Hoe Instagram het van me overnam
Charlotte Van Looy (24) studeerde communicatie en is leerkracht in het secundair onderwijs. charlottevanlooy op Instagram, maar nu even niet.
Met duizend metgezellen een tripje maken is een kostelijke affaire. Niet dat je groepstarieven moet raadplegen of het reisbureau moet vragen om een vijftigtal vliegtuigen te charteren, want je betaalt gelukkig vervoer noch accommodatie voor zoveel digitale vrienden. Maar toch prijzig, want op Instagram hoort je doen en laten er 'interessant en goed' uit te zien, wherever you go.
Foto's posten op Instagram – dat medium waarop je foto’s en video’s deelt, met followers die zo'n beetje ‘geabonneerd’ zijn op je leventje – gaat niet zelden samen met de lichte paniek (panische angst?) als onpopulair te worden weggezet. Concreet: ik ken Instagram-gebruikers die hun unfollowers (die dus beslissen om je niet meer te volgen) nauwlettend in de gaten houden. Via een app. Hoe goed je ook poseert, hoe spontaan je jezelf ook voordoet op een foto, hoe droog of komisch je foto-onderschriften ook zijn, er zijn altijd mensen die je beu raken en ontvolgen. Of liever, die 'je profiel' beu worden, want zijn we wie we zijn op Instagram?
Toegegeven, ik voel ook een lichte paniek opwellen wanneer ik merk dat mijn aantal volgers daalt. Ben ik niet interessant genoeg? Vinden ze me niet mooi?
Ik moet toegeven dat ook ik een lichte paniek voel opwellen wanneer ik merk dat mijn aantal volgers (14.700, red.) daalt. Ben ik niet interessant genoeg? Vinden ze me niet mooi? Vinden ze me belachelijk? Kom ik te oppervlakkig over? Daarom doe ik er veel aan om ervoor te zorgen dat mijn metgezellen me trouw blijven, zo heb ik door scha en schande ervaren tijdens mijn uitstapjes en reizen het voorbije jaar.
Spitsuren
Je partner laten wachten om een hap van zijn verrukkelijke maaltijd te laten nemen, om toch maar meteen die perfecte #foodporn-foto te kunnen uploaden, het klinkt belachelijk, I know. (Ik vrees dat het lang geleden is dat mijn vriend nog een perfect warme maaltijd heeft genuttigd.)
En het is ook belachelijk. Dat je minder geniet van activiteiten en uitstapjes omdat je continu in de weer bent om een bepaald beeld van jezelf neer te zetten en in stand te houden. Dat je tijdens een etentje je aandacht laat afdwalen en wat later moet vaststellen dat je foto’s zit te rangschikken om op een welbepaald uur te posten (want ja, ook op de digitale snelweg en zeker die van Instagram gelden ‘spitsuren’). Dat je, kortom, je vrije tijd opoffert voor zelfgemaakte spiegelbeelden waar je niet echt gelukkig van wordt.
Achter elke Instagramqueen klein of groot schuilt ook nog eens een partner die de ongelukkige taak heeft gekregen om zijn of haar vriendin op de meest onmogelijke momenten op de gevoelige plaat vast te leggen
Ik ben het beu. Wie wil er nu niet ongeschminkt, met gemakkelijke stapschoenen en een dikke anorak die allesbehalve fashionable is, kunnen genieten van een wifiloos uitje zonder rekening te moeten houden met de digitale vrienden die eventueel (of misschien helemaal niet: twijfel!) op een kiekje zitten te wachten?
En ik blijk niet de enige die haar vakantie door een sociaal medium laat bepalen. Of moet ik schrijven hypothekeren? Ik hoor het wel meer rond me. Achter elke Instagram-queen klein of groot schuilt dan ook nog eens een partner die de ongelukkige taak heeft gekregen om zijn of haar vriendin op de meest onmogelijke momenten op de gevoelige plaat vast te leggen. Van spontane, happy foto’s is zo allang geen sprake meer.
Oprechtheid?
Ik schrijf het en schud het hoofd. Eigenaardig, als je erover nadenkt, een medium dat bedoeld leek om je omgeving te tonen wat je bezighield of waar je uithing, nu overspoeld te zien worden door jonge vrouwen die gretig gebruikmaken van de commerciële mogelijkheden die een populair medium als Instagram ook biedt.
Een van de vele voorbeelden is de Nederlands-Iraanse Negin Mirsalehi. De ravissante Negin startte met het posten van haast professionele modefoto’s om zo snel mogelijk veel volgers te krijgen. Na één jaar tijd had ze er een miljoen. Inmiddels reist ze de wereld rond, heeft ze een eigen webshop en een team – NM Media Industries – dat voor haar werkt. Grote merken betalen Negin om hun kleding te dragen en producten te tonen via Instagram. Maar in hoeverre is bij deze Instagrammers nog sprake van spontaniteit en oprechtheid?
Cannes
Tegelijk fascineert het me ook hoe die vrouwen op de meest onmogelijke momenten perfect uitgedost voor de Instagram-dag weten te komen. Oncomfortabel gekleed, maar wél knap – altijd en overal. Met hoge hakken en blote benen in steden als Parijs of Londen waar je bij mijn weten geacht wordt menig kilometer per dag te voet af te leggen en waar Zeus al weleens wat druppels durft laten nederdalen... God mag weten hoe ze het doen. Of mag ik er ook hier van uitgaan dat de partners van deze Instagram-fenomenen klaarstaan met platte sportschoenen en een dikke regenjas?
Op een helder moment als dit durf ik zeggen dat ik perfect kan zonder Instagram. Ahum
Vorige week werden mijn vriend en ik wakker in het prachtige Cannes. Zonder online spitsuren, eten dat koud wordt of schoenen met hakken die ik per se op foto wil, ook al kan ik er niet op lopen.
Op een helder moment als dit durf ik te zeggen dat ik perfect kan zonder Instagram. Ahum. Daarom heb ik besloten om mijn profiel een tijdje te deactiveren. Gewoon, omdat het Cannes.