Doorgeslagen diversiteitsdenken belast herdenking van de oorlog met onnodig schuldgevoel
De Bauers doen het goed op tv. Volkszanger Frans, zijn vrouw Mariska en hun vier zonen tonen de kijker een ongecompliceerd familieleven. Ze zijn aan elkaar gehecht, met liefde, en aan elkaar gewaagd, met milde spot. ‘Papa is fulltime op vakantie’, zegt zoon Chris, die rechten studeert, over de taakverdeling in huis.
Mariska doet alles: zowel koken als de kleding voor optredens van Frans strijken en klaar hangen. Dat heet ‘delegeren’, merkt Frans schalks op.
Ze voldoen niet aan hedendaagse normen op dit punt, maar niemand lijkt er ongelukkig van te worden. Wat in de samenleving voortdurend ter discussie wordt gesteld, mag er bij de Bauers gewoon zijn. In hun huis voldoet de ontwapenende lach van Frans en de liefdevolle maar zelfbewuste blik van Mariska, die de kijker het vertrouwen geeft dat zij niet over zich laat heenlopen.
Ja, ze wonen in een groot huis, maar het is gelegen in een gewone woonwijk. Het voorspelbare hotel-chique interieur − in wit en bruintinten − vervalt niet in irritante luxe. De energievoorziening is zelfs duurzaam, al gaat de elek..
