Veence Hanao, het geheime wapen achter de revelatie Angèle

Het uit beeld verdwijnen van Veence Hanao was destijds een groot verlies voor de Belgische rapscene. Toen de Brusselaar verplicht moest stoppen met muziek, was hij de meest vooruitstrevende, scherpste en beste rapper van zijn generatie. Met zijn tweede soloalbum Loweina Laurae werd hij overladen met positieve recensies en een doorbraak in Frankrijk lonkte. “Er openden steeds meer deuren, de toekomst zag er goed uit. Die complicaties aan het oor sloegen in als donderslag bij heldere hemel”, herinnert hij zich.

Veence Hanao werd gepakt in snelheid, zegt hij, al kampte hij al langer met oorproblemen waarvan hij dacht dat ze onschuldig waren. Tot hij op een dag ontwaakte met ernstige klachten: plotselinge doofheid aan het linkeroor, tinnitus en overgevoeligheid voor geluiden. Stoppen was de enige optie. “J’étais déprimé. Ik voelde mij niet goed in mijn vel en ik kon maar niet begrijpen waarom het net mij overkwam. Ik stak al mijn liefde en energie in muziek, ik vond het oneerlijk dat ik werd getroffen door die problemen. Ik heb twee jaar lang mijn studio ontweken, mijn relatie met mijn grote liefde – muziek – was vertroebeld.”

Veence Hanao verdween volledig uit het zicht, maar begon vorig jaar achter de schermen aan zijn comeback te werken. “Ik heb moeilijke jaren achter de rug en mijn linkeroor is nog steeds kapot, maar toen ik vorig jaar het aanbod kreeg om voor andere artiesten te schrijven, wilde ik het een kans geven.” Met succes: eerst werkte hij met Jali, vervolgens met Antoine Chance, Isha en Angèle. Die laatste bracht twee succesvolle singles uit, met naast Angèle Van Laeken een opvallende naam in de credits: Veence Hanao. Hij is medeverantwoordelijk voor de muziek van de hits ‘La loi de Murphy’ en ‘Je veux tes yeux’. “Ik had nooit verwacht dat ik ooit aan zulke populaire nummers zou werken”, grijnst de Brusselaar. “Ik heb zware klappen moeten verwerken, maar de goede karma heeft ervoor dat Angèle op mijn pad kwam.”

Kapitalisme

Door voor anderen te werken, begon het bij Veence Hanao te kriebelen om weer in zijn pen te kruipen. Toen de Brusselse producer Le Motel – de rechterhand van Roméo Elvis – hem een beat doorstuurde, bezorgde de rapper hem binnen de week een opname. “Dat was de eerste tekst die ik in jaren heb geschreven. En ik schreef al snel een tweede, een derde en een vierde.”

Die samenwerking levert hen nu een album op. Op Bodie beantwoordt Veence Hanao de duistere beats van Le Motel met een woordenweb om heerlijk in te verdwalen. Maatschappijkritiek is hem, net als vroeger, niet vreemd. “De albumtitel verwijst naar het gelijknamige spookdorp in Californië waar in de 19de eeuw een goudmijn is ontdekt. Grote bedrijven installeerden zich in Bodie voor het goud, maar van zodra het goud uitgeput was, verdween het dorp. Het is een knipoog naar deze kapitalistische maatschappij: alles draait om geld. Ik heb het in mijn teksten over een wereld die er slecht aan toe is, en dat hebben we te danken aan het systeem waarin we leven.”

Bodie is geen plaat voor de hitlijsten – daarvoor zijn de muziek en de teksten te donker. Dat beseft Veence Hanao ook zelf, al is het niet zijn ambitie om hits te scoren. Toen hij uit beeld verdween, was er nog geen sprake van een succesvolle Belgische rapscene, vandaag is die alomtegenwoordig. “Er heerst inderdaad een positieve sfeer en dat stemt mij tevreden. Ik heb veel respect voor de rappers die zich nu tonen: ze hebben talent én ze zijn professioneel.” Hoopt ook Hanao daar de vruchten van te plukken? “Mijn muziek is net iets te donker om binnen de hype te passen. Ik ben vooral blij dat ik terug ben en dat ik mij goed voel. Het enige dat ik wil is optreden. Er is niets mooier dan oog in oog te staan met de mensen die je werk appreciëren.”

Bodie van Veence Hanao & Le Motel is nu uit. Ze spelen op 1/5 en 2/5 in de Botanique, Brussel.