Oostende kan de eerste ploeg worden die zeven titels op rij pakt en heeft het thuisvoordeel. Heeft Antwerp Giants wel een kans?

“Ik denk het wel. Ze werden enorm consistent. Het jeugdige enthousiasme heeft zich omgezet in snel, efficiënt basketbal. Ik stel vast dat jonge Belgen als Akyazili, Vanwijn en Bako voor Antwerpen kiezen en niet voor Oostende. De Giants waren indrukwekkend. Ze hebben volgens mij een grote kans om de titel dit seizoen al te veroveren.”

Strooide Oostende niet iedereen zand in de ogen door een ogenschijnlijk zwak competitieslot?

“Zeker. Als je zeker bent van de polepositie, ebt de focus weg. Dat is menselijk, hoe hard je dat als coach wil vermijden. Maar die twee nederlagen tegen Antwerp Giants in mei kwamen wel aan in Oostende. De Antwerpenaars hebben daar een mentaal voordeel mee opgebouwd. Ook al moeten ze onvermijdelijk één partij winnen aan de kust.”

Dat wordt knokken tussen de “torens”: de Nigeriaanse strijd tussen Jekiri van Oostende, 2,13m, en Kingsley van Antwerp, 2,06m.“Dat wordt een duel om van te smullen. Beide ploegen hebben met Mike Myers (Oostende, 2m08) en Ismaël Bako (Antwerp Giants, 2m08) ook geweldige back-ups. De center-positie is niet het sleutelduel, maar kan bepalend zijn. Hoe Kingsley de voorbije weken the paint verdedigde met blockshots en rebounds was indrukwekkend, hoor.”

Wat is dan de sleutel? Antwerp die Oostende-generaal Dusan Djordjevic moet afmatten?

“Die guardpositie kan cruciaal zijn. Djordjevic wordt inderdaad een dagje ouder, maar heeft ervaring. Hij heeft veel rust gehad in kwartfinale en halve finale, hij zal er staan. Antwerp heeft met Akyazili en Lee twee jonge, krachtige guards die hem in een lange serie kunnen afmatten. Prachtig hoe dit duo snelheid en controle combineert. Oostende heeft met onder meer Mihailovic, Salumu en Lasisi wel sterke wapens om Djordjevic te helpen. Antwerp heeft dan weer de ervaren Tremmell Darden (36), enorm belangrijk naast de court voor deze jonge groep.”

Met Roel Moors staat een jonge coach in de finale. Een beetje vergelijkbaar met jezelf in 1998.

“Ik stond inderdaad drie keer met Antwerpen op een rij in de finale met als toetje in 2000 de dubbel (titel/beker). Het cliché zegt dat je als coach best eerst tweede wordt voor je een prijs pakt. Je voelt echter aan Roel (assistent-bondscoach van Casteels bij de Belgian Lions) dat hij klaar is. Weet je wat mooi aan hem is? Hij is nog eens een echte basketbalcoach pur sang. Geen manager of technisch directeur. Hij geeft terug waarde aan het woord coach.”

U behaalde in 2000 de titel met Antwerp. Waarom duurde het achttien jaar voor ze nog eens in de finale stonden?

“Er waren kansen, ook in mijn tweede periode (2008-2013) bij de Giants. De aansluiting was zo goed als een feit. De Giants zijn een goedgestructureerde club, maar het is moeilijk werken naast het terrein. Daarom ben ik blij dat er nu wel stabiliteit is.”