Walter is alles kwijt en gaat in hongerstaking: “Ik zie geen andere oplossing dan in mijn auto te wonen”

Walter Raemaekers eet al bijna een week niet meer. Hij drinkt alleen nog water. De man ziet er echter uit alsof hij al een maand in hongerstaking is, zo mager is hij van nature. “Ik heb inderdaad niet veel vetreserves”, zegt Walter. “Maar beter de korte pijn, als het dan toch zo moet aflopen.”

Het is Walter dus menens. Aan de basis van zijn dakloosheid op latere leeftijd, ligt een echtscheiding die voorafgegaan werd door een zeer complexe problematiek. “Mijn ex-vrouw werd jaren geleden het slachtoffer van pesterijen op het werk. Als gevolg hiervan liep ze een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) op. Deze aandoening in combinatie met borderline zorgde ervoor dat ze de scheiding vroeg.”

In april werd hun huis in Balen openbaar verkocht. “Na de openbare verkoop ben ik nog tot 24 mei, het moment dat de koper de sleutel kreeg, in het huis blijven wonen. Mijn ex kon terecht in een appartement van de sociale huisvestingsmaatschappij in Balen, zelf heb ik enkele weken in mijn auto gewoond. Overigens het enige dat ik nog heb, samen met een tablet, want onze volledige inboedel werd ook verkocht.”

Uiteindelijk werd Walter via het OCMW doorverwezen naar de crisisopvang van Kina in Malle. “Ik moest er een kamer delen met een andere man die ’s nachts de televisie opzette, terwijl ik al zware slaapproblemen heb. Na één nacht ben ik daar vertrokken. Uiteindelijk heb ik een intakegesprek gekregen bij de crisisopvang in Turnhout. Daar ben ik vier weken gebleven. Er werd berekend dat ik met mijn pensioen 422 euro per maand kan uitgeven aan huur. Vind op de private huurmarkt maar eens iets voor die prijs.”

Geen pensioen

Via een vrijwilliger bij de crisisopvang kon Walter terecht in De Linde in Ranst, een woning voor kortverblijf van Hof van Zevenbergen (Convent van Bethlehem), om alles rustig op een rijtje te zetten. “Maar hier mag je maar maximaal drie maanden blijven. Mijn overeenkomst loopt morgen (vandaag, woensdag, red.) af. Op 12 oktober kreeg ik bericht van het OCMW van Balen dat ik met terugwerkende kracht ben uitgeschreven in Balen en dat ik een referentieadres moet aanvragen in de gemeente waar ik nu verblijf. Hoewel ik op 30 oktober bevestiging kreeg bij het OCMW van Ranst dat er gezorgd zou worden voor een referentieadres, zodat ik tenminste weer mijn pensioen kan trekken – vermits ik geen domicilie meer heb, trek ik al twee maanden geen pensioen – is dit nog steeds niet in orde.”

Ruim een halfjaar na de verkoop van hun woning heeft de notaris de opbrengst nog steeds niet verdeeld onder de twee scheidende echtgenoten. “Waarom de vereffening van onze goederen zo lang duurt, weet ik niet. Het ergste is dat ik wéét dat mijn ex-vrouw deze scheiding nooit gewild heeft, maar dat ze wilsonbekwaam is door haar niet-aangeboren hersenletsel. Door heel deze toestand ben ik ook het contact met onze dochter kwijt.”