Restaurant Présence, een goed adresje langs de Brechtsebaan in Schoten, loopt rond de middag aardig vol. De langste tafelcombinatie, met plaats voor negentien mensen, is gereserveerd door Micheline.

“De dames die binnenkomen, allemaal tussen de 78 en 80 jaar oud, hebben destijds samen in de klas gezeten in het Onze-Lievevrouwinstituut, beter gekend als het Pulhof”, legt Micheline uit. “Sinds 1979, vijftien jaar nadat we afstudeerden in Berchem, komen we nog geregeld samen. De eerste keer vergde dat heel wat speurwerk naar de juiste adressen en contactgegevens van onze klasgenootjes. Uitnodigingen werden toen nog per brief verstuurd.”

“Anne-Marie Bracq was diegenen die als eerste het initiatief om onze klassen - Wetenschappen A en Latijn-Wiskunde - nog eens samen te roepen. Nadien zijn we elkaar blijven ontmoeten op diverse plaatsen. De sfeer is altijd gezellig. We hangen nog altijd goed aan elkaar. Om de vijf jaar gaat onze reünie gepaard met een etentje.”

Zuster Magda

Meest bijzondere gast dit keer was Magda Servotte. Zij besloot na het zesde jaar op Pulhof zelf in het klooster te treden. “Zij beschikt in het klooster in Leuven niet over een persoonlijk budget. Maar we leggen met de anderen altijd graag samen zodat ook zuster Magda er telkens kan bij zijn”, vertelt Micheline.

De meeste andere scholieren gingen voortstuderen, vaak aan de universiteit. Intussen zijn ze allemaal met pensioen en zij ze oma. De dames bewaren duidelijk goede herinneringen aan in gezamenlijke schooltijd. Van bij het aperitief worden herinneringen opgehaald.

“We hebben het schoolbord eens ingesmeerd met groene zeep. Uit protest bij een voorziene schooluitstap, hebben we zelf een namiddag fietsen georganiseerd. En hilarisch was het toen in Retie de begeleidende leraressen frikadellen wilden maken en heel beleefd in “schoon” Nederlands “fricassee” bij de beenhouwer haalden, want “gekapt”, dat was dialect. Geen kat wist echter hoe het moest worden klaargemaakt.”

Kattenkwaad

De soms wat ondeugende klasgenootjes in Pulhof vormden steeds één blok en bleven solidair bij eventuele straffen na uitgehaald kattenkwaad. “Maar eigenlijk waren we heel braaf. We droegen allemaal netjes onze donkerblauwe uniform, waarvoor Pulhof bekend stond, en als we al eens een tuinfeestje organiseerde, was daar geen jongen te bekennen”, vertelt Micheline.

Het deed ook dit keer zichtbaar deugd elkaar nog eens terug te ontmoeten. Er werd genoten van elkaars gezelschap, van het lekkere eten in Présence en bij het doorgeven van oude foto’s leek het wel of de ‘meisjes’ van weleer zich weer aan de kust bevonden, waar de jaarlijkse schoolreis naartoe ging. Wordt vervolgd binnen één en vijf jaar, met hopelijk nog hetzelfde gezelschap in goede gezondheid.