Werkgevers en vakbonden proberen elkaar te vinden om een Interprofessioneel Akkoord (IPA) te sluiten waarin afspraken gemaakt worden voor de komende twee jaar. Morgen staat een nieuwe vergadering gepland van de sociale partners van de Groep van Tien.

Vandaag wordt beslist of die gesprekken nog een toekomst hebben. De sociale partners consulteren hun entourage om te beslissen of de onderhandelingen verdergaan. Het is afwachten of ze daar een mandaat voor krijgen. Bij de bonden heerst ontevredenheid over de loonmarge, het cijfer dat de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven naar voren heeft geschoven. Op basis van de verwachte stijgingen van de lonen in de buurlanden legt de Raad vast hoe sterk de lonen bij ons maximaal omhoog kunnen gaan.

Dat cijfer ligt voor de komende twee jaar op 0,8 procent. Te weinig, vinden de vakbonden, die op voorhand eerder aan 1,4 of 1,5 procent hadden gedacht. Ze argumenteren dat nu de economie goed draait, het tijd is voor een sterkere loonsverhoging. De werkgevers wijzen erop dat de lonen niet te veel mogen stijgen om de concurrentiekracht van de bedrijven niet aan te tasten.

Regering aan zet?

Behalve over de mogelijke loonstijging wordt er ook gepraat over flexibilisering, kwaliteit van werk en maatregelen rond het einde van de loopbaan. Maar het water tussen werkgevers en bonden blijft voorlopig erg diep.

Gisteren trokken afgevaardigden van de bonden ACV en ABVV nog naar het kabinet van minister van Werk Kris Peeters (CD&V) om een petitie met 67.000 handtekeningen af te geven, om meer koopkracht en een beter kader rond het einde van de loopbaan te eisen.

Als de bonden beslissen de onderhandelingstafel te verlaten, is de regering normaal gesproken aan zet. Die kan eerst een bemiddelingsvoorstel doen.

Lukt dat ook niet, dan kan de regering zelf beslissen over een loonnorm. Maar met een minderheidsregering in lopende zaken zal dat niet evident worden.