Christine and the Queens wordt Chris: "Macho's zijn heel vrouwelijk"
Als een slang wierp ze haar oude huid af, zegt ze zelf. En daarbij moesten ook een stukje naam en haarplukken het ontgelden. Voor ons zit een kortgewiekte Héloïse Letissier als Chris. En zo heet de nieuwe plaat van Christine and the Queens ook meteen. “Ik wil een minnares zijn, geen vriendin.”
Hoe moeten we haar in godsnaam aanspreken in het dagelijkse leven, vragen we ons net voor het gesprek af. Letissier haalt haar schouders op. “Noem me Chris. Klinkt cool. En het is ook geen typetje. Maar je mag me gerust Héloïse of Christine blijven noemen. Ik ben alles en niets. Alleen is Chris de puurste, meest ongefilterde en uitdagende expressie van wie ik ben. En ze past me beter op het lijf. Letterlijk. Tijdens mijn vorige tournee moest ik in topvorm blijven, en gaandeweg zag ik een petite maar atletisch meisje verschijnen in de spiegel. Mannelijk en vrouwelijk tegelijk. Korte coupe, stoer postuur en fantastische borsten! Lekker. (lacht) Dat is Chris dus."
'Als Chris voel ik me zelfzekerder dan ooit: ik gedraag me zelfs graag als een macho'
"Zowel artistiek als in mijn persoonlijke leven zijn er zaken veranderd waardoor mijn zelfvertrouwen een boost kreeg. Ik sta veel lijfelijker in het leven dan de eerste keer dat we elkaar spraken, vier jaar geleden. Toen was ik een stille boekenwurm en een dromer. Nu ben ik een…”
Een popster misschien?
“Eigenlijk wel. (gibbert) Ik mag daar misschien niet zo flauw over doen. Of ik zou het staalhard moeten ontkennen en dan slinks mijn verkoopcijfers onder de tafel schuiven! Maar wat ik eigenlijk daarnet wilde zeggen, was dat ik van literatuur naar lichaam ben geëvolueerd. Deze plaat gaat over de voortdurende nood om aan te raken, te voelen, te verkennen. En ook wel over hoe je dan soms keihard tegen de lamp loopt.
Onzichtbare lijn
"Als Chris voel ik me zelfzekerder dan ooit: ik gedraag me zelfs graag als een macho. (denkt na) Dat woord klinkt eigenlijk afschuwelijk, hè? Maar macho’s zijn in mijn ogen juist heel vrouwelijke wezens. They like to show off. De wereld is hun catwalk, en aan het einde van de dag worstelen ze toch met de tol van het patriarchaat. Dat heb ik uit eerste hand: ik ben samengeweest met zo’n kerel, en wanneer we met z'n tweeën waren, bleek hij heel gevoelig en gevangen in zijn eigen rol. Maar de volgende dag stond hij weer te pronken als een haantje. Het was puur theater!
'Ik snap dat puriteinse gedoe echt niet: David Bowie, Prince of Madonna speelden net zo graag met die onzichtbare lijn tussen man en vrouw, macho en slet'
"Ik ben net zo theatraal. En geil, zoals je kunt horen op dit album. (lacht) Ik wil niet langer wanhopig een vriendin zijn, maar een minnares. Sommige mensen, vooral in Frankrijk, namen daar al aanstoot aan. Geen grap. De rest van Europa is gelukkig vooruitstrevender. Ik snap dat puriteinse gedoe echt niet: David Bowie, Prince of Madonna speelden net zo graag met die onzichtbare lijn tussen man en vrouw, macho en slet.”
Panseksueel
We willen weten of ze er nu helemaal uit is, wie ze altijd wilde zijn. Vier jaar geleden zong ze in het vrij autobiografische ‘iT’ nog over een vrouw die man wil zijn maar daar niet in slaagt: 'She wants to be born again, but she'll lose.' Maar die twijfels vindt Letissier vandaag zinloos. "Ik vind dat we deze wereld niet binair mogen blijven bekijken. Ik maak geen onderscheid tussen venten en vrouwen. Ook niet tussen hetero en queer… Wat me helaas al in woelige watertjes deed belanden. (bloost) Begin nooit iets met een getrouwde heterovrouw, lieve lezertjes! Maar net door te experimenteren met gender en identiteit heb ik liefde en genot echt leren kennen. Over mijn eerste plaat, Chaleur humaine, hing een vaag parfum van eenzaamheid en tristesse. Nu is dat de geur van feromonen. Zelfs de songs in mineur worden warm ontzwachteld.”
'Ach wat: ik wil vooral niet al te veel zeuren over voorkeuren. Dat doen anderen al genoeg in mijn plaats'
Haar heldin Madonna maakte nooit een groot onderscheid tussen mannelijk en vrouwelijk gedrag, vertelt ze. "Maar als vrouw kom je daar kennelijk moeilijk mee weg. Hoe verklaar je anders dat In Bed with Madonna nog altijd subversief beschouwd wordt in 2018, terwijl een Ziggy Stardust waarschijnlijk wel met alles zou wegkomen? Waarom mogen vrouwen niet complex zijn, vraag ik me af. Zelfs in de holebimiddens werd ik er al van beticht een verrader te zijn, omdat ik panseksueel ben en niet your queer postergirl. Weinig mensen houden van een gebrek aan duidelijkheid. Terwijl er niets leukers is! Maar probeer dat de wereld eens wijs te maken. Ach wat: ik wil vooral niet al te veel zeuren over voorkeuren. Dat doen anderen al genoeg in mijn plaats. (lacht)”
Slaapwel, Damon
Of ze zich herboren voelt als Chris? Toch niet. "Ik draag nog altijd het DNA van de verlegen Héloïse in mij. Als klein meisje had ik een gruwelijke hekel aan mezelf. Zowel vanbinnen als vanbuiten haatte ik mezelf. Daardoor kon ik ook niet met andere mensen om. Ik blokkeerde volkomen. Maar nu kan ik me eindelijk uitdrukken. Dat is trouwens een van de redenen waarom Chris zowel in een Franse versie als in het Engels uitkomt. Ik heb het gevoel dat ik zoveel meer kan vertellen. En omdat de plaat wereldwijd verschijnt, wilde ik ook niet alleen de Franstaligen bedienen. Nu kan ik live bovendien à la carte kiezen hoe ik de songs breng.”
'Als klein meisje had ik een gruwelijke hekel aan mezelf. Daardoor kon ik ook niet met andere mensen om. Ik blokkeerde volkomen. Maar nu kan ik me eindelijk uitdrukken'
Binnenkort, tijdens haar concert in Vorst Nationaal, kun je zelfs een collab-song aanvragen: onlangs zat ze samen met Mark Ronson en Diplo in de studio. “Ik ben eigenlijk niet zo tuk op samenwerkingen. In het verleden zat ik ook eens met Damon Albarn in de studio om een song te zingen voor Gorillaz. Die sessie draaide al gauw op niets uit, omdat zijn ogen zo stonden. (kijkt verwilderd rond) Ik wenste hem beleefd een goede nachtrust toe en ben snel vertrokken."
"Maar ik ben ook een échte songschrijver. Hoe zalig Mark ook was, ik voelde me niet comfortabel als een onderdeeltje in zijn assemblage. Dat mag op mijn schoolrapport staan: 'Chris is een vlijtige werker, maar ze speelt niet goed samen'."
Chris verschijnt morgen bij Caroline Music. Op 12 oktober live in Vorst Nationaal.