De wedstrijdorganisatie koos vorig jaar voor de chicane uit veiligheidsoverwegingen. Hoewel het Bos van Wallers op meer dan 90 kilometer van de streep ligt, is het in het verleden al vaak een sleutelmoment in de Hel van het Noorden gebleken. “Het parcours zal een chicane nemen net voor het oprijden van de kasseistrook, om zo de snelheid waarmee de renners aan de strook beginnen af te remmen, en het risico op valpartijen op de kasseien te verminderen”, klonk het toen. De invoering van de chicane deed veel stof opwaaien, met voor- en tegenstanders. “Is dit een grap”, vroeg Mathieu van der Poel zich af toen hij de beelden van de ASO voor het eerst te zien kreeg.

Tijdens de wedstrijd zelf leverde de chicane geen al te grote problemen op. Een kopgroep van ruim dertig renners gleed relatief soepel het Bos van Wallers in. Uiteindelijk kwam Mathieu van der Poel die dag als eerste over de meet op de piste van Roubaix, met ruime voorsprong om ploegmaat Jasper Philipsen en Mads Pedersen.

Vier haakse bochten

Voor de 122ste editie op zondag 13 april besliste organisator ASO de chicane opnieuw af te voeren. Om de beruchte passage toch veilig te houden en een schifting te voeren, wordt in de aanloop ernaar toe gekozen voor een lus rond Quérénaing met twee nieuwe sectoren van respectievelijk 1.300 en 1.200 meter lang. “Ze zijn niet echt moeilijk, maar daardoor hebben we wel vijf sectoren na elkaar zonder asfalt”, legt wedstrijddirecteur Thierry Gouvenou uit. Na die zone, op 30 km van het Bos, maken de renners nog een omweg via de mijnsite van Arenberg.

“Daardoor zijn er vier haakse bochten in de laatste kilometer voor het Trouée d’Arenberg”, verduidelijkt Gouvenou. Na het Bos liggen traditioneel nog de zware passages van onder meer Mons-en-Pévèle en het Carrefour de l’Arbre.