“Na amper 2 minuten stonden we al op 0-2 en na 7 minuten was het al 1-3”, vertelt coach Jimmy Coenraets. “We speelden als we gewend waren, en wat ons de laatste drie matchen maar één keer lukte – de bal in een lege goal trappen –, ging vrijdag opnieuw met de ogen dicht.”

“In tegenstelling tot voorgaande seizoenen, waarin we in de eindronde aan stress tenondergingen, was dit deze keer niet het geval. Neen, enkel niet tot scoren kunnen komen was het probleem en dan weet je het wel. Lukt dat ene goaltje wel, dan pakken we de beker. Trapt Ampoorter tegen Anderlecht niet op de paal en scoren we tegen Standard zelfs aan 50 percent, dan worden wij kampioen. Ja, als, als... en toch is het zo.”

“We hebben in Genk alleszins een geweldige dag beleefd en gaan komende week werken naar die laatste match tegen Gent. Ook die willen we heel graag op dezelfde manier winnen. Daarna gaan we lekker barbecueën – niet alleen met onze ploeg, maar met de ganse damesafdeling. Het moet een groots feest worden, want ondanks alles hebben we dit seizoen een stap vooruit gezet. Jammer dat die trofee ontbreekt, maar die komt er de komende seizoenen wel aan, zeker weten.”

Misschien wel het mooiste moment afgelopen zaterdag was de comeback van Hannah Eurlings, die na een lange blessure opnieuw mocht opdraven. “Net als Zenia Mertens in december keek Hannah uit naar haar wederoptreden. Toen zij op het veld verscheen, was het net alsof ze nooit out was geweest en ei zo na scoorde ze bijna na amper één minuut terug op het veld. Ze heeft haar eerste halfuur perfect gespeeld en het staat wel vast dat ze ook volgende zaterdag tegen AA Gent haar minuten mag maken.”