Niet vies, en dat is wellicht al best goed voor een spread
Wat ze al verzinnen, in de voedselindustrie.
Wie weleens een pot Sandwich Spread heeft aangeschaft weet dat het idee (groente op je brood!) aantrekkelijker is dan de uitvoering (zurige smaak en glibberige textuur in je mond). Toch is het in de huidige gezondheidscultus niet vreemd dat de boterhamspread aan een heropleving bezig is.
De pindakaashipsters van Mister Kitchen hebben een lijn veganistische spreads en zelfs het doodsaaie merk Blue Band waagt zich aan een drietal fruit-en-groente-spreads met de smaken appel-wortel, aardbei-bietjes en abrikoos-pompoen, waarvan we de laatste twee proeven.
De lage ronde potjes, voornamelijk op kinderen gericht, beloven 70 procent groente, fruit en peulvruchten en geen toegevoegde suikers (newsflash: de suikers uit fruit zijn net zo goed suikers). Op de deksel spreekt het product tot de consument: ‘Bewaar mij na aankoop in de koelkast.’
In de potjes zit naast de genoemde ingrediënten ook 20 procent kikkererwten, wat de overheersende smaakassociatie kan verklaren: een mix van jam en humus. De textuur is ook precies dat: flubberig als gelei en melig en korrelig als humus. Het oog ziet babyvoeding.
De aardbeibietjes-pot ruikt mierzoet en een beetje chemisch, haast Hubba Bubba-achtig, maar heeft een milde smaak. De okergele abrikoos-pompoen is zeer vergelijkbaar maar nog iets minder zoet en uitgesproken. ‘Niet vies’, is de kwalificatie van het amateurpanel. En dat is wellicht al best goed voor een spread.
Cijfer: 6,5