Ostend Tennis Club. Ze zijn allebei afgekomen. Eentje – de acteur/showman/imitator – uit Antwerpen. De ander – de IT and business proces consultant – uit Torhout. Maar over hun vriendschap praten, dat kan alleen hier. Oostende. Hun jeugd. Herinneringen. Gedrenkt in wel zeer veel nostalgie. “Dat ik hier niet meer woon, ik kan daar soms fysiek last van hebben”, zegt Guga Baùl.

Hebben jullie elkaar in de tennisclub ontmoet?

Guga: “Ja, hij was mijn ballenraper. (lacht) Neen, het is niet waar. We kenden elkaar al voor we begonnen te tennissen. Maar tennis was wel belangrijk. In de examens: zo rap mogelijk klaar zijn met studeren. En dan bellen: zijn we weg?”

Jeroen: “We waren nochtans begonnen met voetballen. Toen we een jaar of vijf waren.”

Guga: “Tot jij het aftrapte naar een andere club. Toen zijn we elkaar uit het oog verloren.”

Jeroen: “Tot hij op een dag aan ons huis passeerde. Op weg naar een meisje waar hij een crush op had. Ze woonde in mijn straat. Hij zag mij sjotten in de tuin. Ik zei: kom meedoen. Hij heeft zijn vriendin in de steek gelaten. (lacht) We waren een jaar of tien.”

Guga: “We zijn toen ook samen op school beland. Tot hij na het tweede middelbaar naar de topsportschool ging in Leuven, om te tafeltennissen. Hij was alleen nog in het weekend thuis. Maar wij bleven wel beste maten.”

Jeroen: “Ik had weinig tijd voor vrienden. In het weekend speelde ik ook nog matchen. En ik had een vriendinnetje. Wie blijft er dan over? De mens waar je best mee connecteert.”

Wat was het dat jullie bond?

Guga: “We waren allebei sportief. Hij was een goede sjotter, dan had je bij mij een streepje voor. En we waren allebei prestatiegericht, ook op school. Elkaar uitdagen, in alles.”

Jeroen: “Twee strevertjes eigenlijk. Maar we vonden elkaar ook in humor. Net zoals je op school wordt ingedeeld bij de sporters of de niet-sporters, was het ook: zij die met onnozelheden kunnen lachen of niet.”

Guga: “En toch hebben we ook woelige watertjes doorzwommen. Op dertien, veertien jaar gingen we met elkaar mee op reis. En vliegende ruzie in de auto!”

Jeroen: “Omdat we een soort broers waren.”

De band is wel altijd gebleven.

Guga: “Ik ben iemand die probeert om zijn vriendschappen eerst … goed te kiezen. En dan te onderhouden. Echte vriendschap is ook: als je elkaar een maand niet hoort, dat je dan niet kwaad bent.”

Jeroen: “Niet dat het ooit gebeurt. Allé, niet zien soms wel, maar dan gaan we zeker bellen. Soms is de frustratie wel dat er geen tijd is voor een gesprek dat díéper gaat. Want wij weten alles van elkaar en zeggen alles tegen elkaar.”

Ik ga even seksistisch zijn, maar is dat niet vrouwelijk? Houden mannen hun emoties niet voor zichzelf?

Jeroen: “Ik heb dat al gezegd, dat jij daar een vrouw in bent!”

Guga: “Ik koester dat. En ik vind het heel belangrijk. Omdat dat bij mij extreem aan de orde is: over gevoelens praten en zo.”

Jeroen: “Ik was daar een heel andere in. En ik praat nog niet altijd gráág over gevoelens, maar ik ben er toch in meegegaan. (tot Guga) Dat onze kinderlijke oppervlakkige vriendschap op een niveau is gekomen dat er geen taboes meer zijn, dat is echt dankzij jou. Jij hebt onze vriendschap opengebroken. ”

Guga: “Ik snap niet dat er verdieping mogelijk is als je niet over gevoelens babbelt. Ik heb ook vriendschappen waarin ik weet: dat is leuk, we kunnen goed zeveren, maar eigenlijk weet ik niet wie die mens is, omdat ik niet weet hoe die bleit, waarom die bleit, wat hem raakt, … Ik word er ongelukkig van als het alleen oppervlakkig is. Ik denk dan: ik ben aan het beuken en je wilt niet, open je hart toch eens, vent!”

Jeroen: “Maar wij doen dat ook nog maar de laatste vijf, zes jaar, denk ik.”

Guga: “En toch zie ik jou niet anders dan vroeger.”

Jeroen: “Wel (wrijft over zijn schedel) ... Ik heb wat minder haar...”

Guga: “Daar let ik dus echt niet op.”

Jeroen(pakt zijn buik vast): “Op dit let je anders wel.”

Guga: “Haha, ja!”

Jeroen: “Ik word soms Bart De Pauw bijgenaamd.”

Guga: “Dat gaat hij graag lezen, De Pauw. Sorry, Bart!”

In november en december krijgen jullie allebei een zoon. Wordt er ook over de zwangerschap gekletst?

Jeroen: “Ja, dat is tof. Bailleul die vraagt: stuur eens een foto van je vrouw. Of hij geeft tips: heb je de echo al gefilmd? Voor hem is het de tweede keer natuurlijk. En over de kwaaltjes gaat het ook soms. De hormonale … hoe heet dat?”

Guga: “Dysfunctionalia!” (lacht)

Oei, behoorlijk foute uitspraak.

Guga: “Maar neen. Dat is gewoon bevestiging. Ha, bij jullie is dat ook zo! Of: hoe moet ik daarop reageren?”

Binnenkort samen naar het strand met de baby’s.

Jeroen: “Ik hoop van wel.”

Guga: “Je kunt het moeilijk forceren. Maar ergens hoop je toch dat het een soort van beste maten worden. We gaan ook samen op reis volgende zomer.”

Jeroen: “We zijn daar een stuk rustiger in dan vroeger. Ik denk dat het voor onze ex-partners niet altijd evident was. Hoe wij op reis van die lange nostalgische gesprekken hadden. En naar onze vriendinnen toe: jullie waren daar wel niet bij! We dachten er ook niet aan dat onze vrouwen géén beste vriendinnen waren.”

Guga: “We waren nogal egoïstisch. Nu houden we daar veel meer rekening mee.”

Jeroen, hoe was het voor jou om je jeugdvriend tot een vedette te zien uitgroeien?

Jeroen: “Raar! Je loopt al zo lang naast elkaar op straat. En plots wordt er omgekeken.”

Guga: “Heb jij daar nog altijd last van?”

Jeroen: “Last niet. Maar we moeten toch afwegen. Ik moet jou niet vragen om naar het autosalon te gaan, terwijl we dat wel graag doen. Maar het is niet leuk voor jou. En niet voor mij.”Guga: “Dat is wel waar.”

Jeroen: “Maar verder is het natuurlijk fantastisch. Bailleul was op zijn tiende al Chris en co aan het spelen op de speelplaats. En iedereen lag plat. Dat hij daar dan echt zijn job van maakt ...”

Guga: “Er was toch een zekere zelftwijfel. Maar jullie hebben mij altijd gestimuleerd.”

Jeroen: “We gingen mee naar de eerste optredens. Voor twintig, dertig man in een jeugdhuis.”

Mocht je commentaar geven?

Guga: “Nog altijd. Voor nieuwe imitaties is hij mijn eerste klankbord. Samen met Tine, mijn management en nog een andere maat.”

Jeroen: “Ik krijg op mijn werk dan zo’n geluidsfragmentje. Luister daar maar naar, in een open space kantoor.” (lacht)

Guga: “Ik apprecieer dat je je gedacht zegt. Ik probeer dat ook soms. Als hij zijn document van business analysing niet goed heeft opgesteld. Ik zeg dan: ‘Jeroen, ik zal je helpen. Maar ik ken daar geen kloten van, dus zoek het maar uit.’ (lacht) Neen serieus. Ik voel me soms meer de vragende partij. En dat ambeteert mij soms.”

Jeroen: “Als ik u nodig heb, zijt ge er ook.”

Guga: “Om een paal van 37.000 kilo uit de grond te halen bij je verbouwingen! Maar … toen zijn marraine onlangs gestorven was, ben ik ook meteen in mijn auto gesprongen.’

Jeroen: “Voilà. Dat zegt het wel ongeveer.”