Wedden dat er vandaag even veel over het optreden van Madonna wordt gepraat als over de winnaar, Duncan Laurence? Niet zozeer omdat het Eurovisiesongfestival de wereldster had weten te strikken, niet omdat ze een 2019-versie van Jean-Paul Gaultiers punt-bh droeg en evenmin omdat ze optrad met een ooglapje – een verwijzing naar haar nieuwe album Madame X. Wél omdat ze een povere zangprestatie neerzette.

Om dertig jaar Like a prayer te vieren, startte ze met haar oude hit en die zong ze behoorlijk vals. Haar tweede nummer, Future, klonk beter maar op Twitter regende het meteen cynische reacties, genre: “Eén miljoen voor deze drie minuten Madonna? Snel verdiend.”

Maar uiteindelijk was het toch allemaal te doen om de puntentelling, die begon met de scores van de 41 vakjury’s. Zij plaatsen John Lundvik uit Zweden op één, Tamara Todevska uit Noord-Macedonië op nummer twee en Duncan Laurence uit Nederland op de derde stek. De punten van het publiek gooiden dat evenwel helemaal om. Zowel Zweden als Noord-Macedonië kregen van het publiek een pak minder punten, waardoor Nederland het ruim haalde vóór Italië en Rusland.

Miskleunen

De 200 miljoen kijkers die wereldwijd de bijna vier uur lange avond voor hun tv-toestel uitzaten, kregen een vlotte show met enkele toppertjes en, uiteraard, de bijhorende miskleunen. San Marino stuurde een soort Leonard Cohen maar zonder stem, de Deense Leonora zong veeltalig maar kon geen toon houden, en in Albanië hadden ze duidelijk nog niet in de gaten dat het 2019 was; zo ouderwets stond Jonida Maliqi te kwelen.

Grote incidenten bleven uit, al slaagden de IJslandse anarchisten van Hatari er op het einde, tijdens de puntentelling, heel even in een paar Palestijnse vlaggetje te tonen.

Huilbui

Enkele opvallende momentjes vielen er wel te noteren. Zo barstte de Israëlische zanger Kobi Marimi aan het einde van zijn nummer uit in een huilbui en moest de Franse inzending van Bilal Hassani het plots zonder commentaar van Peter Van de Veire stellen. Een kleine panne, blijkbaar.

Even smaakvol was het niet altijd, zeker toen enkele vroegere Israëlische deelnemers een Liefde voor muziek’je deden en songfestivalliedjes van andere deelnemers zongen. Leuk idee, maar de manier waarop Conchita Wurst zich voor de gelegenheid had toegetakeld, zette zelfs de sm’ers van IJsland in de schaduw.

Benieuwd wat de onderkoelde en bescheiden Wake up-act van Eliot in dat pandemonium zou hebben gedaan. Maar dat zullen we nooit weten.

Vijfde keer Nederland

Het is van 1975 geleden dat Nederland nog eens won, toen met Ding-a-dong van Teach-In. In 1957 won Corry Brokken met Net als toen, in 1959 Teddy Scholten met Een beetje en in 1969 won Lenny Kuhr met De troubadour.