Reizigers in de problemen door staking bij NS
Rotterdam
Een waterig zonnetje breekt door het wolkendek boven station Rotterdam Alexander. Het is bijna 7 uur ’s ochtends en de perrons liggen er verlaten bij. Iezabel Imende (28) haast zich naar een digitaal informatiebord. Ze zucht. Bij iedere trein staat: rijdt niet.
Maandagmorgen staakte het personeel van de NS van 6 uur ’s ochtends tot zes minuten over 7. De actietijd van 66 minuten is symbolisch. De werknemers eisen dat zij op hun 66e met pensioen kunnen en keren zich daarmee tegen de aangekondigde verhoging van de pensioenleeftijd. Ook werknemers in andere zware beroepen, zoals het stads- en streekvervoer en de bouwsector, legden maandag het werk neer. De actie werd georganiseerd door de FNV, het CNV en de VVMC, de vakbond voor rijdend personeel.
‘Dit gaat echt ergens om’, zegt Mariëtte van Dijk, woordvoerder van de FNV. ‘Het is belangrijk dat werknemers hun pensioen gezond kunnen halen en dat zij niet in koopkracht achteruit gaan. Op dit moment wordt alles duurder, terwijl de pensioenen niet meegroeien. Ik hoop dat dit krachtige signaal in Den Haag wordt gehoord.’
Imende kijkt op station Rotterdam Alexander wanhopig om zich heen. ‘Ik had wel van de staking gehoord, maar ik dacht: ik ga het toch proberen’, zegt ze. Voor haar stage moet ze naar Utrecht, maar ze is van plan dan maar een dagje thuis te werken. Kort na half 8 rijdt de eerste trein toch het station binnen. Als alle wachtenden zijn ingestapt, blijven er zitplaatsen leeg. Een ongewone situatie op de maandagmorgen.
erg druk
Reizigers die van Heemskerk naar Amsterdam wilden, hadden minder geluk. Hun eerste trein reed pas om tien minuten voor 9.
‘Het is lange tijd erg druk geweest op de stations’, zegt Sanne van Galen, woordvoerder van Reizigersvereniging Rover. De organisatie werd veel gebeld door boze reizigers die in de problemen kwamen door de staking. Zo hoorde Van Galen dat een moeder een hotel had geboekt voor haar zoon, die maandagochtend praktijkexamen moest afleggen.
Van Galen kan geen begrip opbrengen voor de staking. ‘Het openbaar vervoer moet betrouwbaar zijn en reizigers moeten niet lastiggevallen worden met een politieke agenda. De actie was gericht tegen de regering, maar de ministers zaten in de auto.’ <
naam:Mitchel Taal (29)
op weg naar: Amsterdam
neemt anders de trein van:06:43 uur
‘Vorige week was er nog sprake van dat de NS zou rijden, dus ik baal ervan dat ze alsnog staken. Omdat de metro niet reed, ben ik op de fiets naar het station gekomen.
Ik heb wel begrip voor de stakers. Als je hard werkt en je krijgt niet de gevraagde salarisverhoging, moet je die afdwingen ten koste van de klant. Het is jammer dat reizigers de dupe zijn, maar dat kan bijna niet anders. Ze moeten wel hun punt kunnen maken. Maar ik ga nu mijn baas bellen. Als horlogemaker kan ik niet thuis werken, dus ik zal moeten wachten tot de treinen weer rijden.’
naam:Jacqueline van Nierop (57)
op weg naar:Amsterdam
neemt anders de trein van:06:38 uur
‘Normaal gesproken reis ik van station Capelle Schollevaar naar mijn werk in Amsterdam, maar mijn man heeft mij met de auto bij Rotterdam Alexander afgezet. Hier heb ik namelijk meer mogelijkheden. Als de sprinter niet rijdt, kan ik altijd nog de intercity pakken.
Ik heb het volste begrip voor de staking. Ik werk sinds 1983 en heb sindsdien zoveel meegemaakt: eerst kon je na veertig dienstjaren met pensioen, later kon je op je 57e met de vut. De stijging van de pensioenleeftijd moet gewoon een keer stoppen. Maar de trein zal wel overvol zijn.’
naam:Gokhan Sezer (28)
op weg naar:Utrecht
neemt anders de trein van:06:43 uur
‘Ik had helemaal niet gehoord dat er een staking zou zijn, dus ik voel me hier een beetje door overvallen. Eigenlijk was ik al te laat vanmorgen, want ik had wat rustiger aan gedaan. Nu komt dit er ook nog eens bij. Ik had het fijn gevonden als ik dit van tevoren had geweten. In het nieuws heb ik niets voorbij zien komen. Gelukkig heb ik een auto voor de deur staan, dus ik kan alsnog naar mijn werk. Al zal er waarschijnlijk een hoop file staan. Maar als ik die mogelijkheid niet had gehad, was ik geïrriteerd geweest over deze staking.’
