“Het is niet fair dat ik de mooie kant van mijn job moet afwegen tegenover een totaal gebrek aan intimiteit en lichamelijkheid”, zegt ‘De Mol’ Pieter Delanoy, pastoor in Assebroek, in Humo. “Ik heb ervoor gekozen om priester te zijn, niet om celibatair te leven. Ik weet dat het er nu eenmaal bijhoort en dat Rome niet meteen zal zwichten. En ik zal dus vroeg of laat – maar eerder vroeg dan laat – consequent moeten zijn en een keuze moeten maken. Het celibaat zal ervoor zorgen dat ik niet tot mijn 80ste priester zal zijn.”

Delanoy vindt een Kerk die het celibaat handhaaft “een seksloze mannenclub die zich opsluit in een ivoren toren. Als de Kerk haar voorgangers laat trouwen, dan laat ze liefde en warmte toe. Wat kun je daartegen hebben? Ik ben goed in wat ik doe en ik ben gelukkig. Maar eigenlijk zou ik graag kunnen zeggen: ik heb iemand die me nóg gelukkiger maakt.”

Gemis

Herman Gabriëls (60) herkent het gevoel. Hij was pastoor in Neerpelt tot hij eind 2009 besliste om zijn priesterschap op te geven. “In mijn eerste jaren als priester zat ik vol idealisme. Het maakte niet uit dat ik celibatair moest leven, dacht ik. Ik had veel vrienden. Maar op een zeker moment miste ik iets. Ik wilde dat er iemand zou zijn als ik thuiskwam. Dat gemis werd sterker. En toen leerde ik iemand kennen. Ik zou met heel veel plezier pastoor gebleven zijn, als het kon. Maar ik moest kiezen, vond ik. Pas op, ik verwijt de Kerk niets. Zij heeft mij niet verplicht om priester te worden. Al zou de Kerk op het vlak van het celibaat best wat vrijer mogen zijn.”

Op een zeker moment miste ik iets. Ik wilde dat er iemand zou zijn als ik thuiskwam Herman GABRIËLS Ex-priester uit Neerpelt

Velen zijn het met hem eens. Uit een bevraging enkele jaren geleden bleek dat driekwart van de Vlaamse priesters het celibaat liefst afgeschaft ziet. Zelfs paus Franciscus zei vorig jaar dat de Kerk moet overwegen om getrouwde mannen tot priester te wijden. Kardinaal Jozef De Kesel, baas van de Belgische Kerk, zit op dezelfde lijn. Maar dan gaat het wel om getrouwde mannen die op latere leeftijd tot priester gewijd worden. Het echte celibaat staat niet ter discussie, zegt Geert De Kerpel, woordvoerder van De Kesel. “De gedachte erachter is dat een priester zich volledig ten dienste stelt van het evangelie, zonder dat hij het engagement voor een vrouw en kinderen erbij neemt. Natuurlijk stellen we vast dat nog weinig jonge mannen zich geroepen voelen voor het priesterschap. Maar dat heeft niet uitsluitend met het celibaat te maken. Jongeren lopen minder warm voor geloof en Kerk en hebben er moeite mee om zich levenslang te engageren. De seminaries zullen echt niet vollopen als het celibaat wordt afgeschaft.”

Eenzame pastoors

Nochtans is daar geen fundamenteel religieus bezwaar tegen, zegt professor kerkelijk recht Rik Torfs van KU Leuven. “In 1971 stond paus Paulus VI al op het punt om het verplicht celibaat af te schaffen. Hij heeft het niet gedaan, omdat hij zo niet de geschiedenis wilde ingaan. Geen enkele paus durfde dat. Terwijl het celibaat voor veel priesters net de reden was om ermee te stoppen of er niet aan te beginnen. Het is de reden waarom veel priesters vereenzamen.”