In juni vorig jaar kreeg Van Horebeek te horen dat er na vijf jaar geen plaats meer voor hem was bij Yamaha. De maanden daarna bleef het stil rond de Perenaar. Hij vond maar geen zitje voor de MXGP. Maar na een sterke prestatie in de strandrace van Le Touquet, besloot Honda SR - een Frans privéteam - om met Jerre ook de stap naar het WK te zetten. Van Horebeek bedankte meteen voor het vertrouwen met een schitterende derde plaats in de openings-GP in Argentinië.

“… had ik je zot verklaard. Want toen was er helemaal geen sprake meer van een WK-deelname. Dat ik in Argentinië aan de start stond, was al een overwinning op zich. Dat ik daar dan op het podium stond, was natuurlijk fantastisch. Onverhoopt, want ik had amper op explosiviteit, wat je in motorcross toch nodig hebt, getraind en had mijn nieuwe motor maar drie dagen kunnen testen.”

“Héél diep. Al van halfweg vorig seizoen eigenlijk, toen Yamaha me liet weten dat er voor mij geen plaats meer was en er geen andere opties waren. Mentaal was dat heel zwaar. Ik was de hele tijd aan het piekeren en sliep heel slecht. Ik ben zelfs naar de dokter moeten gaan om hulp te vragen. Vroeger lachte ik wel eens als ik mensen hoorde vertellen dat ze een depressie hadden. Nu snap ik wat ze bedoelen. Ik heb geen depressie gehad, maar ik zat er verdorie dicht tegen. Ik zat echt onder de grond. Maar dankzij mijn ouders, mijn trainers en mijn echte vrienden, die je op één hand kan tellen, ben ik daar stilaan uit gekropen. Weet je, na Argentinië had ik plots weer een pak vrienden (lacht groen).”

“Toen Honda SR me vroeg om de strandrace in Le Touquet te rijden. Toen heb ik me echt gesmeten. Dat heeft me doen heropleven. Na de race (hij viel uit met pech terwijl hij aan de leiding reed, nvdr) deed Honda Frankrijk en het team me een voorstel om al te tekenen voor de editie van 2020. Als jullie het WK voor me regelen, teken ik meteen, antwoordde ik. Twee dagen later was alles in kannen en kruiken.”

“Héél hard. Ik vond het niet eerlijk. Ik heb zoveel gedaan voor die mensen. Maar er was niet eens een plekje voor mij in een satellietteam. Heel respectloos. Ach, ik maak er me nu niet meer druk over. Dat is geklasseerd. Ik zit nu goed bij Honda SR. Dit team is net een familie. Heerlijk.”

“Pff, ik zin niet op revanche, ik doe het voor mezelf. Ik wil gewoon tonen dat ik wél nog bij de top hoor. Ik denk dat ik dat in Argentinië al bewezen heb. Dat me dat lukt, heeft niets met revanche te maken, wél met talent.”

“Oh ja! Ik wil aan het einde van de rit een medaille. Ik weet dat het een heel straffe uitspraak is. Maar ik moet niet onderdoen voor de anderen. De tijd dat ik zo dacht is voorbij. Als ik blessurevrij en fit blijf, zal ik er dichtbij zijn.”

“Toeval? Met een standaardmotor en diarree in de tweede reeks meteen derde eindigen: dat is geen toeval. Ik hoef me ook tegenover niemand meer te bewijzen. Ik weet ook wel dat ik nu niet iedere week op het podium zal staan. Zo realistisch ben ik ook wel. Ik wil gewoon een heel regelmatig seizoen rijden. Als je constant rond die top vijf zit, sta je bij de eindafrekening op het podium.”

“Nee. Ik vergeet niet wat Honda SR voor mij gedaan heeft. Ze hebben me uit de stront gehaald. Daar ben ik hen heel dankbaar voor. Als alles blijft lopen zoals nu, zal ons verhaal in 2020 gewoon voortduren. Een paar maanden geleden zat ik heel diep in de put, nu sta ik weer elke dag met de glimlach op.”