Tomorrowland, een ode aan het mooiste festival ter wereld
Die hete zomer van 2018, we gaan hem niet snel vergeten. Nog geen week nadat de Rode Duivels officieus tot het attractiefste voetbalelftal van het WK gekroond zijn, doet Tomorrowland nog een flinke schep bovenop zijn reputatie van allermooiste festival ter wereld. Eerst de dribbels van Hazard, nu de beats van Netsky. Arme azijnpissers onder ons: na de Blijde Intrede van onze voetballers, moeten zij ook dit weekend "de deur op slot doen en thuisblijven", dixit Vincent Kompany. Want vroeger was het en klonk het toch allemaal zoveel beter, nietwaar? Ach. Een ode aan een brok pure Belgische magie, vanuit hartje 'Boomtown'.
Beste Tomorrowland,
We zien je daar nog zitten, een tiental jaar geleden. Het kneusje van de klas was je zeker niet, maar echt heel veel vrienden had je nu ook weer niet. Foute vrienden soms ook. Die al eens met zuurverdiende centjes de loop namen. De dommeriken - zij hadden er geen idee van hoe visionair jouw plannen waren, hoe vastberaden je ook was. Hoe mooier je jaarlijks werd. En toen je in 2011 op een populair videokanaal een filmpje over jezelf postte dat viraal ging (voor de leken onder ons: de Tomorrowland After Movie op YouTube, goed voor 73 miljoen views), kwamen ze plots niet alleen per fiets, auto of bus naar jou toe, maar ook per vliegtuig. Een veelprater ben je nooit geweest - de beelden spreken natuurlijk voor zich. Maar wat een charisma. Als geen ander straal jij het acroniem PLUR uit - Peace, Love, Unity, Respect.
Slim gezien om je natuurpracht ten volle uit te spelen en romantiseren. Toen we gisteren in je buurt kwamen, stuurde je ons alvast een pushbericht: "Bereid je erop voor dat de natuur zich op onvoorstelbare wijzes toont - welkom in het verhaal van Planaxis." Een onderwaterwereld met een gigantisch groot zeepaard op de Main Stage als uithangbord. En de 90m² grote waterbassins, met een lopende watermuur van zestig meter. Hoezo, we moeten dezer dagen zuinig omspringen met water? Maar bij jou kan en mag alles - of die indruk schenk je ons toch. Tenslotte kon je ook gewoon water uit de vijvers van De Schorre pompen.
Ja, jouw gras zag er, in tegenstelling tot dat gelige in onze hof, wel verleidelijk groen uit. Al was op dag één gisteren ook Core, via een loopbrug diep verscholen in de bossen van De Schorre, een van de hotspots. Onder andere de Italiaan Marco Faraone -de naam alleen al- speelde er ten dans. En of er werd gedanst.
Natuurlijk zit jij er nu warmpjes in. Maar in plaats van met de voeten omhoog in de hangmat te liggen, koester jij je verhaal. Stel je na elke editie jezelf in vraag, om het jaar erop nog beter te doen. Om, zoals dit jaar, vanaf nul alles herop te bouwen. Daarvoor spaar je kosten noch moeite. Ook op die paar podia die het vorig jaar wat minder deden, word je nu met een geheel andere look & feel weggeblazen, zodat het ook daar feest is. Ter vergelijking: Ultra Music Festival, een Amerikaanse collega van jou met basis in Miami, telt inmiddels zoveel offsprings over de hele wereld dat we de tel ervan al lang kwijt zijn geraakt. Men tijgt een paar grote podia op, huurt de nodige sterren-dj's in, en klaar is kees!
't Is alles wat jij niet bent - ondertussen moet het onmogelijk zijn om deze Tomorrowland elders neer te planten. En voor halfslachtig werk ga je niet. Twee keer heb je zo'n buitenlandse vriendjes gehad, in Atlanta en São Paulo. De relatie was geen lang leven beschoren. Niet alleen ging je partner failliet, de conclusie luidde toch vooral: wat wij als Belgen alleen kunnen doen, doen we veel beter. Belgians do it better. Benieuwd wat dat gaat geven volgend jaar in maart, wanneer op Alpe d'Huez 'Tomorrowland Winter' plaatsvindt.
Jij bent een avondmens, hé. Pas bij valavond, en zeker erna in het donker, geef je al je geheimen prijs. Ben je op je allermooist. Dan gaan er plots overal lichtjes aan die qua sfeer hun gelijke niet kennen, spuw je wild met vuur of machtig met water. Maar wij kennen al even je allergrootste troef: je veelzijdigheid. Vanop een drijvend ponton zag je ook gisteren weer het beste tranceduo ter wereld (Above & Beyond), twee minuten verder sta je voor de grootsheid van de Main Stage of zag je Coely live aan het werk op de Organ of Harmony.
Slechts op één plaats had je vorig jaar nog het gevoel dat je op een 'random' festival stond: in die klassieke tent voor de Food Market. Die is inmiddels vervangen door het nieuwste paradepaardje: Atmosphere, omhooggehouden door een op maat gemaakte kraanarm van 32 meter hoog en binnenin met 120.000 led-lichtjes. Alsof je elk moment kan verzwelgen in een zwart gat boven je hoofd. Zot, ben jij.
Zestien podia tel je dit jaar, waaronder zelfs nog een verborgen pareltje: de ook drijvende en volledig door water omgeven Leaf stage. Op weg naar de Main Stage door velen genegeerd. Nochtans in het hart van De Schorre, voor de gelegenheid omgetoverd in een intimistisch stukje Ibiza. De blote voeten (figuurlijk) in het zand, biertje in de hand, onder de schaduw van de wuivende palmbomen bij dertig graden: die sfeer. Hij een oversized shirt met bloemetjes op, zij een kleurrijke onesie met strepenmotief. Schuifelend op de house van de Balearen. De dj op dezelfde hoogte op een meter afstand - je kan de man als blijk van appreciatie zelfs oprecht de hand schudden. Dat is de magie van Tomorrowland.
Tot slot denk je ook al volop aan je legacy - je erfenis op zowel maatschappelijk als muzikaal vlak. Je promoot onze culinaire talenten, van jong keukengeweld tot sterrenchefs, en onze toeristische troeven, maar opent in samenwerking met je Love Tomorrow Foundation en de Belgische vzw Cunina ook een muziek- en kunstschooltje in een bergdorp in Nepal. Feestelijk ingehuldigd eerder dit jaar op 14 april in de aanwezigheid van onze Felix De Laet, alias Lost Frequencies. Straks moet er daar ook in Oeganda eentje bijkomen.
Voor je nieuwste stage Theatre Formidable, je allereerste podium in het midden van het publiek, deed je beroep op hergebruikte elementen van de Main Stage van vorig jaar. En natuurlijk zijn er onze dj's. Niet alleen de 'fine fleur' van de huidige generatie genre Charlotte de Witte of Netsky, die gisteren een plaats kregen op de Main Stage, maar ook de ondertussen al wat minder fleurig uitziende Belgische platenruiters die al even op tram vier zitten. Die begin jaren 90 voor enkele duizenden fans in beruchte maar benauwde clubs hun ding deden in het kot van de nacht - Cherry Moon, iemand? - maar nu tienduizenden buitenlandse harten veroveren of heroveren. Een tweede leven hebben ze gekregen, de Mike P.U.S.H.'en of Yves Deruyters van deze wereld. De Bonzai All Stars mochten vrijdag zelfs de Main Stage op. En of retro opnieuw in is.
Net zoals de Rode Duivels in Rusland voor bewondering en nationale trots gezorgd hebben, kijkt de hele festivalwereld via de sociale media en YouTube dezer dagen - en op onze nationale feestdag - met grote ogen naar de prachtige scènes die zich ook dit jaar weer afspelen in 'Boomtown'. De fiere Zweden Axwell & Ingrosso, samen met Hardwell de internationaal grootste dj-namen gisteravond, hadden zich zelfs in tricolore kleuren gehesen. Die laatste in een echte voetbaloutfit. Het zag er niet uit, Sebastian, maar het weze je vergeven, wanneer jullie volgend jaar samen met 'partner in crime' Steve Angello hier - of in het Sportpaleis - als Swedish House Mafia een rentree maken. Zoals in Miami begin dit jaar.
't Was begot onze chef voetbal die ons daarop moest wijzen. Omdat 'Don't You Worry Child' een van de geweldigste platen blijft. Omdat jullie mashups trendsetters zijn. Tiësto van zijn kant, die afsloot tussen die 1.400 vierkante meter bewegende leds in de Freedom Stage, joeg er als finale het hele hitrepertoire van wijlen Avicii door. Een mooiere afsluiter kon je jouw 'People of Tomorrow' niet schenken.
Bedankt, Tomorrowland. Tot gauw.
