Vanaf zijn twaalfde vocht Eri heldhaftig tegen de vreselijke ziekte. “Twee jaar later en 20kg zwaarder hernam ik de trainingen bij mijn moederclub Seraing. Mijn toenmalige jeugdtrainer heeft zich als een zoon over mij ontfermd. Die man heeft mij weer naar mijn oude niveau gebracht. Het ging zelfs zo goed, dat ik werd opgeroepen voor de U16 van de nationale ploeg, wat heel uitzonderlijk was voor een jeugdspeler van een club uit vierde nationale.”

Het leverde da Silva een transfer op naar Racing Genk, maar de grote doorbraak bleef uit. Na passages bij STVV, RC Mechelen, Dessel en FC Wiltz 71 (Luxemburg) landde hij einde augustus 2018 in Hasselt.

“Vooral bij STVV heb ik malchance gehad”, aldus da Silva. “Trainer Brepoels gaf me garanties dat ik mocht spelen, maar amper één week later vloog hij buiten. Zijn opvolger Yannick Ferrera bracht eigen spelers mee.”

Ook bij Hasselt zag de 23-jarige aanvaller de bui al snel hangen. “Ik arriveerde er amper een weekje voor de competitiestart. De ploeg was gevormd en reeg de zeges aan elkaar. Meer dan een invalbeurt van tien minuten tegen Sint-Niklaas werd er mij niet gegund.”

Na de kerstdagen, die hij samen met neef Junior Edmilson vierde, sijpelde de interesse van Heur-Tongeren door. “Trainer Steve Hoste had me in een oefenpot tegen Bilzen aan het werk gezien. Amper twee dagen later bereikten we een overeenkomst.”

Ondanks de benarde sportieve situatie is Eri gelukkig in de oudste stad van België. “Heur-Tongeren is een warme en familiale club. Helaas vallen de resultaten tegen, maar dat gaat keren. Tegen Hades waren we er al dicht bij. Ook op training is de vechtlust en motivatie nog groot.”

Nog dit: drie jaar geleden werd Erivelton door zijn artsen definitief kankervrij verklaard.