“Mehrnaz heeft zich opgeofferd”: neurochirurge die dochter doodde stevent af op vrijspraak

Twee jaar geleden werd strafpleiter Jef Vermassen bij zijn zeventigste verjaardag in een tv-reeks op VTM gehuldigd als “de man van 16 vrijspraken”. Dat leek zo op zijn grafsteen te kunnen komen, aangezien de volksjury net was afgeschaft. Door een arrest van het grondwettelijk hof is de assisenprocedure weer springlevend en nu lijkt voor het assisenhof in Leuven nummer 17 dag na dag dichterbij te komen.

Empathie

Midden in een zware depressie verstikte Mehrnaz D. in de nacht van 25 op 26 juli haar dochter Eline (14). Op vraag van het meisje zelf, dat in de weken daarvoor uit vrees voor suïcide was opgenomen in een gesloten instelling. Eline bevocht van haar 7de tot haar 9de schildklier- en longkanker en ging door het leven met de stellige overtuiging dat ze op een dag zou hervallen.

Twee dagen voor haar dood vroeg Eline haar moeder expliciet om haar te doden. Mehrnaz D. trachtte na de dood van Eline zelf uit het leven te stappen, maar dat mislukte.

Gisteren werden op het proces de laatste moraliteitsgetuigen gehoord. Er zat een nogal heldere rode draad in de vragen van de juryleden. Ze handelden uitsluitend over het welzijn van D. Krijgt zij in de gevangenis van Hasselt gepaste psychische bijstand? Krijgt ze de juiste medicatie? Eén jurylid wou weten: “Is er op de vrouwenafdeling een misviering op zondag?”

Laatste rechte lijn

De in 1986 uit Iran gevluchte Mehrnaz D. werd door haar collega’s en ex-patiënten geportretteerd als een briljante chirurge. De meesten meldden zich vrijwillig als getuige. Een 68-jarige dame vertelde kort en bondig: “Ik leef nog dankzij mevrouw.”

Koen Roumieux, een consultant die in 2012 samen met D. een 8 weken durende cursus mindfulness volgde, had vooraf op zijn hand geschreven wat hij in de rechtszaal absoluut gezegd wilde hebben: “Mijn vrouw is Engelstalig en ziet het zo. In the eyes of the law, she did wrong. In the eyes of nature, she did right as a mother. Mehrnaz zou haar leven hebben gegeven voor haar dochter, ze heeft uiteindelijk zichzelf opgeofferd.”

Vandaag beginnen de pleidooien. Voorzitter Peter Hartoch zei gisteren dat hij “twee vragen ziet opdoemen”. Dat zou betekenen dat de jury moet antwoorden op de vraag of D. schuldig is aan doodslag en, zo ja, of ze de feiten met voorbedachten rade pleegde. Aangezien D. vanaf dag één bekende en aangaf niet bezig te zijn met “zoveel of zoveel jaar” lijkt het vanop afstand ondenkbaar dat de jury nee zou antwoorden, maar die is daarin geheel en al vrij.