Direct naar artikelinhoud

De dj-vrouwen op Lowlands zijn vooral gewoon goed

Weinig vrouwelijke headliners op Lowlands. Maar in de nacht duiken de opkomende dj-vrouwen op. 

Festivalgangers op het festivalterrein tijdens de eerste dag van de 26e editie van muziekfestival A Campingflight to Lowlands Paradise.Beeld ANP

Het is een soms wat ongemakkelijk onderwerp, maar daarom niet minder belangrijk: de rol van vrouwen in de pop. Of liever gezegd: de soms wat ondergeschikte rol van vrouwen in de pop. En vooral ook in de dance, van oudsher nog meer een mannendomein.

Op Lowlands moet je in de grootste tent Alpha, en dus bij de headliners, zoeken naar de vrouwen. Alleen Dua Lipa (Alpha) treedt aan, tussen dertien mannenacts. Toch een beetje pijnlijk. Maar Lowlands probeert iets goed te maken door ’s nachts veel opkomende vrouwelijke dj’s te programmeren. En als je ze allemaal afloopt, op bijvoorbeeld vrijdagnacht tot aan de ochtendschemer, dan weet je ook dat ze niet staan geboekt omdát ze vrouw zijn, maar gewoon omdat ze goed zijn. Zoals we al zeiden: een ongemakkelijk onderwerp.

VolvoxBeeld Zahra Reijs

Geen genade


In de kleine maar erg intense (en constant stampvolle) dancetent X-Ray zien we vanaf half een sterretjes, bij de Amerikaanse dj Ariana Paoletti alias Volvox. De New Yorkse draait keiharde en bliepende acid, en mengt die met knetterende en overstuurde techno, ook nog eens op hoog tempo. En Volvox kent geen genade: haar set wordt gedurende twee uur alleen maar vuiger, ook al smeekt de dansvloer om een streepje lucht, en een iets groovender geluid. Maar nee, Volvox trekt door. En dat maakt haar set aan de ene kant bewonderenswaardig, maar anderzijds ook wel erg streng, als openingsset van een lange en uitputtende dancenacht.

De decks worden om halfdrie overgenomen door de Amerikaanse dj Avalon Emerson, die tegenwoordig dj-residentie houdt in de Berlijnse Panorama Bar, naast de Nederlandse technogrootheid Steffi. Emerson draait een buigzamere set dan haar voorganger, met meer ruimte voor groovende house, waarop de dansvloer dus ook wat minder hoekige dansbewegingen op los kan laten.

Avalon EmersonBeeld Zahra Reijs

Vervormde robotstemmetjes

Maar de klapper van de eerste dancenacht is de Amerikaans-Koreaanse Yaeji. Die draait haar eigen, opgewekte electro-hiphop en discotracks als Raingurl en Drink I’m Sippin’ On, en springt als het even kan met microfoon achter de draaitafels vandaan, om er haar eigen, onweerstaanbaar grappige teksten overheen te spreekzingen. In vervormde robotstemmetjes. Het is hilarisch leuk, maar intussen ook enorm opzwepend: ‘When the sweaty walls are bangin’, I don’t fuck with family planning: make it rain, girl, make it rain.’

Yaeji bouwt haar eigenwijze en licht-ironische en dus hipsterachtige electrotracks uit tot ravende partybangers. Wat een geweldig aanstekelijke en originele live-act. Zo een die je onmiddellijk nog eens wilt zien, omdat een uurtje eigenlijk veel te kort was. Armpjes in de lucht voor de vrouwendance.

Yaeji