“Ik hoop dat ik eerherstel kan krijgen, een gouden medaille, misschien een wereldtrui en ik straks bij de koning mag langsgaan”, Met zijn armen in de lucht, koerspetje op half zeven en gehuld in zijn sponzen wielertrui van de Belgische nationale ploeg werd Julien Vanden Haesevelde in 2002 wereldberoemd, tenminste in Vlaanderen. Vijfendertig jaar na datum werd hij door de Belgische Wielerbond tot wereldkampioen verklaard, via een brief. Het actualiteitstv-programma Man Bijt Hond en de andere media waren er als de kippen bij om Vanden Haesevelde op zijn 59ste alsnog in de bloemetjes te zetten.

“Hij heeft er jaren van afgezien, ik ben er maanden aan bezig geweest”, zegt schoonzoon Geert Lories. Elk jaar wanneer het WK veldrijden werd georganiseerd kwam het onderwerp in de familie Vanden Haesevelde nog eens op tafel. “Hij zei dan telkens: Ik was de enige echte wereldkampioen bij de amateurs van Zürich! Ik ben dat dan beginnen opzoeken en hij had effectief gelijk. Het was het allereerste WK veldrijden voor de amateurs. De Fransen wonnen de eerste jaren alle WK’s bij de profs en de Fransen hadden blijkbaar al lang niet meer gewonnen. Toen voor het eerst een WK bij de amateurs werd georganiseerd, dachten ze hun slag te slaan en lieten ze Michel Pelchat starten, terwijl die al vijf jaar prof was geweest. Die man won en mijn schoonvader werd dus onterecht tweede en dat heeft lang aan hem geknaagd”, aldus Lories.

Lees verder onder de foto

Julien Vanden Haesevelde wist het zeker, de Belgische media ook: ‘Reeds daags voor het wereldkampioenschap was er heibel nopens de deelneming van Pelchat bij de liefhebbers. Evenals wij, dachten de meesten dat Michel sinds minstens een vijftal jaren beroepsrenner was’, stond er na het WK van 1967 in onze krant. “Voor zover ik mij kan herinneren, kregen we in de jaren na dat WK Julien wel eens aan de lijn om zijn onrecht aan te kaarten”, zegt Marc Bollen, ex-bestuurslid van de Belgische Wielerbond. Een gemakkelijk dossier was het niet, want zes jaar na zijn onterechte wereldtitel overleed de Franse crosser na een auto-ongeval.

Vijfendertig jaar later en na maanden onderzoek van schoonzoon Geert Lories om het onrecht aan te tonen, plooide de Belgische Wielerbond. “Wij hebben toen aan Julien een brief laten bezorgen met daarin de mededeling dat hij effectief gelijk had”, zegt Bollen. In de brief stond het volgende: ‘Na opzoekingen kunnen wij u bevestigen dat in 1967 onafhankelijken en liefhebbers samen het WK veldrijden betwistten. Vermits Michel Pelchat destijds als onafhankelijke aan het WK deelnam, kan uw tweede plaats beschouwd worden als eerste wat de liefhebbers betreft.”

Kanttekening: het was de Belgische bond die de wereldtitel van Vanden Haesevelde erkende, maar de internationale wielerbond UCI hapte niet. “Ze hebben dat nooit willen rechtzetten”, zegt Lories. “Telkens we ernaar vroegen, was het dossier zogezegd in behandeling. Wij dachten dat ze wouden wachten tot de zaak verjaard was, omdat ze bang waren dat ze financiële compensaties moesten betalen aan ons. Dat was helemaal niet waar wij op zoek naar waren. We wouden gewoon dat de wereldtitel van mijn schoonvader ook door hen werd erkend.”

Het dossier kreeg vele staartjes. Ook het VTM-programma Recht van Antwoord met Goedele Liekens als presentatrice sprong erop. “Wij werden daar in de studio uitgenodigd en mijn schoonvader kreeg daar van de toenmalige voorzitter van de Belgische Wielerbond Laurent De Backer een echte regenboogtrui overhandigd. Hij was daar zeer content mee.”

De bewuste uitzending haalde echter nooit de ether. “Blijkbaar had de UCI lucht gekregen van het overhandigen van die regenboogtrui en hebben ze diplomatieke druk beginnen uitvoeren op de VTM. Zij hebben ons toen gezegd dat ze het programma niet zouden uitzenden, maar ze hebben wel de uitzending op cassetterecorder naar ons opgestuurd”, zegt Lories. Die cassetteband ligt hier nu nog thuis. Voor de UCI is Julien nooit geen wereldkampioen geweest, maar voor de VTM, de Belgische wielerbond en zeker zijn familie wel. Onze wereldkampioen zal gemist worden.”

Julien Vanden Haesevelde wordt zaterdag om 11 uur begraven in de Sint-Wilburgakerk in Oudenaarde.