Wij proefden bij Alice Gastronomia: een Kempense wandeling door Italië

De ene Italiaanse deur gaat toe, een andere open. Een jaar geleden trokken chef Tom Maes en partner Helga Blockx in het voormalige Diverso van Eros Tomassetti – Italiaan van het jaar 2019 volgens Gault&Millau. Stevige schoenen dus om te vullen, maar met een 13/20 maakte ook Alice Gastronomia al snel indruk op de restaurantgids.

Er klinkt uptempo loungemuziek in het restaurant, op de eerste verdieping van wat ooit de bloemzolder van een bakkerij was. In het interieur van blote baksteen en beton is dé blikvanger de grote open keuken.

We kiezen voor het verrassingsmenu (vier gangen, 64 euro) en voegen het signatuurgerecht toe: Pasta Alice (supplement: 15 euro), met gefermenteerde saus van ansjovis (colatura di Alici), kappertjes, taggiasche olijven en afgewerkt met geraspt en gedroogd hart van tonijn. De vrolijke Kempense bediening liegt niet als ze vertelt dat het “een bommeke” is.

Maar terug naar het begin van de avond. De chef brengt zelf de amuses aan tafel: een fijne kennismaking met de man achter de potten. Onder meer de canneloni van bresaola met ricotta en Amalfi-citroen zet de maag open. Tussendoor snoepen we van de twee soorten brood waarop we dikke lagen heerlijk luchtige boter met zwarte look smeren. Er volgt een canneloni van rammenas gevuld met snowcrab. De gegrilde schaar van vlezige kingcrab contrasteert ermee.

Daarna krijgen we tweemaal het Italiaanse Carima-rund, waarmee we al kennis hadden gemaakt bij de amuses. Deze vrouwelijke runderen staan garant voor diep dooraderd vlees en een krachtige smaak. Bij de tweede gang is het gerijpt en versneden als carpaccio, opgewerkt met appelkappertjes, zongedroogde tomaat en een royale portie witte lentetruffel. Het vlees smelt op de tong, de subtiele smaak van de lentetruffel vervolledigt de smaak. Als hoofdgerecht verschijnt een stuk bavette van hetzelfde ras, met gegrilde groenten. Het smaakt bijna als wild, maar het gerecht overtuigt niet. Is het omdat driemaal Carima te veel van het goede is?

De desserts (in het meervoud!) maken dat ruimschoots goed. Een zoethartig bolletje yoghurtijs met olijfolie en meringue vormt een prima overgang naar het ‘wandeling door Italië’-dessertbordje. Het is de (amarena)kers op de taart van een gezellige avond langs mediterrane klasseproducten, bereid en geserveerd met liefde.