In Limburg willen ze maar een ding weten: ‘Gaat Mathieuke zondag winnen?’

Op een terras in Valkenburg, bovenop de Cauberg, wil koersdirecteur Leo van Vliet net een hap van zijn rijstevlaai nemen als twee Brabantse werklui bij hem komen staan. Ze willen iets belangrijks weten. ‘Wat denk je, Leo. Gaat Mathieuke zondag winnen?’

Mathieuke is Mathieu van der Poel, de 24-jarige alleskunner van Corendon-­Circus. Hij sluit zondag in Zuid-Limburg zijn uitmuntende voorjaar af met de ­Amstel Gold Race, de wedstrijd die hij zo graag zou willen winnen, omdat het de enige klassieker is die op Nederlandse bodem wordt verreden.

Van Vliet houdt wel van een geintje. Hij knipoogt: ‘Als-ie nou een beetje in vorm zou zijn. Maar na de Brabantse Pijl zag ik Mathieu hijgen. Hijgen! Viel me tegen. Ik dacht dat hij een robot was. Blijkt-ie ook maar een mens te zijn.’

Toen Van der Poel woensdag de ­Brabantse Pijl won, door van kop af de sprint te winnen van onder meer Julian Alaphilippe, zat Van Vliet in zijn appartement op een vakantiepark in Valkenburg juichend voor de tv. De kleurrijke koersdirecteur is een verkoper. Hij weet: met Van der Poel heeft hij een ‘unique selling point’ in handen.

Dit voorjaar behaalde Van der Poel al vijf zeges en werd hij vierde in de Ronde van Vlaanderen en vierde in Gent-Wevelgem. En dat terwijl hij als veldrijder een volledig ­andere voorbereiding kende dan zijn concurrenten. Niet voor niets zei Tom Dumoulin, op hoogtestage op Tenerife: ‘Hij laat zien dat al die oude wielerwetten totale bullshit zijn. Het kan dus ook volledig anders.’

Geschenk uit de hemel

Zo denkt Van Vliet er ook over. Als koersdirecteur moest hij zich voorgaande jaren steevast verantwoorden voor het voorspelbare koersverloop van de Amstel Gold Race. ‘Nu vraagt niemand me nog naar het parcours’, lacht hij. ‘Iedereen heeft het over Van der Poel. Die jongen is een geschenk uit de hemel.’

Van Vliet zegt er eerlijk bij dat hij dat ook niet had verwacht toen hij in november een wildcard uitdeelde aan Corendon-Circus. Leuk om de zoon van oud-winnaar Adrie erbij te hebben, dacht hij. Die won in 1990 de Amstel Gold Race. ‘Maar ik had nooit gedacht dat Mathieu serieus mee zou kunnen doen om de zege. Laten we eerlijk zijn: niemand toch? Maar het is alsof hij al jaren in het peloton rijdt.’

Een paar uur later, in een hotel in het Belgische Genk, schuifelt Van der Poel na een middagslaapje gapend een zaaltje binnen voor een persconferentie. De Belgische krant Het Laatste Nieuws heeft zich dan al afgevraagd wie er zondag tweede gaat worden. Dat gaat Van der Poel wat ver.

Tegenover een legertje journalisten en camera’s probeert hij, gekleed in een ­joggingpak en op zijn hoofd een truckercap met ‘Black Sheep’ erop, de euforie te temperen. Favoriet? Ja. Maar topfavoriet? Nee. ‘Dan kan ik andere renners opnoemen die meer hebben bewezen in het ­verleden dan ik.’

Greg Van Avermaet bijvoorbeeld, de Belgische kopman van CCC, die dit seizoen nog loert op een succesje. Of Philippe ­Gilbert, winnaar van Parijs-Roubaix. ‘En Movistar en Astana zullen ook wel wat klimtypes sturen.’

Daarnaast betoogt Van der Poel dat de Brabantse Pijl wat anders is dan de Amstel Gold, al was het maar omdat de Keutenberg steiler en zwaarder is dan de meeste Vlaamse hellingen. En hij mag dan in zijn jeugd veel hebben getraind in Limburg, dat is geen garantie voor succes. ‘Ik ­verschijn gewoon aan de start met het idee om te proberen te winnen’, zegt hij. ‘Dan zien we in de koers vanzelf wel hoe het loopt.’

Michael Boogerd

Michael Boogerd, winnaar van de Amstel Gold Race in 1999, is met familie en hond ook op het terras in Valkenburg ­komen zitten. Een dag eerder zat hij als ploegleider van Roompoot-Charles in de ploegleiderswagen tijdens de Brabantse Pijl en zag hij Van der Poel glorieus winnen.

Hem valt vooral het plezier van de 24-jarige renner op. ‘In wielrennen mag je ook heus leep winnen. Dat hoort bij het spelletje. Maar Mathieu heeft dat helemaal niet nodig. Hij rijdt gewoon weg als hij er zin in heeft. Dat geeft zijn zeges nog meer glans.’

Krijgt de Amstel Gold Race met Van der Poel eindelijk weer eens een Nederlandse winnaar? Boogerd houdt een slag om de arm. ‘Je kunt moeilijk zeggen dat Mathieu niet tot de favorieten behoort na zo’n voorjaar. Maar zondag zullen er veel renners gaan demarreren, proberen weg te komen. Wanneer ga je mee, wanneer niet? Maar goed, voor hetzelfde geldt, denkt­ ­Mathieu: dan ga ik zelf wel. Inmiddels kijk ik nergens meer van op bij hem.’