Daarom wordt China een nog veel belangrijker grootmacht dan de Verenigde Staten

Wereldleider worden op het gebied van het klimaat, dat was een van de belangrijkste beloftes van de Chinese president op het congres van de Communistische Partij. Op die bijeenkomst wordt het beleid voor de komende vijf jaar voorgesteld. Sinds de klimaatconferentie in Parijs, en zeker sinds de intrede van president Donald Trump in het Witte Huis, heeft Peking besloten van het milieu een prestigezaak te maken. Het doet er alles aan om zich als de wereldmacht op te werpen die zijn verantwoordelijkheid wél bereid is te nemen.

Dat doet Xi niet alleen om de aarde te redden. China heeft ingezien dat de energie van de toekomst duurzaam is en een economische motor is die heel veel jobs oplevert, zeker nu de VS die rol lossen. De volgende vier jaar wil president Xi 350 miljard euro pompen in de verdere uitbouw van duurzame energieproductie. Tegelijkertijd worden er meer dan honderd plannen voor steenkoolcentrales opgeborgen.

Nieuwe zijderoute

Xi wil niet alleen wat het milieu betreft de grote mondiale roerganger worden, maar ook wat internationale handel betreft, zo beklemtoonde hij in zijn speech. Een weg waaraan de president al langer timmert. En sinds de VS de internationale handelsverdragen in de ijskast hebben gestoken, is China nog een versnelling of twee hoger geschakeld. “We zullen de deur voor de wereld niet sluiten,” beloofde Xi.

De Chinese president stelde in mei al zijn Belt and Road-plan voor. Een investering van 900 miljard euro in infrastructuur om de oude zijderoute modern leven in te roepen. Het moet een internationale slagader worden voor handel en ontwikkeling. Hij beloofde alle landen die in China willen investeren ook dat ze met open armen en aan gunstige tarieven ontvangen zullen worden. Niet alleen economisch mikt Xi op niet minder dan de internationale poleposition. Hij kondigde ook grote investeringen in het militair apparaat aan.

Westerse stijl

In zijn speech had XI niet alleen een boodschap voor de buitenwereld, maar ook voor de Chinezen zelf. Hij waarschuwde dat er geen plaats was voor separatisme – een vingertje richting Tibet en Hongkong. En dat democratie westerse stijl niet heilzaam is voor China, maar veeleer een recept voor chaos. Hij riep de Communistische Partij op om strikt toe te kijken en niet te dulden dat aan haar macht getornd zou worden. “De partij heeft wonderen verricht en de internationale reputatie versterkt.” Die eenpartijstaat geeft Xi de mogelijkheid om zijn doelstellingen en strategische keuzes zonder veel tegenspraak of belemmeringen uit te voeren. Daar wil hij, met het oog op een mogelijke derde presidentstermijn, vooral niets aan veranderd zien.

Zolang de snel groeiende middenklasse – die steeds meer eisen aan de levenskwaliteit stelt – niet begint te morren, is de Communistische Partij veilig. Daarom lanceerde Xi ook een plan voor “socialistische modernisering”. Tegen 2050 moet de welvaart in heel het land fors zijn opgekrikt door nieuwe economische bijsturingen, om de snel toenemende sociale ongelijkheid bij te werken. Voor die te pijnlijk wordt. Ook de levensomstandigheden zullen op deze manier fel verbeteren, beloofde Xi. Daar moet de duidelijke keuze voor duurzame energie eveneens bij helpen. In een land waar de luchtvervuiling ongeziene proporties aanneemt, moet worden ingegrepen voor het tot politiek protest kan leiden.

‘‘’’