Vechten voor Nederland? Nee hoor, we zijn een verzameling losse steentjes geworden
Een droevige mededeling voor de populisten: het volk bestaat niet meer. Niet dat het ooit wel heeft bestaan als eenvormige groep, maar ik bedoel iets anders. Van nu af aan is het beter te spreken over ‘de Nederlandse meute’ dan over het Nederlandse volk. De meute is onrustig, opstandig en tegelijkertijd lam geslagen en zonder richting. Er waren twee kleine voorvallen die dit onderstreepten.
Voorval één. In een gesprek met collega-onderzoekers kwamen we via de dienstplicht op de vraag of je bereid zou zijn te vechten voor Nederland of Europa. (Nu zijn onderzoekers wellicht niet echt elitetroepen-materiaal, maar een leger heeft meerdere functies.) De meesten deden het lachend en grappend af: er wordt absoluut niet gevochten.
De offerbereidheid is nul. Nederland betekent niets. Voor mij geldt dat ik een oproep zou opvolgen, maar eerder gedreven uit een verbondenheid met het Europees humanisme, dan met de Nederlandse identiteit. En stiekem lijkt het me wel avontuurlijk.
