvlag is allang geen uitnodiging meer tot inclusie maar straalt een strenge ideologie uit, een symbool gewikkeld in een vaandel met als boodschap: naar onze gemeenschap zal je luisteren.

Waarom stemmen meer en meer LGBTQIA+ mensen rechts of centrumrechts? Omdat het gezeur en het eeuwige slachtofferschap niet aan hen is besteed, omdat de hele gemeenschap bergen verzet heeft in de strijd tegen aids, tegen vooroordelen én tegen racisme, een strijd die het Regenbooghuis maar niet wil inzien. Mensen stemmen links, dan weer rechts. Anderen extreemlinks, nog anderen extreemrechts. Het is een gemiste kans om al die meningen eens bij elkaar te zetten en in debat te gaan. Het Regenbooghuis duldt geen debat. Dan vraag ik me af wat het nut nog is om deze ideologie verder te blijven promoten als er geen debat meer mogelijk is.

Erwin Abbeloos, Brussel