Herbeleef de wedstrijd hier!

In tegenstelling tot de vorige dagen was het goed weer in Bergen. Goed nieuws dus voor de vrouwen, die onder een stralend herfstzonnetje hun wedstrijd van 152 kilometer konden afwerken. Goed voor acht lokale rondes in Bergen, en dus ook acht keer Salmon Hill. De eerste passage werd een studieronde, maar bij het ingaan van ronde twee werd de Zweedse Sara Penton de eerste aanvaller van de dag. Even later kreeg ze gezelschap van de Britse Melissa Lowther, maar beide dames zouden enkele tientallen kilometers later terugwaaien naar het peloton.

Belgische opgaves, Nederlandse aanvallen

Voor onze Belgische vrouwen werd het intussen een lastige namiddag. Jessy Druyts moest al vroeg in de wedstrijd lossen uit het peloton na een val. Gelukkig zonder ernstige letsels, maar een teleurgestelde Druyts verdween na vijftig kilometer uit de wedstrijd. Intussen draaide Nederland via een aanval van Lucinda Brand voor het eerst het gashendel open. Op 75 kilometer van de finish dropte ook topfavoriete Marianne Vos een eerste bommetje, even later was het de beurt aan Ellen van Dijk en Amy Pieters.

Voor verschillende rensters bleek het aanvallend geweld van Nederland te veel: Eliza Longo Borghini kwam al snel in moeilijkheden en ook onze eigen Jolien D’hoore moest lossen uit het peloton. Een nieuwe valpartij zorgde voor nog meer slachtoffers: Longo Borghini, Megan Guarnier, Chantal Blaak en onze landgenote Kelly Van den Steen, die nadien nog eens zou vallen en opgaf, lagen erbij. Voorin ging de wedstrijd gewoon door met een kopgroep van vier, bestaande uit Lucinda Brand, Amy Pieters, Gracie Elvin en Hannah Barnes.

Finale begint

Op iets minder dan veertig kilometer was het verhaal van de vier leiders over. Ensing, Delzenne, Spratt en King probeerden het nadien wel even, tot enkele kilometers verderop een andere Nederlandse topfavoriete, Anna van der Breggen, haar moment gekomen achtte. Dat zorgde voor een uiteindelijke groep van twaalf leiders waarin ook Annemiek Van Vleuten en Lizzie Deignan mee volgden. Vos en ex-wereldkampioene Pauline Ferrand-Prévot waren niet mee, maar bij het ingaan van de laatste ronde volgde dan toch weer een samensmelting.

Een volgende aanval zorgde voor een leidend trio, bestaande uit Chantal Blaak, de Française Ragot en de Britse Barnes. In het peloton nam Nederland ondanks de aanwezigheid van Blaak voorin toch het heft in handen. Op de laatste beklimming probeerde Annemiek Van Vleuten het nogmaals, ook de Poolse Kasia Niewiadoma knalde imposant naar boven. Vlak voor de top was het de beurt aan Van der Breggen, die onder meer Van Vleuten, Blaak, Niewiadoma en de Australische Katrin Garfoot meekreeg.

Op zes kilometer van de streep reed Blaak op kousenvoeten weg. De andere dames hadden geen verhaal en dus werd Blaak na een mooie solo de verrassende wereldkampioene op de weg. Achter haar volgde nog een samensmelting: de groepssprint werd gewonnen door Katrin Garfoot, het brons was voor titelverdedigster Amalie Dideriksen (Denemarken). Van Vleuten werd vierde, Van der Breggen achtste.

Chantal Blaak: “Vond het een goed moment om aan te vallen”

De nieuwe wereldkampioene leek na de finish nog steeds niet goed te beseffen wat er was gebeurd. “In de laatste ronde hebben ik en mijn landgenotes niet echt meer gepraat, we wisten wat we moesten doen. Annemiek (Van Vleuten, nvdr) ging als eerste en iedereen volgde gewoon. Daarna vond ik dat het een goed moment was om aan te vallen. Ik weet niet wat er gebeurd is, of ze gewoon niet konden volgen of te lang hebben gewacht. Het teamwork was fantastisch, iedereen was erg sterk. Dit is echt een droom, ik kan niet geloven dat ik na mijn Nederlandse trui nu ook de regenboogtrui mag dragen! “

Ann-Sophie Duyck: “Numerieke aantal heeft ons de kop gekost”

Ann-Sophie Duyck kwam in de buik van het eerste peloton aan de eindstreep. “Ja, wat moet ik daarop zeggen? Meer zat er echt niet in. Ik heb vandaag het risico genomen om goed voorin te rijden, zodat ik in een vroege ontsnapping kon meegaan. Er kwam niet meteen een goede groep weg, dus ik verspeelde veel krachten. We waren slechts met z’n vieren, dus we moesten wel één kaart trekken en daar vol voor gaan. Ons numerieke aantal heeft ons de kop gekost. Nederland is op dat vlak de absolute wereldtop, zij mogen hier met acht man starten. Wij proberen dat niveau stap voor stop te benaderen.”

“In de eerste rondes zaten Jolien (D’hoore, nvdr) en ik goed bij elkaar in de buurt, maar nadien moest ze eraf. Ik weet niet wanneer dat is gebeurd. Die zware valpartij heb ik net kunnen ontwijken, maar die rensters die daar op de grond lagen, zagen er niet best uit. Echt vreemd dat er zoveel gevallen werd, want het was droog en de wegen hier zijn echt breed. Dat er op het WK volgend jaar nog meer moet geklommen worden? Dat zal wat geven, he!”

D’hoore: “Dit WK was voor mij te hoog gegrepen”

Ook Jolien D’hoore haalde de finish niet. “Dit is een parcours dat niet liegt”, stelde ze na afloop. “Het is echt wel een klimparcours. Ik heb mijn kwaliteiten, maar ook mijn beperkingen en klimmen kan ik niet. In het begin liep het nog vrij goed en probeerde ik me vooraan te handhaven. Maar halfweg koers blokkeerden de benen en parkeerde ik volledig. Dit WK was voor mij te hoog gegrepen. Ik probeerde wel aan te klampen, maar het was op. Het hoofd wilde wel nog, maar de benen niet meer. Dit WK was niet voor sprinters en ik had ook geen superdag. Ik ben wel ontgoocheld, want ik had liever wat langer meegereden. Ik wist dat het moeilijk zou worden, maar ik ben een winnaarstype en dan wil je graag meer.”

Het WK volgend jaar in Innsbruck wordt nog lastiger. “Wellicht ben ik er niet bij”, verklaarde D’hoore. “Dat is voor andere meisjes, die daar beter uit de voeten kunnen. Nu is mijn eerstvolgende doel het WK in Apeldoorn (28 februari tot 4 maart 2018) met Lotte Kopecky, waar we onze wereldtitel in de ploegkoers verdedigen.” In oktober in Berlijn staat het EK piste op het programma, maar niet voor D’hoore. “Nu volgt er eerst wat rust en daarna werk ik aan mijn doelen voor volgend jaar”, besloot ze.

Uitslag:

1) Chantal Blaak (Ned)

2) Katrin Garfoot (Aus) +28”

3) Amalie Dideriksen (Den) z.t.

4) Annemiek Van Vleuten (Ned) z.t.

5) Katarzyna Niewiadoma (Pol) z.t.

6) Christine Majerus (Lux) z.t.

7) Susanne Andersen (Noo) z.t.

8) Anna van der Breggen (Ned) z.t.

9) Emilia Fahlin (Zwe) z.t.

10) Elena Cecchini (Ita) z.t.