Dit zijn de tien beste platen van de week

1. Pusha T - Daytona

U denkt van Kanye West wat u wil, zo mochten wij de voorbije weken lezen op de sociale media.  Of u hem nu een jackass of rijp voor de psychiatrie vindt, één feit blijft onwrikbaar: hij blijft een briljante hiphopproducer, ook anno 2018. Op Daytona, het derde album van rapper Pusha T, neemt Kanye de productie van alle tracks voor zijn rekening.

Pusha T. kent u als één helft van Clipse, het uit Virginia afkomstige cokerapduo dat in de noughties twee ronduit schitterende platen maakte (Lord Willin' en Hell Hath No Fury - herinner u de ijskoude single 'Mr. Me Too'). Solo leverde Pusha al een resem sterke platen maar met Daytona schiet hij de hoofdvogel af, grotendeels dankzij Yeezy's bijdragen.

“The only rapper sold more dope than me was Eazy-E", pocht Pusha in 'Infrared' over een in echo verzuipende soulsample. Kanye dropt wel meer grooves die doen denken aan de van samples bulkende, met gospel en soul verfraaide producties die hij aan het begin van zijn carrière voor oa. Common, Alicia Keys en John Legend fabriceerde. In 'Come Back Baby', dat drijft op een naakte sample van soulman The Mighty Hannibal, puurt hij die formule het gretigst uit.

Ook voortreffelijk: het roestige, RZA-achtige 'The Games We Play' , de dreigende Mexican funk van 'Santeria' en ook 'What Would Meek Do', waarin Kanye achter de microfoon plaatsneemt: “Everything Ye say cause a new debate / "You see, he been out of touch, he cannot relate", raaskalt hij, evenals “If you ain't drivin' while Black, do they stop you? /Will MAGA hats let me slide like a drive-thru?"

Irritant baasje, ja, maar een verdomd geniale klankentovenaar.

 2. Kamaal Williams - The Return

Kamaal Williams herademt op zijn nieuwe plaat The Return. Na zijn geprezen projecten Henry Wu en Yussef Kamaal is de Londense jazzpianist klaar om naar de hoogste versnelling te schakelen. Op The Return klampt zijn trio zich hardnekkig vast aan de poppy seventiesfunk die ook klassieke albums van Roy Ayers en Quincy Jones sierde, maar de heren wagen zich even onvervaard aan langgerekte psychedelische experimenten.

Fans van freaky, kosmisch verantwoorde millennial funk à la STUFF., Thundercat en Terrace Martin zullen ervan watertanden. “Williams toont zich virtuoos in het schuwen van de virtuositeit", schreven we. “Hij beperkt het doelloze notenneuken tot een minimum, zet zijn fenomenale cadans haast achteloos in de verf en laat zijn kompanen schitteren daar waar nodig." Een funky motherfucker zonder scrupules.

Lees hier de volledige recensie.

3. Parquet Courts - Wide Awake!

Breekt Parquet Courts met Wide Awake! door naar een breder publiek? Zou best kunnen, mede dankzij de producer Danger Mouse: hij verzoent hier slim eightiespunk met funk en dub. “Op Wide Awake! poken deze stugge punks hun woede nog altijd op, maar ze geven ook de groove ruim baan", aldus onze recensent Pieter Coupé.

De bandleden winden zich danig op, met intelligente teksten over diverse onderwerpen tegelijk. Op Wide Awake! hoor je geen meebrulbare slogans, of eenduidige aanklachten, maar er is wel één heldere vijand: nihilisme.

“Een pleidooi voor liefde en tederheid? Dát hadden we niet verwacht van Parquet Courts". Topplaat.

Lees hier de volledige recensie.

4. Sudan Archives  - Sink EP

Sudan Archives, oftewel Brittney Parks, groeide op in Ohio waar ze viool leerde spelen. Toen ze naar L.A. verhuisde, verdiepte ze zich in de Soedanese viooltraditie. Het verklaart de Afrikaanse folkmelodietjes in 'Escape', de koortsige afsluiter van haar nieuwe Sink EP.  Elders is ze in de weer met kromgebogen elektronische hiphop uit de Low End Theory-school. Of met neo-soul vol klepperende percussie, zoals in 'Pay Attention'. Ga haar bewonderen op Best Kept Secret of op Pukkelpop!

5. Joshua Redman - Still Dreaming

“Nu zalfde Still Dreaming met tere, haast transparante melancholie, dan weer schakelde het verrukte kransje naar withete swingmodus", schreven we vorig jaar na het verschroeiende concert van Joshua Redmans Still Dreaming-project op Jazz Middelheim. “Of de boys tackelden hitsige downtempo met een flair die millennials misschien alleen kennen van Kendrick Lamar".

Met dit kwartet herinterpreteert de Amerikaanse saxofonist Joshua Redman de muziek van Old And New Dreams, het project waarmee Charlie Haden, Don Cherry, Ed Blackwell en Dewey Redman (Joshua's vader) in de jaren zeventig en tachtig hun leermeester Ornette Coleman eerden. Voor het album Still Dreaming componeerden Redman, Ron Miles, Scott Colley en Brian Blade gloednieuwe nummers: ongecompliceerde, levenslustig swingende jazz waar jonge cats nog iets van kunnen leren. Een must-have!

6. A$AP Rocky - Testing

Eindelijk valt de opvolger van het uitstekende AT.LONG.LAST.A$AP (uit 2015 alweer) in onze schoot. De avontuurlijke New Yorkse rapper A$AP Rocky schuwt het experiment geenszins op Testing. Tuurlijk, Rocky is evenmin vies van de occasionele club banger ('A$AP Forever', 'Buck Shots' of 'Gunz N Butter') om zijn swaggy achterban mee te plezieren. Maar hij gooit de hoogste ogen met zijn leftfield-klankspielereien. 

Lievelingetjes? Check 'Distorted Records' eens, met zijn korzelige elektronische bas. Of het spookachtige Frank Ocean-achtige 'Calldrops'. Wij zaten dan weer met open mond te luisteren naar 'Fukk Sleep' waarin FKA Twigs de geile sirene mag uithangen. Wauw. 

Laat Testing langzaam onder je huid kruipen. Wel het gsm-nummer van een exorcist bij de hand houden.

7. Junglepussy - Jp3

“No cook crack with that black girl magic/I’m smokin’ Spike Lee joint, she just gotta have it/Everybody wanna be black, it’s so tragic". Yup, Junglepussy neemt opnieuw geen blad voor de mond op haar derde album. Shayna McHale, zoals deze New Yorkse echt heet, wisselt vuile praat af met rake introspectieve teksten (“My presence should feel like / The peace you get and the hope you feel when / You’re outside staring at the moonlight”). De beats gaan te leen bij fluwelen r&b, funk, trap en reggae. Verraderlijk luchtig.

8. Future Old People Are Wizards - Peaces 

"Op zijn derde album Peaces voorziet Future Old People Are Wizards zijn met hemellichamen versierde tovermantel van een strakkere snit", orakelde onze journalist Pieter Coupé saliverend. Het Gentse trio laat vooral veel finesse horen: de subtiele synthtexturen van Nele De Gussem, de kronkelende ritmes van Sylvester Vanborm, Van Marsenilles onverwachte gitaarmelodieën. Ideaal voer "voor excursies onder de aardkorst met een slok gesmolten metaal achter de kiezen".

Lees hier de volledige recensie.

9. CHVRCHES - Love Is Dead

Op Love is Dead balanceert het Schotse poptrio CHVRCHES opnieuw tussen intelligente elektro en onbeschaamd commerciële stadionpop. "De keyboards zoemden nog steeds zoals bij Depeche Mode", schreven we. “Alleen de elektronische beats komen wat harder aan. De voorzichtige EDM-tint waaraan tegenwoordig geen enkele hitparade-artiest ontsnapt, broeit onderhuids – gelukkig." Check zeker 'My Enemy', Lauren Mayberry's broeierige duet met Matt Berninger van The National. 

Lees hier de volledige recensie.

10. V/A  - Belgian Nuggets 2

Prima opvolger van de eerste Belgian Nuggets-compilatie, die een platform bood aan verloren gewaande en/of vergeten liedjes en demoversies van Belgische rockers. Op deel twee komt de nostalgie van Stuffed Babies On Wheels, De Bossen, Delavega en Barbie Bangkok. Wij schoven naar het puntje van onze Charles & Ray Eames bij afgestofte pareltjes van Dead Man Ray, The Germans en Mauro & The Grooms.

Lees hier alles over de platenhoes van Belgian Nuggets 2.