Het duurde een hele poos voor we een serieuze afscheiding kregen. Daar zorgden, na 40 kilometer koers, Maxime Jarnet en Antoine Hue voor. Zij kregen wat verderop versterking van Joris Delbove, Dean Harvey en Gwen Leclainche. Het peloton hield de vijf vroege vluchters steeds in het oog en liet hen een maximale voorsprong nemen van zowat 4 minuten. Leclainche nam onderweg het bergklassement voor zijn rekening. Hue kwam na de laatste bergsprint ten val, maar op 60 kilometer van de eindmeet reformeerde de kopgroep zich opnieuw. Dit met een voorgift van 1:50 op de grote groep.

Net na het intrekken van de drie resterende plaatselijke ronden, van elk 10 kilometer, bleven voorin enkel nog Jarnet en Leclainche over. Het peloton volgde op een zakdoek. Met nog 16 kilometer voor de boeg smolt alles samen en konden de ploegen met een sprinter aan boord aan hun werk beginnen. Paul Hennequin probeerde nog onder de rode vod om afstand te nemen van de rest, maar werd in de laatste rechte lijn geremonteerd door Milan Fretin. De Genkenaar is meteen ook de eerste leider.

“Ik sta te rillen van geluk, ongeloof en koude”, vertelt de dolgelukkige Cofidis-renner. “Het gaat me goed af dit seizoen, maar een zege zat er nog niet in. Ook niet voor de ploeg trouwens die al te lang droog stond. En nu volgt plots alles ineens. De laatste zeven dagen wonnen we maar liefst drie maal bij de mannen en twee maal bij de vrouwen. De winning mood dus. Vandaag viel het allemaal samen. Met ook nog eens de sponsor in de koers kan het feestje niet op.”

Beresterk

Fretin bewierookt zijn teamgenoten als hij de spurt herbeleeft. “Ik voelde me de hele dag erg sterk en werd ook door de ploeg goed geholpen. Bij het indraaien van de laatste bocht mochten we niet te snel op kop komen, omwille van de voorspelde tegenwind. Toen ik achterom keek zag ik dat het peloton op een lang lint hing. Alexis Renard deed vervolgens beulenwerk om de snelheid hoog te houden en koploper Paul Hennequin binnen schot te houden. Ik blikte nog eens over mijn schouder en zag hetzelfde uitgerokken peloton. Om te vermijden dat er terug bolvorming en insluitingsgevaar ontstond zette ik aan, te vroeg eigenlijk. Maar het lukte: ik voelde me zo sterk dat ik nog een tandje bijschakelde en als eerste en enige over Hennequin heen ging.”

Spanje

Zoals zoveel renners ontvluchtte Fretin de Belgische regenlente en trok hij naar het zonnige Spanje. “Die trainingen daar hebben me zover gebracht”, glundert de gele, groene en witte trui nog na. “Ik weet zeker dat ik in een zwart gat was beland als ik in België was gebleven. Met een last minute-beslissing trok ik zuidwaarts voor een lange stageperiode na Parijs-Roubaix. Dat gaf de nodige motivatie om te doen wat vandaag gebeurde. Zien nu hoe het verder loopt, maar ik ga toch mijn uiterste best doen om nog eens te winnen én de groene trui te behouden. We zien wel.”

Woensdag trekken de renners van het pittoreske kuststadje Wimereux naar Abbeville. In dit 184,3 kilometer lange traject krijgen de renners vijf hellingen te verwerken. De laatste beklimming ligt op 43 kilometer van de eindmeet.