Die keer dat premier Rutte de draad volledig kwijt was: “Caroliene!?”

Het was een van de weinige keren dat de doorgaans zeer gepolijste Mark Rutte uit zijn rol viel. Even was hij zijn goed voorbereide tweede voorbeeld op weg naar zijn zorgvuldig voorgekauwde conclusie kwijt. “Caroliene”, riep hij uit, in onbestemde richting, in de hoop dat zijn adviseur hem kon horen. Een moment van authenticiteit aan het ­einde van de campagne. Lang liet Rutte zich trouwens niet uit het lood slaan: de laatste campagne-uren gebruikte hij om uitgebreid en geheel spontaan dat ‘genante-moment-dat-hem-nog-zijn-hele-carrière-zal-blijven-achtervolgen’ verder uit te melken.