Vakantie in Portugal wordt drama: “Een vuurzee sloot onze vakantiewoning in. Er is niets meer van over”

De bosbranden in Portugal veranderden de vakantie met de hele familie in een nachtmerrie voor Linda Heirwegh. “Ik verbleef eerst bij mijn broer Gino en schoonzus Adrienne in haar huis in Sao ­Marthino Do Porto”, begint Linda haar verhaal. “Vorig vrijdag vertrokken we naar een bevriend koppel in Oliveira Do Hospital, dat er B&B Quinta Da ­Tapadhinha uitbaat. Daar voegde mijn broer Benny zich zondag bij ons. Hij zag onderweg al bosbranden. We bezochten een marktje in de buurt en bij onze terugkeer merkten we dikke rookwolken op in de verte. We maakten nog een boswandeling, maar de rook kwam steeds dichterbij. De eigenaar van de quinta stelde ons aanvankelijk gerust en zei dat de brandweer ons zou verwittigen bij gevaar, maar dat gebeurde niet en ‘s avonds ­zagen we de vlammenzee ineens tot de omheining van de quinta reiken. We moesten in ­allerijl op de vlucht en konden niets meer meenemen. Ik grabbelde snel mijn handtas mee, maar mijn schoonzus heeft zelfs geen paspoort meer.”

Linda en haar gezelschap trokken naar de sporthal in het dorp, waar een crisiscentrum werd ­ingericht. Iedereen was op de vlucht voor de vlammen. Ondanks hun eigen ellende hielpen Linda en haar familie in de chaos. “Alle geëvacueerde mensen werden hier naartoe gebracht. We hielpen met het begeleiden van bejaarden en met het uitladen van matrassen.”

Door het oog van de naald

De volgende ochtend werd de weg weer vrijgegeven door de brandweer. Bij de terugkeer naar de quinta bleek dat Linda en haar familie door het oog van de naald waren gekropen. “Het huisje waarin we verbleven was volledig uitgebrand. De brand smeulde nog na. Al onze spullen waren vernield. Daarom wilden we zo snel mogelijk weg, maar dat ging niet vlot. Op weg naar de kust zagen we overal nog branden en moesten we omgevallen bomen ont­wijken”, doet Linda het relaas van de helse tocht. “We hebben het gered en zijn nu veilig in Sao ­Marthino Do Porto. Al woedden de bosbranden hier ook niet ver vandaan.”

Linda keert vanavond terug naar België, ontdaan door wat ze meemaakte. Vooral het idee dat dit voorkomen kon worden, zit haar dwars. “Veel branden hadden kunnen vermeden worden door een veel beter bosbeheer. Volgens de lokale bevolking liggen de bossen vol glas en plastiek. Bovendien zijn veel uitkijktorens sinds vorig jaar niet meer in gebruik, en er moeten ook zwaardere straffen komen voor brandstichters”, besluit Linda.

‘‘D’’