Kiki Bertens en Raemon Sluiter blijven samenwerken: 'Ik was klaar met tennis, niet met mijn coach Rae'

Tijdens de afsluitende WTA Finals, in oktober in Singapore, stelde Sluiter zijn positie openlijk ter discussie. 'Ik heb weleens op het punt gestaan om mijn koffer te pakken en naar huis te gaan. Het was pure frustratie, omdat ik Kiki niet kon helpen.' Bertens, lachend: 'Jij had dat gevoel vaker dan ik.'

Sluiter: 'Als je eerlijk bent, was jij er toch ook klaar mee?' Bertens: 'Niet met jou, meer met het tennis. Ik had kunnen zeggen: rot maar op Rae. Maar daarmee was mijn probleem niet opgelost.'

Negatief zelfbeeld

De laatste drie maanden van het seizoen konden Sluiter en Bertens elkaar niet bereiken. De speelster met het negatieve zelfbeeld ging zich afreageren op ballenjongens, de umpire of zelfs mensen op de tribunes. Sluiter: 'Als je niet lekker in je vel zit, is er geen vervelender plek op de wereld dan een tennisbaan, waar de ogen op je gericht zijn. Ik vond het klote dat ze zich slecht voelde. Maar ik ben ook verantwoordelijk voor haar gedrag. En ik wist haar niet zo te raken dat het beter ging.'

Bertens: 'Er kwamen steeds meer irritaties tussen ons. Ik voelde me ongelukkig op de baan en we haalden niet meer het beste in elkaar naar boven. Het ging bergafwaarts. Ik zat zo diep dat niemand me kon bereiken.'

Sluiter: 'Ik ben haar grootste criticaster, ik zeik op alles. Tot mijn vriendin zegt: doe even normaal man, Kiki mag zich wel even afreageren. Vorig jaar zat ik drie uur op de hotelkamer van Kiki om de scherpe randjes weg te slijpen. Nu reageerde ik geïrriteerd op het gedrag van Kiki. Zo stapelde het zich op.'

Huilende Bertens

Evenals in 2016, het jaar van haar internationale doorbraak met een halve finale op Roland Garros, piekte Bertens in het gravelseizoen. Daarna vocht ze wederom tegen de verwachtingen en draaide ze zichzelf de vernieling in. Pijnlijk waren de beelden van een huilende Bertens op haar stoel, toegesproken door Sluiter. 'Raakte ik weer in paniek. Voelde ik weer de druk van het moeten winnen. Ik voelde me ongelukkig en het ging van kwaad tot erger.'

Ook tijdens het gesprek in het fitnesscentrum van haar conditietrainer Erroll Esajas vecht Bertens soms tegen de tranen. 'Zeg ik tegen mezelf dat ik van dit meisje toch niet mag verliezen als ik rond de topdertig sta. Zo schiet ik in de stress en wordt het me allemaal te veel.'

Tijdens Wimbledon kondigde Bertens intensievere, mentale begeleiding aan. Tegelijkertijd voelde haar kwetsbaarheid als een rotsblok. 'Het bracht me in een goede richting, maar op die manier lag alle aandacht op het mentale aspect. Onbewust ben ik er dan te veel mee bezig en dat remt me weer. Alsof ik niet meer boos mag worden op de baan. Het is een dubbel gevoel, ik zit in een vicieuze cirkel.'

Druk

Met uitzicht op de Kuip, het stadion van zijn favoriete club Feyenoord, is de vergelijking snel gemaakt. Sluiter voelde zich als Giovanni van Bronckhorst, die zijn ploeg na een succesvol seizoen niet aan de praat krijgt. 'Voetbaltrainers verschuilen zich dan achter het verschrikkelijke cliché dat het om het proces draait. Er zal toch wel een kern van waarheid in zitten. De laatste drie maanden deugde het proces niet.'

Was het maar zo dat Bertens een 'knop in haar hoofd' kon omzetten, aldus Sluiter. 'Maar zo werkt het niet. Elke topsporter heeft last van twijfels, Kiki is niet de enige tennisster die soms onder de druk bezwijkt. We moeten niet alleen de nadruk leggen op het resultaat, maar dus nog meer op het proces. Kikl heeft de neiging om zichzelf af te rekenen op winnen of verliezen. Ik zeg nu: beoordeel jezelf op hoe je de dingen doet. Dat is de kern.'

Bertens staat nog steeds 31ste op de wereldranglijst, zegt Sluiter. 'Zo beroerd is het allemaal niet.' Bertens: 'Mijn karakter verander je niet. We moeten beter omgaan met mijn kwetsbare kanten.' Sluiter: 'En mochten deze problemen terugkeren, dan weten we dat het wel eindigt tussen ons.'