“Een jaar geleden vroeg Marianne (de social coach van KV, nvdr.) of ik een speler in huis kon nemen. Mijn zus had dat al eens gedaan met Leal, maar omdat ik goed Frans kan en vlak bij het stadion woon, kwamen ze nu bij mij. Ik heb wel overlegd met ons Joke, die nog thuis woont, maar eigenlijk heb ik eerst ja gezegd en dan pas nagedacht. (lacht) Ik had Hassane zelfs nog niet gezien, hij was al terug naar Burkina Faso. Ik zei wel direct: Als het niet klikt, moet je een oplossing zoeken. Maar toen ik hem begin juni ontmoette, viel dat geweldig mee. Ik haalde hem af aan het stadion en hij was direct heel lief. Ik polste natuurlijk naar zijn ouders, broers, studies, maar ik zei: Als ik te veel vragen stel, zeg je het maar. Zijn antwoord: C’est normal que tu veux savoir, tu es ma mère maintenant. (glimlacht) Ook met mijn drie kinderen klikte het direct. Ik had vooraf wat schrik, maar was meteen gerustgesteld.”

***

“Hij paste zich ook enorm aan. Hij heeft nooit gezegd dat hij iets niet lust, hij heeft alles gegeten. Op de Gouden Schoen vroegen ze hem wat hij het meest apprecieerde aan de Belgische keuken. Soep, zei hij. (glimlacht) Dat kende hij nog niet, maar omdat hij dat lekker vond, maakte ik om de twee dagen verse soep. Hij leerde nog meer kennen. Zo zag hij voor het eerst sneeuw. En de zee, na de zege in Oostende is de bus speciaal voor hem op de dijk gestopt. Op het vlak van religie was er natuurlijk ook een verschil. Hassane is moslim, ik overtuigd katholiek. Maar we hebben daar vaak over gepraat, op een respectvolle manier. Zelf geef ik godsdienst in het derde middelbaar, in het Frans. Toen het over de verschillende religies ging, is hij met mijn leerlingen komen praten over de islam. Wat vind je van dat terrorisme?, vroeg iemand, en dan zei hij: Dat heeft niks met geloof te maken, dat is politiek. Hij heeft toen indruk gemaakt.”

***

“Ik was alleen wat ongerust omdat Hassane enorm veel sliep. Na de training deed hij meteen een dutje en als ik van school kwam, lag hij nog te slapen. (glimlacht) En ’s avonds kroop hij al om 22 uur in zijn bed. Maar zijn manager zei dat dat normaal was, dat zo’n jonge gast moet recupereren. Als hij niet sliep, keek hij tv. Hij leerde hier Netflix kennen en ik nam speciaal voor hem een abonnement op Play Sports. Van heimwee had hij geen last. Hij belde wekelijks met zijn mama, maar hij was nooit down als hij haar had gehoord. Hij is dan ook altijd heel volwassen geweest. Op zijn achtste is zijn papa gestorven, dat heeft ermee te maken. Plus: van zijn mama mocht hij nooit voetballen. Hassane was ne slimme, ze wilde dat hij ging studeren. Hij heeft daar echt voor moeten vechten en nu is hij gefixeerd op zijn doel: het waarmaken. Hij heeft geen spijt van zijn komst naar België. Je vis mon rêve, zegt hij.”

***

“Plots liep het los en maakte hij de ene goal na de andere. Ook voor mij was dat gek. Ze hadden mij gezegd: Het is een jong spelertje dat een jaar met de beloften komt meedoen, om nadien verder te groeien. Ik had geen speler van de eerste ploeg in huis genomen, hè. (grijnst) Hassane vond het normaal dat hij in de selectie zat, dan mocht invallen en begon te scoren. Maar ik vond dat waanzinnig. Ik stond in de tribune met mijn kinderen en toen ik hem die eerste goal zag maken, voelde ik pure trots, ook al ben ik niet zijn echte mama. Die eerste keer pinkte ik zelfs een traantje weg. De aandacht nam ook toe. Het ene na het andere artikel verscheen, wij moesten hem dan vertellen wat er stond. (glimlacht) Gelukkig was het allemaal positief. Ineens mocht hij ook naar de nationale ploeg, hij kon het bijna niet geloven. Het was goed dat hij zo nog eens terug kon naar zijn echte moeder.”

***

“De telefoontjes van clubs en managers liepen ook binnen. Zelfs bij mij, maar ik zei: Sorry, daar kom ik niet in tussen. Hassane werd ook vaak gebeld, maar hij verwees altijd beleefd door naar z’n manager. We wisten wel dat hij ging vertrekken. En de directeur van Ajax legde dan uit dat hij best niet té hoog sprong, dat Ajax de juiste stap was. Er was veel geld mee gemoeid, ja… Toen hij pas had getekend, hadden we kaarten gekregen om eens te komen kijken. Maar toen we onderweg waren, belde Ajax plots – dat we voorzichtig moesten rijden, met hem in de auto, want het sneeuwde en de wegen lagen slecht. Ik zei al lachend tegen Hassane: Het zal wel, er zit hier 8,5 miljoen in de wagen. (grijnst) We zijn dan toch maar teruggekeerd. Ik grapte ook eens: Als jij hier kwam, was jij de arme en ik de rijke, nu is het omgekeerd. Maar hij is zich nooit anders gaan gedragen.”

***

“In de winter liep het minder, scoren lukte niet meer. Transferkoorts, zei men, maar het klikte gewoon niet met Jankovic. Toen hij rood kreeg tegen Brugge – onterecht – deed Jankovic er nog een schep bovenop, daar was hij echt niet goed van. Ferrera voelde dat beter aan. Dat Yannick ontslagen werd, vond hij dan ook heel erg, hij is toen na de training wenend naar huis gekomen. Yannick had zich echt over hem ontfermd. Hij is hier eens geweest om kennis te maken en liet dan zijn nummer achter voor als ik nog vragen had. Hassane kon geen betere trainer hebben. Al vond hij Van Wijk ook meteen een goeie. Van Wijk gaf hem weer vertrouwen en toen begon hij weer te scoren – zo simpel kan het zijn. Ja, Van Wijk was kritisch na die eerste match en sprak over peutertuinvoetbal, maar dat werd uitvergroot. Hij heeft dat nadien gekaderd tegenover Hassane en toen heeft hij ook beloofd dat hij zou blijven om KV in eerste klasse te houden. Jammer genoeg is dat niet gelukt.”

***

“Natuurlijk ga ik hem missen. Hij heeft hier een jaar gewoond, er waren nul spanningen, ik heb enkel vriendschap gekregen. Ik zal hem nog geregeld opzoeken en omgekeerd ook, we blijven toch zijn Europese gezin. Een nieuw gezin in Amsterdam wou hij niet, hij gaat nu op appartement. Hij zal zijn plan wel trekken. Ik heb hem verwend, maar hij ruimde mee de tafel af, deed zelf zijn was en ik heb hem – op zijn vraag – leren strijken. Koken gaat hij nog leren, maar een eitje kan hij al bakken. (grijnst) Hij zal ook niet op het slechte pad geraken. In de Mechelse cafés kennen ze hem niet, hij is nooit weggeweest. Ik hoop natuurlijk vooral dat hij schittert op het veld. Lukt dat niet, dan sluit hij een terugkeer naar Mechelen niet uit. Mijn deur staat open. Een nieuwe Hassane neem ik toch niet in huis. Dat kan alleen maar tegenvallen.”