Wanneer je architecten carte blanche geeft om een glazen huis te renoveren

Van bij de start is onze woning dubbel gebruikt, want een deel was in het begin ook het kantoor voor mijn consultancy-firma”, vertelt Bart. “Toen we het huis gingen bouwen, in 1987, waren onze kinderen klein”, zegt Chris. “Het moest dus een knusse ­gezinswoning zijn.” De keuze voor moderne ­architectuur was van bij de start ­evident. Chris: “Ik houd van ruimte en dat heb je niet in een ­klassiek huis. Ook vind ik natuurlijke lichtinval heel belangrijk en dat is vaak een pijnpunt in oudere ­woningen.”

De keuze voor architect Willy Verstraete van bureau Arrow was snel gemaakt nadat ze het huis van een bevriend koppel ­hadden gezien. “Arrow had ook net Flanders Expo gebouwd”, zegt Bart.

Buggenhout was ideaal gelegen, toen toch. “De gemeente ligt in het midden van Vlaanderen, dicht bij Antwerpen, Gent en Brussel. Nu is het helaas overal veraf, door het verkeer”, zegt Chris. Bart en Chris zijn intussen allebei 65, de kinderen 38 en 37. Na 25 jaar was het hoog tijd voor een renovatie. Ook deze keer vonden ze snel de juiste architect. “Onze dochter zat in de klas met een van de oprichters van LOW-architecten en zo kwamen we in contact met hen.”

“De architecten hebben de benedenruimte gestript en alles lichter en strakker gemaakt”, vertelt Chris. Ze vervingen de massieve beuken trap door een lichte, witte, stalen constructie en braken een muur tussen de open haard en de keuken af. De open haard was vroeger in ­baksteen, maar werd nu bekleed met witte ­platen. Ernaast tekenden de architecten een kast met een bovenlaag in messing. Hetzelfde materiaal komt terug aan de wanden van de ­keldertrap, waardoor een tripje naar de kelder opeens een pak glamoureuzer wordt.

Aan de mooie postmoderne elementen uit 1987 raakten de architecten niet. De keuken werd verruimd en kreeg een ­zeegroene gietvloer in polyurethaan. “Door het licht van bovenuit door de ­dakramen geeft dat groen ’s avonds een heel mooi effect”, vertelt Bart.

De houten balken van de dakstructuur ­werden afgeschuurd en zijn nu weer lichter, en ook de vloer werd een tint witter gemaakt. Op de bovenverdieping zetten de architecten hun make-over door. De slaapkamer met en suite badkamer kreeg dezelfde zeegroene tint als de keuken en een tweede badkamer kleurt lichtroze.

“We hebben de architecten carte blanche ­gegeven, zelfs voor de nieuwe meubels die we na de verbouwing kochten”, vertelt Chris. Net zoals de ­architecten de woning met respect voor de bestaande ­architectuur renoveerden, kozen ze ook voor meubels uit de rijke designgeschiedenis. De ­fauteuil en sofa in de leeshoek zijn ­uitgebracht door Cassina in 1988, een jaar na de bouw van de woning, in volle postmodernisme. Het oorspronkelijke ontwerp dateert wel uit de jaren 30. De felblauwe tafel is de Tense van MDF Italia, dit jaar tien jaar oud. Ook de immer stijlvolle Wishbone-stoel van Hans Wegner uit 1950 heeft een plaatsje gekregen. In de zitput paste de gezellige bank Tufty van Patricia Urquiola voor B&B Italia perfect. De Barcelona-chair van Ludwig Mies Van der Rohe, uit 1930, is een icoon van het Bauhaus-modernisme.