Direct naar artikelinhoud
Mode

Isabel Marant, 'de hippie van de modewereld': "Ik zie mezelf graag als een vrije geest"

Isabel Marant.Beeld Els Zweerink

Ze is een grote naam in de Parijse modewereld, maar Isabel Marant (51) is wars van glamour en brengt haar weekends door in het bos van Fontainebleau. Waar ze Haruki Murakami leest of luistert naar rapper Anderson .Paak.

Of ze een touch up nodig heeft, vraagt een van de assistenten. Want ze heeft nog geen make-up op. “Nee hoor, het ziet er toch prima uit zo”, zegt Isabel Marant lachend terwijl de fotograaf een eerste foto maakt. Kom daar maar eens om: een bekende modeprofessional die níét eerst een halfuur één op één met een visagist eist voordat ze op de foto gaat.

Tien minuten later staat ze buiten, op de stoep van haar splinternieuwe winkel in de Amsterdamse PC Hooftstraat die twee uur later officieel geopend wordt. Het is Marant ten voeten uit. Zelden sprak ik zo’n relaxte modeontwerper: geen gedoe over tijd, geen pr-medewerker die continu naast haar blijft zitten en de boel opneemt, niet de vraag om vooraf inzicht in de vragen te geven.

'Het nadenken over een kledingstuk vind ik nog altijd het leukste dat er is'
Isabel Marant

Marant is een petieterige Française met een nonchalante grijze knot, op slippers, met ongelakte teennagels en in een simpel T-shirt. Ze praat honderduit, spontaan, zonder voorbehoud. Je vraagt je bijna af wat ze doet in de mode, een wereld waarin imago alles is en dus strak geregisseerd wordt.

Maar Marant heeft het geluk dat ze haar eigen imago is: ze geldt als de hippie van de modewereld. ‘Bohemien’ is het woord dat steevast valt als het over haar gaat. Vindt ze prima. “Ik hou niet zo van het denken in hokjes, maar als er dan toch zo nodig een sticker op mij en mijn werk geplakt moet worden, dan is dit tenminste een term waarmee ik me kan identificeren. Ik zie mezelf graag als een vrije geest.”

Haar merk is ontzettend populair in de Lage Landen. Dat is niet gek, want haar kleding is stoer en praktisch tegelijk. Denk aan slobberige laarzen met franjes, oversized jassen met een mannelijke snit, simpele sweaters, strakke spijkerbroeken en korte, uitdagende jurken en rokken met ruches.

Het grote publiek kent haar van de wedge sneaker, een sneaker met ingebouwde sleehak die ze in 2010 voor het eerst op de markt bracht en die ondanks de prijs van bijna 400 euro is uitgegroeid tot een bestseller – overigens geldt deze schoen inmiddels als een no-go.

“Op mijn 18de kreeg ik van een van mijn docenten het advies om toegankelijke kleren te maken die vrouwen echt willen dragen. Daar heb ik me altijd aan gehouden. Ik ben in alles een Française, maar ik wil ook dat mijn kleding comfortabel is.”

Stad: Parijs

“Ik hou van Parijs, ik ben er geboren en getogen en ik kan me niet voorstellen dat ik elders zou wonen. Ook al ben ik gek op Spanje en dan met name op de mediterrane manier van leven: uitgebreid lunchen, dan even slapen en tot laat in de avond doorgaan... dat is toch heerlijk? Maar goed, ik ben een echte Parisienne, de stad zit me als gegoten. Parijs is groot, maar niet té groot.

“Ik ben opgegroeid in Neuilly-sur-Seine, een chique wijk aan de westkant van de stad. Maar mijn favoriete buurt is die waarin ik nu woon: Belleville, in het 20ste arrondissement. Dat is een prettige en gemengde buurt die nog niet helemaal is overgenomen door de commercie en die vaak wordt vergeten door toeristen.”

Stad: Parijs
Beeld Eric de Mildt

Mode: mannenmode

“Ik ben gek op mannenmode en ik verwerk vrij veel mannelijke elementen in mijn kleding. Dat zie je met name aan de schouders: ik hou van stevige schouders, die zorgen voor een fraai silhouet. Daarom maak ik zo graag jasjes. Met een mooi gesneden jasje zie je er in één keer goed uit – ook als je verder, zoals ik meestal doe, gewoon een spijkerbroek en een simpel T-shirt draagt. Vorig jaar heb ik mijn eerste mannencollectie gelanceerd, nadat ik jarenlang van vrienden de vraag had gekregen of ik ook iets voor hen wilde maken.

“Ik vind het verfrissend om mannenkleding te ontwerpen, omdat het relatief nieuw voor me is. Het verwerken van mannelijke elementen in mijn vrouwencollecties is voor mij een manier om mijn vrouwbeeld duidelijk te maken: ik hou van stoere vrouwen. Voor mij is het vanzelfsprekend dat man en vrouw gelijkwaardig zijn. Ik ben blij dat er de laatste tijd veel over de rol van vrouwen wordt gediscussieerd, maar van mij hoeft het niet zo opdringerig. Ik voel er niets voor om ideeën met een hashtag de wereld in te slingeren; hashtags zijn sowieso niets voor mij, ik stop liever schoudervullingen in een jasje.”

Muziek: Anderson .Paak

“Muziek is belangrijk voor mij. Als beginnende puber was ik gek op Patti Smith. Ik wilde net zo cool zijn als zij en daarom begon ik op mijn 13de al mijn eigen kleren te maken; van afgedankte legerjassen, en van de oude badjassen van mijn vader maakte ik iets passends voor mezelf. Als ik werk, staat er altijd muziek op. Ik kies altijd voor muziek waarvan ik energie krijg.

“Tijdens het maken van de huidige zomercollectie heb ik veel geluisterd naar het album Malibu van Anderson .Paak, een Amerikaanse rapper met een geweldige stem: beetje hees, maar ook soulvol. Hij maakt melodieuze hiphop met jazzy invloeden. Hij geldt als een van de grote rappers van dit moment, maar hij komt van ver. Een jaar of acht geleden werkte .Paak nog op een wietplantage om rond te komen, nu is hij een wereldster, dat vind ik inspirerend.”

Muziek: Anderson .Paak
Beeld Stefaan Temmerman

Reizen: Afrika

“Vooral toen ik jonger was, heb ik veel gereisd. Nu maak ik zo’n twaalf collecties per jaar, dus ik heb simpelweg geen tijd meer. Een van mijn favoriete bestemmingen is Afrika, het hele continent. Ik was een jaar of 18 toen ik er voor het eerst kwam. Tegen mijn ouders had ik gezegd dat ik met een vriendin naar Londen ging, terwijl ik eigenlijk met mijn toenmalige vriend naar Afrika vloog. Naderhand heb ik dat wel opgebiecht hoor, maar ik was bang dat ze me anders niet zouden laten vertrekken.

“Ik was direct verkocht, vanwege de ruimte en de creativiteit. Ik zeg niet dat alles aan Afrika geweldig is, maar de schaarste betekent wél dat het mensen nog lukt om van niets iets te maken. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst iemand sieraden zag maken van gesmolten metaal. Hét bewijs dat je met weinig middelen juist heel creatief kunt zijn.”

Plaats: het bos

“Als het niet te koud is, breng ik de weekenden door in Fontainebleau, een bos net buiten Parijs. Mijn man en ik hebben daar een huisje, van ongeveer achttien vierkante meter. Zonder elektriciteit, maar met gas.

“Wat we daar doen? Uitgebreid koken, eten, drinken, boeken lezen en buitenspelen met onze zoon. In het bos heb ik tijd voor alles dat er écht toe doet. In de zomer komen vaak vrienden langs, dan zitten we op zaterdagavond al gauw met een man of twintig rond het kampvuur. We hebben een grote legertent zodat vrienden kunnen blijven logeren.

“Het is een prachtig gebied, er is weinig tot niets te doen en juist dat vind ik zo fijn. Er is alleen maar natuur, daarmee is het een perfect tegenwicht voor de drukte van Parijs. Ik geniet enorm van de tijd die ik in het bos doorbreng. Het houdt me down-to-earth, want ons huisje in het bos staat mijlenver af van de hectische en decadente mode­wereld.

“Hier leer ik elk weekend opnieuw dat je helemaal niet zo veel nodig hebt om gelukkig te zijn. Dat wordt nog wel eens vergeten in de mode.”

Sport: zwemmen

“Vroeger was ik ontzettend fanatiek als zwemmer, ik zwom zelfs wedstrijden. Dat doe ik al jaren niet meer, maar ik ben nooit helemaal gestopt. Ik heb jarenlang elke ochtend gezwommen voordat ik ging werken. Momenteel zwem ik twee ochtenden per week. De andere ochtenden neem ik de tijd om met mijn zoon Tal te ontbijten.

“Tijdens het zwemmen denk ik nergens aan, ook niet aan mijn werk. Het is een van de weinige momenten dat het helemaal stil is in mijn hoofd. Meestal trek ik ongeveer 35 baantjes en doe ik meditatieoefeningen in het water waarbij ik me op mijn ademhaling concentreer.

“Over het zwemmen zelf hoef ik niet na te denken, die bewegingen zitten in mijn lijf en komen als vanzelf. Ik zwem het liefst in Piscine Pontoise, een mooi oud zwembad in St. Germain. Het is het mooiste zwembad van Parijs en het fijne is dat je privécabines hebt, dat vind ik een stuk prettiger dan een grote kleedkamer met ­kluisjes.”

Sport: zwemmen
Beeld Franck Bohbot

Schrijver: Haruki Murakami

“Ik ben een boekenfreak. Ik ben geen snelle lezer, maar ik vind lezen heel ontspannend. Thuis in Parijs neem ik er nooit de tijd voor, dan ben ik ‘s avonds te moe en te druk in mijn hoofd en kijk ik liever voor de vijfde keer naar hetzelfde duffe televisieprogramma voordat ik in slaap val. Maar in het weekend, in het bos, neem ik wel tijd om te lezen.

“Haruki Murakami is wat mij betreft een van de beste schrijvers van nu omdat hij een heel bijzondere sfeer oproept in zijn boeken. Ik heb hem nooit ontmoet, maar ik weet bijna zeker dat hij een innemende man is, sensitief, geestig en slim. Hoe kan hij anders zo schrijven? Zonder franje en toch heel gevoelig.”

Man: Jérôme Dreyfuss

“We zijn al twintig jaar samen. En dat is niet voor niets. We houden van dezelfde dingen, dezelfde mensen en natuurlijk van elkaar. Jérôme ontwerpt tassen en heeft daarvoor ook als modeontwerper gewerkt, dus hij weet wat mijn werk inhoudt én hij weet hoe belangrijk het voor me is. Hoewel we allebei in de mode werken, bemoeien we ons nauwelijks met elkaars werk.

“Samenwerken? No way, we zouden elkaar binnen een week de tent uitvechten omdat we allebei ontzettend eigenwijs zijn. Maar ik denk wel dat ik indirect invloed heb op zijn ontwerpen: ik ben een chaoot en zo is hij op het idee gekomen om praktische tassen te maken. Serieus, ik ben altijd alles bijna kwijt. Zijn tassen helpen mij om orde op zaken te stellen omdat ze veel vakjes hebben en uitgerust zijn met handige foefjes zoals verborgen spiegeltjes en soms zelfs een lampje.”

Man: Jérôme Dreyfuss
Beeld BELGAIMAGE

Modeontwerper: Martin Margiela

“Ik weet wat het betekent om meerdere collecties per jaar te maken. Daarom heb ik respect voor alle andere modeontwerpers die op dit niveau opereren, ook al is hun stijl compleet anders dan de mijne.

“Ik heb veel bewondering voor de Belg Martin Margiela. In Parijs heb ik onlangs twee exposities met zijn werk gezien en daardoor staat het me helder voor de geest. Hij is baanbrekend geweest; van de manier waarop hij shows deed – op afgelegen underground locaties – tot de manier waarop hij omging met het systeem. Hij was een van de eerste ontwerpers die bewust aan recycling deed zonder dat het suf werd én hij is erin geslaagd een mysterie van zichzelf te maken. Dat vind ik knap.

“Mijn werk is totaal anders, maar in de kern voel ik me weleens verwant met Margiela: ook ik heb weinig affiniteit met het modecircus en de zogenaamde glamour die daarbij hoort. Dat vind ik nogal fake. Maar ik hóú van mijn werk. Het nadenken over een kledingstuk vind ik nog steeds het leukste dat er is.”

Modeontwerper: Martin Margiela
Beeld AFP

Margiela, les années Hermès, t/m 2 september in Musée des Arts Décoratifs, Parijs.